ထာ၀ရ ပုံပေ

Extra Story - 2 ( Unicode )

နိုဝင်ဘာလ

အေဒီ ၇၈ ခုနှစ်

ပုံပေမြို့

ရောမအင်ပါယာ

အိမ်ကြီး၏ အပေါ်ဆုံးထပ်ရှိ ဥယျာဥ်ကြီးထဲမှ ပန်းပွင့်များသည် ဆောင်းဦးကာလ အေးချမ်းမှုကြောင့် ဖူးပွင့်နိုင်ခြင်းမရှိတော့။

ကျောက်တိုင်ဖြူများကို တွယ်ကာတက်နေသည့် စပျစ်ပင်မှ ရွက်စိမ်းတို့သည်ပင် နီညိုရောင်သို့ ပြောင်း၍နေပြီ။

ပင်လယ်ပြင်မှ တိုက်ခတ်လာသော လေအေးသည် ပြင်းထန်ခြင်းမရှိသော်လည်း အေးစိမ့်မှုကို လက်ဆင့်ကမ်းကာ သယ်ဆောင်လာနေပြီ။

အရှင်..

ရင်ထဲမှ တိုးတိတ်စွာခေါ်မိခြင်းသာ

လှမ်းမြင်နေရသည့် ပုံရိပ်သဏ္ဌာန်သည် မြင်နေကြဖြစ်သော်လည်း ဘယ်အခါမှ ရိုးသွားနိုင်စရာမရှိ။

ဝတ်ရုံအနားလိပ်သည် ခြေကျင်းဝတ်မှ လျှောကာ တစ်ပိုင်းတစ မြေပြင်နှင့်ထိနေသည်။

နောက်ကျောဘက်မှ မြင်နေရသည့် ရွှေရောင်ဆံလိပ်ခွေများသည် လေအဝှေ့မှာ လှုပ်ခါလျက်။

နေ့လယ်နေ့ခင်း စားသောက်ပြီးချိန်တိုင်း အရှင်လုလိယက်စ်သည် အိမ်အပေါ်ဆုံးထပ်ရှိ ဥယျာဥ်ထဲတွင် လမ်းလျှောက်တတ်သည်။ လှဲလျောင်းစာဖတ်ကာ နားနားနေနေ အနားယူတတ်သည်။

ယနေ့တွင်မူ အအေးဓါတ်က ကဲလာပြီဖြစ်သဖြင့် ဖဲလ်လစ် အရှင့်အတွက် ခြုံလွှာကို ယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

တကယ်တမ်းကျတော့ အနားသို့သွားရမှာကိုပဲ မဝံ့ရဲသလို တွေဝေနေမိသည်။

ဒီအိမ်ကြီးကို စ ရောက်လာကတည်းက အတတ်နိုင်ဆုံး အရှင်နှင့် မတွေ့ရအောင် သူနေသည်။ မလွှဲသာ၍ တွေ့ဆုံရလျှင်လည်း တာဝန်ကျေအောင် အမြန်ဆုံးဆောင်ရွက်သည်။ ခိုင်းစေသူ၏အမိန့်ကို မငြင်းနိုင်၍ အရှင့်ထံ လာခဲ့ရသော်လည်း တကယ်တမ်း ဒီအရပ် ဒီနေရာမှာ သူ ရှိမနေချင်။ သူ အတူရှိနေချင်သူနှင့် ခွဲခွာရသည်မှာ အရှင့်ကြောင့်ဟု မသိစိတ်ထဲ စွဲ၍နေသည်။ ခံစားချက်မဲ့ မျက်နှာသေနှင့် ဝတ္တရားမပျက် လုပ်ကိုင်နေသည့် သူ့ရင်ထဲမှ လှုပ်ခတ်မှုတိုင်းကို ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ခဲ့။