Geldi mi
Hayır
Evine mi gitsek
Endişelendim cidden
Okuldan çıktığında gidelim
Tamam
Suna'ya iki gündür ulaşamıyorlardı. Daha doğrusu, Osamu'nun evden çıktığı andan sonrayı da sayınca 2.5 gün oluyordu. Okula gitmemesinin yanı sıra mesajlara ve aramalara da bakmıyordu. Hâliyle endişelenmişlerdi.
Bu iki günde Suna sadece ablasıyla birlikteydi. Ablası da onda kalmayı dert etmediği için birlikte vakit geçirmişlerdi, iyi de olmuştu çünkü kızın artık dönmesi gerekiyordu.
Ablasını havaalanına bırakmasının üstünden iki saat geçmişti eve döndüğünde. Yine boş hissediyordu. İki gündür doğru düzgün içmediği için bu gece ayık kalamayacağını biliyordu, o yüzden bu hisse çok takılmadı. Biraz kendi kendine oturur en sonunda sızardı zaten.
İki gündür telefonuna doğru düzgün baktığı yoktu. İkizlerin mesajlarını görmüş ama bakmak istememişti. Atsumu'yla yarın görüşürdü zaten, Osamu'ya da bilerek bir şey dememişti. Konuşmak istediğini söyleyemezdi pek.
Suna açtığı diziye bakarken yarım saate yakın bir zaman geçmişti. Osamu varken içtiği şişe bitmişti şimdi, gelirken aldığını açacaktı. Bu kadarı hafif bir etki bırakmıştı zaten. Ondan da çok içmeden halledebilirdi.
Şişeyi açıp bardağa biraz doldurduktan sonra yanlışlıkla büyük bir yudum aldığında yüzünü buruşturdu. Bazen sıkılıyordu tadından, belki de üşenmeyip kokteyl yapmayı denemeliydi. Bunu düşünse de zevki için içmediği için hep vazgeçiyordu.
Başı düşmeye başlar gibi olduğunda son bir tane daha doldurdu. Bunu yavaş yavaş içip sonra koltukta uyuyakalabilirdi rahatça. Fakat bu düşüncesi birkaç saniye anca sürmüştü. Zilin çalmasıyla kapanmaya yüz tutan gözleri hızla açılmıştı.
Yanlış geldiklerini düşünerek yerinden kıpırdamadı tekrar çalana kadar. Çalmanın yanında bir de kapıya vurulduğu için sinirlenip kalkmıştı ayağa. Hızlı yaptığından dolayı düşecek gibi olsa da toparlanıp ilerledi. Kapıyı açtığında karşısında gördüğü iki yüzle şaşırıp açtığı ağzını geri kapatmıştı.
"Suna! Çok endişelendik, neden hiç haber vermedin madem evdeydin!" diye direkt başlayan Atsumu'ydu. Sinirle eve girmesiyle Suna kaşlarını çattı sarhoşluğun da verdiği etkiyle. Evine dalması hoşuna gitmemişti.
"Ne diyorsun?"
"Mesajlara ve aramalara bakmıyorsun, okula da gelmedin ve haber de vermediğin için merak ettik."
"Bak gördünüz, yok bir şeyim." derken koltuğa bıraktı kendini. Atsumu yanına, Osamu da karşısına oturmuştu ardından.
"Neden haber vermedin?"
Suna gözlerini sabit tutmaya çalışırken hoş olmayan bir ses tonuyla yanıtladı. "Zorunda mıyım?"
İkisi de bu dediğine şaşırırken Osamu boğazını temizleyip kardeşi yerine konuşmuştu. "Değilsin tabii ama seni merak ettik. En azından bir mesaj atabilirdin."
