İki gün sonra, Osamu'nun ısrarları sonucu bir psikoloğa randevu alıp gelmişlerdi. Hastaneye gireli 10 dakika olmuştu, birazdan içeri girecekti Suna. Gergindi, doğrusu çıkıp gitmek istiyordu ve yapmaya da çok yakındı ama Osamu bu kadar uğraşmışken bunu yapması hoş olmazdı.
"Suna Rintarou." Adı doktor yardımcısı tarafından söylenirken kalbinin sıkıştığını hissetti. Osamu'ya döndüğünde çocuk hafifçe gülümsemişti. "Bekliyorum seni burada, korkma lütfen."
Suna bir şey demeden sertçe yutkundu ve ayağa kalkıp içeri ilerledi. Kalbi ağzında atıyordu. Sandalyeye otururken masanın diğer tarafındaki kadına bakmamak için zorladı kendini.
"Merhaba Suna. Hoş geldin."
"Merhaba."
"Daha önce bir psikologla görüştün mü hiç?"
"Hayır. Bu ilk, zaten bir arkadaşımın ısrarıyla geldim."
"Anladım. O seni zorlamasa gelmezdin yani."
"Gelmezdim, aklımın ucundan bile geçmezdi."
"Şu an kendi isteğinle gelmemiş olduğun için çok gerginsindir, bu yüzünden belli oluyor zaten. Ama eğer dışarıdan bir göz, ve seni buraya getirebildiyse güvendiğin biri buna ihtiyaç duyduğunu düşündüyse bir şans vermelisin."
Suna sessiz kalırken kadın gülümsedi. "Kaç yaşındaydın?"
"20?"
"Ailenle mi yaşıyorsun?"
"Hayır, yalnız."
"Anladım. Peki..buraya neden geldiğinden mi başlayalım yoksa genel olarak durumundan mı bahsetmek istersin."
"Hiçbir şeyden bahsetmek istemiyorum aslında."
"Burada asla yargılanmayacağından emin olabilirsin. Bana bir gününü anlat hadi."
"Normal bir günümü mü?"
"Evet."
Suna başını öne eğip anlatmaya başladı. "Uyanıp kahvaltı yapıp dersim varsa okula gidiyorum, sonrasında biraz oturuyorsam birileriyle oturuyorum yoksa eve geliyorum. Evde genelde hiçbir şey yapmadan oturuyorum. Akşamları dışarı çıkıyorum, yani..çıkıyordum. Aslında kısa bir süredir düzenim bundan farklı."
"Biraz daha detaylı gidelim. Akşamları çıktığında ne yapıyordun mesela, eve kaçta dönüyordun? Evde bir şeyler yapmamanın sebebi var mıydı?"
"Çok mu önemli cidden ne yaptığım?"
"Evet aslında çok önemli. İnsanlar gündüzleri meşguliyetlerinden dolayı kendileriyle pek baş başa kalamadıklarında bu kalabildikleri vakte, yani genellikle akşam ve geceye yansır. O zamanlarda ne yaptığın önemli yani."
"Tek başıma çıkıp bir şeyler içiyordum."
"Bir şeyler içtikten sonra eve mi dönüyordun?"
"Hayır. Vakit geçirecek birilerini buluyordum kendime."
"Vakit geçirecek birileri hm. Sabaha kadar eve dönmüyordun yani."
"Genellikle. Direkt onlarla eve geçtiğim de oluyordu."
"Peki bu her gece mi böyleydi?"
"Yani..sayılır."
"Bundan mutluluk duyuyor muydun Suna?"
"Üstüne çok düşünmüyordum. Yani..aklımdaki seslerle yalnız kalmaktansa bunu tercih ediyordum."
