ALEXIS POV
Where is Ali? I couldn’t contact her number, she didn’t come home since last night and now I woke up without her as well.
Baka naman nagbabad na siya sa opisina niya pero bakit hindi siya ma-contact? Is she okay? Did something happen to her?
I didn’t take my breakfast this morning but I made sure that the kids got their own meal and are safe with the maids there. I just wore my usual office attire and drove my car to Alliyah's company building.
Wala na nga ako sa sarili para mag-ayos pa e, nag-a-alala ako para sa asawa ko kasi ngayon lamang ’to nangyari maaaring nag-overtime nga siya at sa opisina na natulog pero imposible hindi niya ako i-impormahin o papatayin niya ang cellphone niya o kaya’y iiwanang low battery dahil alam niyang may mag-iisip sa lagay niya.
Bumaba ako sa sasakyan ko at hindi mapakaling tinulinan ang paglalakad pa-pasok sa kumpanya ni Ali, hindi ko na inalintana ang gulat na ekspresyon ng mga empleyadong nadaraanan ko.
I hysterically entered the elevator to her office, and it may seem like I’m rude but in times like this, I have no politeness in me. I have to know what’s up with my wife, I hope dearly that she’s just asleep in her office—I didn’t see her car in the parking lot but maybe I just didn’t notice it at all.
Nang magbukas na ang elevator ay dali-dali akong lumabas at mabilis pa rin ang paglalakad na tinungo ang opisina ni Ali. Hindi na ako kumatok at pinihit ang busol ng pinto upang buksan ito ngunit walang bakas ni Ali sa paligid.
My heart took a leap as if it’s set for a racing competition as my nervousness grew bigger.
I don’t want to think badly of this situation but where is she?
“Ali? Ali.” nagbabakasaling pagtawag ko pa rin sa kaniya at pumasok sa loob ng opisina. Nasa lamesa ang laptop niya pero ang bag at cellphone niya’y wala. “Honey, are you in the comfort room?”
I stood at the doorway and knocked three times but to no avail, not even a hum from inside.
I raked my hands through my hair as I felt uneasiness seeping into my system, I fucking don’t know what to contemplate anymore. “Where are you, muffin?” I whispered to myself.
I’m terribly worried...she didn’t come home, she didn't call and she can’t be called, nothing. . . She’s nowhere to be found but I wish she’s not missing, I wish that nothing bad happened to her.
Mas lalo akong hindi makakatulog.
This is so alarming, I must look for her.
Naglakad na uli ako kasabay ng paghugot ko ng telepono mula sa bulsa ko upang subukan ulit siyang i-dial pero wala talaga, hindi siya maabot.
Nang makalabas na ako sa opisina ay may nakita akong pamilyar na babaeng lumabas ng elevator, ito siguro iyong secretary ng asawa ko, baka alam niya kung nasaan si Ali.
I immediately approached her, “Hi,” pangunang bati ko na ikinahinto niya rin sa harapan ko.
“Hello, Governor, how may I help you?” lubog ang boses niya na mahihimigan kong pagod din.
“May I ask if you know where your boss is, right now? I mean, Alliyah, where is she?” tinikom niya ang bibig niya at lumunok nang malalim.
“S-sir,” parang maiiyak siyang umiling-iling sa akin. “W-wala na si Ma’am...I’m sorry.” hindi ko siya naintindihan kaya ngumiwi ako sa kaniya. “Ayon po sa balita, nakita ng witness na nahulog si Ma’am Alliyah sa bangin kasi umiwas siya sa pagkakabangga sa truck, hinahanap pa rin ang katawan niya hanggang ngayon. I’m sorry po, Sir, nakikiramay rin po ako.”
