Kabanata 45

28.9K 957 461
                                    

Kabanata 45

Drown

Wala akong narinig na kung ano'ng reaksiyon mula sa kabilang bahagi ng pinto. Hindi ko alam kung nariyan pa ba s'ya o umalis na at hindi narinig ang pag-amin ko.

Ilang minuto rin kasi akong humihikbi bago ko nasabi 'yon. Baka nga ay umalis na s'ya dahil hindi ko s'ya pinagbuksan ng pinto. He was busy, he would not waste his time from waiting for me to open the door when he was supposed to be doing his duties.

Letting out a deep breath of relief, I brushed the tears off my cheeks. The way I inhaled sounded so breathy but not panting, it was because of my fast pace earlier whilst crying hard.

After calming myself for minutes, I grabbed the cabin's door knob and turned it.

Pulling the door open, my eyes widened when I saw a pair of familiar black shoes owned by the man I thought who already left.

Hindi pa nga ako nakabawi mula sa pagkakagulat nang makita itong matalim ang tingin sa akin ay agad s'yang pumasok sa loob ng cabin ko. Napaatras ako dahil sa laki ng katawan n'ya ay halos sinakop na nito ang daan palabas.

I could not move. I was stiffened. My sports shoes were rooted on the floor, and my hands were motionless.

Wake up. Damn. I need to do something.

Daumier was already inside, and he closed the door before I could even react.

"That's why. . ." he breathed as it dawned on him. "Kaya ka sumuka no'ng araw na 'yon. Kaya paiba-iba ang desisyon mo. Kaya sobrang sensitibo mo na. Kaya ang bilis mo'ng magalit, mainis, mairita, masaktan. . . magselos."

"I-I'm not jealous!" I defended and denied.

"You ran away from me because you thought that I let the woman touch my arm," mariin n'yang sabi sa kaniyang malamig at malalim na boses. "Possessive pregnant."

"Narinig mo naman ang sinabi ko kanina, 'di ba? I'll raise the child alone! Hindi ka kasama!" I pushed his hard chest away when he took one step forward.

"You said that you want me," he frowned at me.

Tinulak ko pa s'ya nang hindi s'ya nagpatinag sa pagtulak ko. "Not anymore! Hinahayaan mo 'yong ibang babae na hawakan ka!"

"Hindi mo kasi nakita. Tumalikod ka na nang inalis ko 'yong kamay n'ya," he caught my waist and pulled me towards him to keep me in place and stop me from pushing him away. "I won't let that happen again."

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko dahil sa kaniyang ginawang paghigit sa akin. My body crashed against his hard one. Sinakop ng kaniyang maskuladong braso ang aking maliit na baywang sa likod, at ang kaniyang isang kamay naman marahang hinahaplos ang aking braso.

His actions made me think of the woman who touched him. They touched him, but did he do the same? No. I did not see him touching them back. He said that he removed the woman's hand off him.

I believed that, because he would not be here chasing after me if he allowed the woman to touch him more longer.

And here he was, touching me, caressing me, stroking his lean fingers on the skin of my arm. Giving the assurance I needed.

Matagal bago ako nakapagsalita. Mahaba ang katahimikang namuno sa buong cabin. Nakababa ang tingin ko sa aking braso kung saan marahang hinahaplos ni Daumier ito.

Nang nag-angat ako ng tingin sa kaniya ay kaagad kong nakasalubong ang lamig ngunit marahan n'yang tingin sa akin. Tila kanina pa s'ya nakatingin at pinagmamasdan akong tahimik na nag-iisip.

The Captain's Only Sea (Cavanaugh #4)Where stories live. Discover now