RUH LEKESİ(düzenleniyor)

25. Canavar

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM ARKADAŞLAR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

Sesler arttı, artık daha yakından geliyordu. Fakat aynadaki görüntümden başka hiçbir şeye odaklanamıyordum. Şaşkınlık, korku, panik ve acı yoğundu. Birinin bana yaklaştığını hissettiğim anda irkilerek arkamı döndüm ve korkuyla bir hamle yaptım. Ellerimden çıkan ani alevler ve birinin attığı çığlık dışında tüm sesler bir anda kesildi.

Ellerimi derhal indirdim ve alevleri söndürmek için salladım. Sönmüyordu. Tanrım! Bana neler oluyordu?

O anda koşturma sesleri dikkatimi ağıtınca yerde yatan kişiyi gördüm. Talin... Onu yaralamıştım. Ani bir utanç ve pişmanlık dalgasıyla alevler bir anda yok oldu.

Lucifer Talin'in başındaydı ve yaralarını kontrol ediyordu. Metatron, Cain ve Lilith'in bakışlarında ise tek bir şeyi ifade ediyordu.

"Canavar"

Düşündükleri, korktukları ya da umut ettikleri şeye dönüşmüştüm. Kendimi toplamaya çalışarak Talin'e yaklaştım. Yüzü feci halde yanmıştı. Çekinerek olduğum yerde kalakaldım. Lucifer muhafızlara döndü.

"Cain'i serbest bırakın. Buraya gel Cain!"

Cain emri hemen dinledi ve Talin'in yanına geldi. Talin'in nabzını dinledi ve yarasını inceledi. Tüm bu sürede utanç içinde bekledim. Yok olmayı diledim. Tanrı bunu mu öngörmüştü? Bu yüzden mi hakkımda ölüm kararı vardı?

Eğer öyleyse herkes haklıydı. Ben bir canavardım ve tüm canavarlar tek bir şeyi hak ederdi. Yok edilmek...

"Yüzü ciddi bir şekilde yanmış ama düzeltebilirim."

Cain bana döndü.

"Zaman alsa da iyileşecek."

Yaşadığım pişmanlığın farkındaydı. Ama bu umurumda olmadı. Biraz önce yaşananlar dahil olmak üzere onlar tarafından kaçırılmış olmamı göz ardı edemezdim.

Bakışlarım yine Talin'e yöneldi. İyileşecek olması beni rahatlatmamıştı. Bana yalnızca arkadaşlığını sunan kibar, nazik ve tatlı Talin'i incitmiştim. Ben tamamen yanlıştım. Lucifer'ın da dediği gibi ben olmaması gerekendim.

Fakat bir anda açığa çıkan dönüşüm ve güç mantıksızdı. Hatalı ve olmaması gereken biriysem neden bu güçlerle donatılmıştım? Şans eseri bu güçlere sahip olduğumu sanmıyordum. Yanıt neyi değiştirecekti ki? Sonuçlar ortadaydı. Ben tehlikeliydim.

"Suçluları zindana götürün. Talin'i de hemen hastaneye yetiştirin."

Ardı ardına portal açıldı. Talin hastaneye, Metatron, Azazel ve Cain'i zindana götürülüyordu. Yalnız kaldığımızda Lucifer bana yaklaştı. Beni kollarına aldığında daha fazla kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım.

"Korkma melodim, geçti. Talin de düzelecek. Artık yanındayım."

"Lucifer..."

"Bana bak."

Bakamazdım. Başımı göğsüne sakladım. Çenemden tutup beni zorladı.

"Gücün ve olduğun şeyden korkma. Asla pişmanlık duyma. Olanlar elinde değildi, korkmuştun ve istemeden yaptın. Beni anlıyor musun?"

Kalbim nasır tutmuş gibiydi, cümleler yüreğime ulaşmıyordu. Büyük bir karmaşa içindeydim. Ve Lucifer yanılıyordu.

"Ben bir canavarım Lucifer, tehlikeliyim. Kontrolü olmayan, sınırsız gücümle olmaması gerekenim."