ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 11 (Zawgyi)

အိမ္ၾကီး၏ မီးဖိုခန္းသည္ ယခင္အခ်ိန္မ်ားကလို စကားသံမ်ားႏွင့္ ဆူညံေနျခင္းမရွိေပ။ ထမင္းခ်က္စီရမ္္နာႏွင့္ ေနာ္ရာမွာ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို အသံတိတ္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ ညစာအတြက္ အထူးတလည္ စီမံခ်က္ျပဳတ္စရာမ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ စီရမ္နာမွာ အာရံုစူးစိုက္လုပ္ကိုင္ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း။ မြမြေၾကသလို တြန္႔လိပ္ေနေသာ အနီေရာင္ ဆံပင္မ်ားကို ျဖစ္သလို ဆံထံုးထံုးထားေသာ ေနာ္ရာကေတာ့ သူမ၏ ၀တ္ရံုလက္ေမာင္းကို ပင့္တင္ျပီး မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ကို သုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မီးေမႊးရန္အတြက္ လက္တစ္ေခ်ာင္းစာသာသာေလာက္သာရွိသည့္ ထိပ္ဖ်ားမ်ားေကာက္ေနသည့္ သံစငယ္ႏွင့္ မီးေက်ာက္ကို ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။

လက္ခနဲ ထြက္လာေသာ မီးစ မီးနမ်ားသည္ မီးစာအျဖစ္ အသံုးျပဳထားသည့္ သစ္ေခါက္မ်ားတြင္ ကပ္ကာ ေပါက္တတ္သည့္ မွိုစမ်ားေပၚသို႔ လြင့္စင္က်လာသည္။ သို႔ေပမယ့္ မီးေတာက္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရန္အတြက္ ေကာက္ရိုးစမ်ားအေပၚမွ အုပ္ေပးဖို႔ကို ေမ့ေနသျဖင့္ မီးခိုေငြ႔တစ္ခ်ိဳ႕သာ ထြက္လာျပီး မီးမစြဲႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ အရင္က မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္း မီးေမႊးႏိုင္သည္အထိ ကၽြမ္းက်င္ခဲ့သည္မွာ သူမ မဟုတ္ေတာ့သလို ေနာ္ရာေလးသည္ မ်က္ႏွာေတြပ်က္ေနသည္။

"ရက္စက္လိုက္ၾကတာ အဘရာ။ ဒဏ္ရာေတြဆိုတာ ျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး။"

ေနာ္ရာကို ေျဖာင့္ျဖဖို႔အတြက္ အဘိုးအို အဲလ္ဇီယို မတတ္ႏိုင္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းသျဖင့္ မီးဖိုခန္းရွိရာလာျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ငိုင္ေတြေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ သခင္ေလးအားရီးယူးစ္ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ညစာအတြက္ မတိမ္းမလြဲရေအာင္ ၾကပ္မတ္စီစဥ္ရမည္ကို နားလည္ေသာ္လည္း ဘာမွလုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္။

မီးဖိုခန္းေနာက္မွ အခန္းငယ္အတြင္းရွိ သစ္သားခုတင္တြင္ ဖဲလ္လစ္သည္ လွဲေလ်ာင္းေနသည္။ ဒဏ္ရာမ်ားမွ နာက်င္မွုေၾကာင့္ေရာ၊ အဖ်ားေသြးေၾကာင့္ပါ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နာက်င္စြာ ညည္းညူလိုက္သံကို သူတို႔အားလံုး ၾကားေနရသည္။ စီရမ္နာကိုယ္တိုင္ ဖဲလ္လစ္ကို သူမေနရာမွာထားဖို႔ အခြင့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်က္အျပဳတ္ကၽြမ္းက်င္သလို တိုင္းရင္းေဆးမ်ားႏွင့္လည္း အကၽြမ္းတ၀င္ရွိေသာ စီရမ္နာ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အဘိုးအို ခ်က္ခ်င္းခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည္။ ဖဲလ္လစ္၏ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုဆိုးသည္။ ဓါးခ်က္မ်ားသည္ အေပၚယံသာမဟုတ္။ အေတာ္ကို နက္ရွိဳင္းသည္။ ေနာက္ျပီး တစ္ခုတည္းမဟုတ္။