İZ

25

Mert Demir - Seni seviyorum
Bengü Beker - Sana Yıldızları Ödediğimden
Yalın - Ben Bilmem
Cem Adrian & D. B. - Virane

BÖLÜM 25| AŞKA DÜŞÜŞ

"Kötü iyiyi bilir ama iyi kötüyü bilmez..." Franz Kafka

"Seni benden almaya senin de gücün yetmez
Şu yaralı kalbime benim de sözüm geçmez
Seni benden almaya senin de gücün yetmez
Şu yaralı kalbime benim de sözüm geçmez"

"Allah aşkına, sus artık güzelim. Hayır, sesin güzel olsa vallahi gıkım çıkmaz ama gerçekten her şeyin böyle mükemmelken, sesin nasıl böyle kötü olabilir anlamıyorum." Baran'ın ne söylediği umrumda değildi. Bu yüzden sarsak adımlarla bahçede yürürken, ondan kaçıyor ve içimden geçen şarkıyı da söylüyordum. Ama en sonunda kollarımdan tuttuğunda, ellerim yanaklarını bulmuştu. Gözlerim gözlerindeyken, şarkımı söylemek istiyordum. 

"Anlamasan da beni dinlemesen de olur,
Başkasını sevemem saçmalama ne olur..."

"Ne diyorsun gece gece Nazenin ya... Nereden çıktı başkasını sevmek falan. Yok öyle bir şey, at kafandan bu şarkıları." 

"Tamam." derken, güldüm. O da halime güldü. 

"Baran..." dediğimde, benim ellerim hala yanaklarındaydı. O da beni belimden tutuyordu. Kavga etmiştik, mekandan ayrılmıştık, evin önüne gelmiştik ama bir türlü içeri girmemiştim. Direndikçe direnmiştim Baran'a. 

Aşkım. 

Gece mavisi gözlerine baktım. Sokak ışıklarının aydınlattığı sarı saçlarına... 

Kalbim. 

Ellerimin altında atan nabzını hissettim. Yüzüme rüzgarla beraber vuran nefesinin sıcaklığını...

Evim. 

"Ben seni çok seviyorum..." Söylediğim şey yüzündeki gülümsemeyi kocaman yaparken, o da iki yanağımdan tuttuğu gibi dudaklarımdan bir öpücük çalmıştı. 

"Baran, ölsün sana. Ben de seni çok seviyorum." 

Bir anda yüzünü bıraktığımda, "Ama," dedim. "Ben küsüm sana." 

"Haydaaa," Arkamı döndüğüm gibi bahçede turlamaya devam ettiğimde, sabır çektiğini duydum ama bakmadım. 

"Ya kızım, uyumadın mı sen ya? Bütün yol uyudun. Şimdi ne bu canlılık?"

"Ondan da mı şikayet ediyorsun? Canlı olmamda mı batıyor artık sana?" 

"Naz!" 

"İsmimi de bağırarak söylüyorsun zaten... Sen gittin de zaten... Kesin bir şey olmuştur yine zaten... Hayır, ben ne yaptım anlamadım ki! İsmimi neden bağırarak söylüyorsun ki? Zaten ben sana sarılacaktım ki... Ama sen bırakmadın ki!" 

"Allah'ım ya rabbim... Gel buraya, bak nasıl ısırıcam seni." 

Omzumu silkerken, az kalsın ayağım takıldığı için yere kapaklanacaktım ama beni tutan kollar sayesinde düşmedim. Gördüğüm yüzle, gözlerim kocaman açıldı. 

"Baran! Döndün mü?" Bir anda sarılırken, "Çok şükür..." diyordum. Ne zaman gelmişti?  

"Ya, ne oldu beynine senin ben anlamıyorum ki. İki dakika da bir resetlenme mi yapıyorsun?" 

"Çok özledim seni..." Sımsıkı sarıldığım beden beni bir anda kucağına aldığında, midem bulanmaya başlamıştı. "Sen gittin yine... Gelmedin... Ben çok üzüldüm... Hiç gelmeyeceksin sandım... Ben çok özledim seni... Hep ağladım... Yasemin bana çok kızdı... Sana çok benzeyen bir çocuk hayatıma girdi... Baran?" Ellerim sımsıkı boynuna tutunurken, o bir yandan gülüyor, bir yandan da beni taşıyordu.