I spent my morning with Starlette and Renz, and then when the afternoon arrived, I prepared my luggage for travelling overseas.
When the evening for our flight was nearing, I made sure to eat dinner with the kids and told them that I’d be gone for a few days, Star cried and Renz just nodded, at the end, I was able to hush Starlette and sent her to sleep earlier than usual...
Then we headed off to the airport, entered Alexis private plane. I won’t deny, this is better than a five-star hotel room; the interior design is so elegant, its wide purple couch is fantabulous and diner table with cushion seats are pleasing to look at.
I walked further through the isle and sat on a seat that looks like it’s for a guest without uttering a word. Nakasakay na rin ako rito noon pero siyempre hindi ko sasabihin sa kaniya, baka nga nakasakay na rin dito si Glaiziel—sigurado ako roon.
Lumingon ako sa likuran ko at nasilayang naglalakad si Alexis na kakababa pa lamang sa headset na suot niya; simpleng black trousers, white polo shirt na may kasamang black jacket, at oxford shoes ang suot niya sa pagbiyahe na tila wala na siyang pakialam sa fashion ngayon datapuwa’t hindi naman maipagkakaila na sa hitsura niya ay hindi na kailangan ng effort para lumitaw ito.
Ako naman ay hindi rin ganoong bongga ang suot kasi golden scarf lang naman, hindi hapit na long jeans, blue blouser na pinatungan ko ng furry coat, sa sapatos ko naman ay mababang takong lang na kulay kayumanggi. Wala rin akong pakialam sa kahit ano ngayon, nasa misyon ako kaya maging ang buhok ko ay nakalugay lang pero ang makeup ko ay sinigurado kong may kakapalan para hindi ako magmukhang soft girl, tuloy pa rin bilang Glaiziel.
At saka kahit naman hindi makapal ang makeup ko e hindi na rin ako soft pagdating kay Alexis na kinagagalitan ko na ngayon nang sobra.
Napairap na lamang ako nang pumasok siya sa malaking kuwarto rito, nagkibit-balikat ako at ipina-unahan na uli ang mga paningin ko; sumandal ako sa backrest matapos ang paghinga nang malalim.
Humawak ako sa tiyan ko, palagay ko’y dinalaw na ako ng gutom na may halong pagka-antok; matagal din ang babiyahiin nitong eroplano kaya kakain na muna ako saka matutulog.
“Good evening, Ma’am, what would you like for your supper?” napapitlag ako at lumingon sa flight attendant na hindi ko inaasahang nandirito, akala ko kasi’y self service lang kami rito.
“Oh thank you, anything that’s hot and available right now, bring it to me please, uhm...maybe 3 plates will be alright and 1 glass of fruit juice, thanks again.”
We landed on U.S.A late in the morning, Alexis still didn’t say anything to me in the whole journey and not that I mind though, I hate him.
He’s the reason of all the pains I’m feeling right now even about Eiser, even about Glaiziel that was deep sorrow because Alexis couldn’t love her back and chose, and etcetera, I hate him to the fullest even more.
But I can never hate him for one thing of course, it’s for making me a mother because I am the happiest for that matter, I will never be mad at him about it.
Hinihila ko ang maleta ko habang sumusunod sa kaniya ngayon na patungo sa isang villa rito, kakababa lamang namin ng service van niya at ni isang silabula ay wala talaga siyang nilalabas. . . Kaya ako na lang ang nag-umpisang magsalita.
“Dito ba tayo magpapalipas ng gabi?” tanong ko na ikinalingon niya sa akin nang saglit.
“Is that a question?” retorika niyang balik na ikinairap ko naman.
I thought of something to say again, “Kailan ko pupuntahan si Dad? I’m thinking to call him first para naman hindi nakakagulat ang paglitaw ko roon,” saad ko sa kaniya habang naglalakad kami palapit sa reception area. “magkukunwari akong pumunta ako rito tapos naisipan lang ang bisitahin siya.” ani ko pa.
“Okay, do that later.” tipid niyang pagsang-ayon at hinarap na ang receptionist sa front desk. “Hello, give us two rooms.”
“Fine, bye.” huli ko pang saad at ibinaba na ang telepono ko matapos kong tawagan si Sancho na gusto ko siyang puntahan tutal naririto na lang din naman ako sa Las Vegas para magpalamig ng ulo.
Sabi niya ay maaari naman daw kaso three days pa bago ako makakapunta roon, kung hindi ako makakatiis ay umuwi na lang daw ako sa Pilipinas, pero siyempre misyon ang pinunta ko rito kaya sinabi kong magtatagal naman ako sa Vegas e.
At sa sa huli ng aming pag-uusap ay binanggit niyang huwag ko na siya ulit tatawagan maliban na lamang kung sobrang importante ng sasabihin ko sa kaniya, kaya naman pairap akong tumugon at tinapos na ang tawag.
Ngumisi ako habang nakatingin sa blankong itim na TV, “Three days to go and the villain in our lives will be gone forever.” I muttered to myself in a low voice as I rocked my crossed leg, my hands laying effortlessly on the soft mattress with pure white sheets.
Out of nowhere, my mind wandered to Alexis, of what is he possibly doing next door? I was given the room 56 and he’s having the room 57, he also told me that we’ll be here until the mission is done; he will pay for all the bills since his houses are in New York, Los Angeles, and Miami only.
Tinatawagan niya yata ang babae niya at nagmamakaawang makipagbalikan dito, o baka nagkabalikan na sila kaya binibigyan niya ng update ngayon iyon. . . Pero kung hindi rin naman, e ’di broken-hearted pa siya ngayon?
Napangisi na naman ako nang pasukin ng hindi maipaliwanag na diablo ang utak ko, “I’m about to get revenge for my parents and Eiser, now I have to get revenge for Ali herself even just for one night.” ani ko sa sarili ko sa mababang boses habang inuuga ang mga hita ko.
If he’s very much serious about crimes, I know he won’t refuse drinking liquor because of feeling hurt about his breakup...
It won’t be that hard to make him hard at all, he’s a whimsical person with no deep attachment to one girl after all...and, it won't be hard to not give myself to him once he bites the bait.
