ေပါက္ကြဲသံေတြကို ဆက္တိုက္ ၾကားေနရဆဲျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္၊ တစ္ခ်က္ လူးလြန္႔သြားေသာ ေက်ာျပင္ေအာက္မွ ေျမငလ်င္ဒဏ္ကို ခံစားေနရသည္။
သူ မေသေသးဘူးလား။
ေသဆံုးျခင္းရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္တြင္ သူ ၾကံဳခဲ့ရေသာ အနိဌာရံုမ်ားျဖင့္သာ ႏိုးထလာရလိမ့္မည္ဟု လုလိယက္စ္ မယံုၾကည္ခ်င္။ ထံုထိုင္းမွုသည္ တစ္ကိုယ္လံုးကို လွုပ္မရေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ တင္းၾကပ္စြာ အထပ္ထပ္ စည္းပတ္ထားေသာ အ၀တ္စမ်ားႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ပတ္ေႏွာင္ခံထားရသလို ခံစားေနရသည္။
အသက္ရွဴမ၀..
သူ႔ပါးစပ္ထက္မွ စိုထိုင္းေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို ခံစားရသည္။ ေရစက္ေရေပါက္မ်ား။ ႏွုတ္ခမ္းထက္မွသည္ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာ လည္ပင္းထဲသို႔ စီး၀င္ေနသည္။ မြန္းၾကပ္လာသလို ခံစားရသည္။ လည္ေခ်ာင္းေတြနာလာသည္။ ေခ်ာင္းဆိုဖို႔ ၾကိဳးစားေပမယ့္ ခြန္အားမရွိ။
"အရွင္.."
ေခၚသံတစ္ခု။
မျဖစ္ႏိုင္ဟူေသာအေတြးသည္ သူ႔ေခါင္းထဲသို႔ ပထမဆံုးတိုး၀င္လာသည္။ အၾကားခ်င္ဆံုး ေခၚသံကို ၾကားေနရျခင္းသည္ သူ၏အသက္မရွိေတာ့သည့္အျဖစ္ကို သက္ေသျပဳသည္လားမသိ။ ဖုန္ေတြ၊ ျပာမွုန္ေတြ ကပ္ေနေသာ မ်က္ေတာင္မ်ားကို ပုတ္ခတ္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားကို ၾကိဳးစားဖြင့္ၾကည့္သည္။ သူသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာျဖစ္သည္။ ညင္သာစြာ ေထြးေပြ႔ထားေသာ လက္ေမာင္းမ်ား၏ ၾကံ့ခိုင္မွုကို ခံစားရသည့္ႏွင့္ မူးမိုက္လာသည္။ အန္ခ်င္လာသည္။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။
သူ ေသသြားျပီ မဟုတ္ဘူးလား။ ပံုေပျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားျပီ မဟုတ္ဘူးလား။ သူ႔ေဘးမွာ ရွိေနသူသည္ သူ အျမင္ခ်င္ဆံုးသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔ေဘးမွာ မရွိေစခ်င္ဆံုးသူ တစ္ေယာက္။
"မင္း.. မင္း ဘယ္လို.."
စကားကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္။ တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးလာေသာ ေခ်ာင္းက လုလိယက္စ္၏ ခြန္အားမွန္သမ်ွကို ဆြဲယူျမိဳခ်သြားသည္။
YOU ARE READING
ထာ၀ရ ပုံပေ
Historical Fictionအေဒီ ၇၉ ခုနှစ် .. ပုံပေမြို့.. ရောမအင်ပါယာ ဒဏ္ဏာရီမဟုတ်တဲ့ ရာဇဝင်ထဲက အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုလား ဒါမှမဟုတ်.. ရာဇဝင်တွင်မကျန်ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ဏာရီဇာတ်လမ်းလေးပဲလား... ........ ေအဒီ ၇၉ ခုႏွစ္ .. ပံုေပျမိဳ႕.. ေရာမအင္ပါယာ ဒဏၰာရီမဟုတ္တဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္...
