Aslında bu daha kaotik bi bölümdü ama çok saçma ilerlediğine karar verip değiştirdim🤲🏻
"Merhaba."
"Gel demeden geldim ama..endişelendim sesin çok kötü geldiği için."
Suna dudaklarını birbirine bastırdı. Kontrol etmeyi denemişti oysaki. Gerçi, şu an önemli olan o değildi. Osamu belli ki duyduğu şeyi görmezden geliyordu, o zaman hiçbir şey olmamış gibi mi davranmalıydı Suna da?
"Üzgünüm. Gelmişsin gece gece.."
"Hiç sorun değil. İyi olduğunu bilmek istedim sadece."
"İçeri gelsene." dediğinde Osamu da yeni fark etmişti hâlâ kapıda durduğunu. "Geleyim."
Koltuğa ilerleyince yerdeki şişeyi ve masada bırakılmış izmariti gördü. Çok dağınık da değildi aslında, o yüzden kafa yormadı. Ama Suna'nın şiş gözleri endişesini artırmıştı.
Suna karşısındaki koltuğa oturduğunda ikisi de birbirine bakmamıştı. Sessizlerdi, birkaç dakika da öyle kalmışlardı. Sonunda sessizliği bozan Suna olmuştu.
"Ben..özür dilerim. Kafam yerinde değildi, hâlâ pek değil."
"Önemli değil ama ne oldu?"
"Bir şey yok."
Osamu sessiz kalırken şimdi ne yapacağını düşündü. Buraya gelme amacı tabii ki çocuğun söylediği şey değildi, Suna'nın böyle bir şey demesi aklında birkaç soru işareti oluştursa da çok sorgulamadan çıkmıştı evden merak ettiği için. Şimdi buradaydı ama böyle karşılıklı oturmuşlarken ne yapacağını bilemiyordu.
"Israr etmeyeceğim ama madem buradayım, aklını dağıtmak için bir şeyler yapabiliriz." dediğinde sertçe yutkundu Suna. Aklını dağıtmak için yapabileceği en iyi şey sevişmekti, çocuğa da bunu söylemişti zaten ama yapamazdı. Belli ki Osamu da istemiyordu bunu.
"Bir şeyler içmek ister misin? Sana kokteyl yapabilirim." Normalde böyle bir şey sormazdı ama yaparsa vakit geçirirdi biraz, aklı meşgul olurdu belki.
"Sadece bir bira daha iyi olur. Eve gideceğim ya bir de."
"Oh..doğru." Kalmayı teklif edecekti ama çocuğun rahatsız hissetme ihtimaline karşı bir şey demedi. Atsumu da olmadığından dolayı tek başına kalmak istemeyebilirdi.
"Getireyim." diye mırıldandıktan sonra kalkıp mutfağa ilerledi. Kendisine bira almayacaktı, Osamu gittikten sonra ayık kalmak istemiyordu.
Getirdiği şişe ve bardakları koyarken bir de Osamu için getirdiği cipsi bırakmıştı. "Teşekkür ederim."
"Sigaradan da istediğin gibi alabilirsin." derken kendisi bir dal çıkarıp paketi masaya çocuğun tarafına doğru koymuştu.
Kumandayı görmek için etrafına bakınırken çocuğun ona baktığını fark etmesiyle nefesini tuttu ve görmemiş gibi yaptı bir şey dememesi için. Nasıl göründüğünden haberi yoktu, acaba çirkin mi görünüyordu da bakıyordu öyle?
"Televizyonu açacağım ses olsun diye, kumandayı uzatır mısın?"
Osamu koltuğunun ucundaki kumandayı alıp çocuğa uzattı. "Sen neden bira içmiyorsun?"
"Hafif. İstemiyorum."
"Neden sarhoş olmayı amaçlıyorsun ki?"
Suna gözlerini ona çevirip birkaç saniye dik dik baktı. "Öyle istiyorum."
