RUH LEKESİ(düzenleniyor)

46. Toparlanma Süreci

(Bu kısım Uriel ve Metatron'un bakış açısıyla anlatılacaktır)

Anlık bir sendeleme yaşadım. Sanki ruh ile beden uyuşmazlığı gibi, farklı enerji dalgaları hissettim. Etrafıma baktığımda her şey aynıydı. Odadaydım. Eşyalarım durduğu yerde, ben aynı noktadaydım. Ama bir sorun vardı. Kusursuzluk çoğunlukla en büyük sorundu. Bazen kendimi fazla yoruyordum. Bilgelik bizlere verilmiş olmasına rağmen, kendimizi sürekli geliştirmemiz gerektiğine inananlardanım. Zaten gerçek bilgelik, gelişime inanmak, kendini geliştirmek için uğraşmaktı. Ne kadar öğrenmeye açık olsak da hep bir şeylerin gerisinde kalabiliyorduk. Özellikle İnsanlar Dünyası ile ilgili konular da geri kalmamak gerekliydi. İnsanlar her gün değişiyor, yenileniyor, çağlara göre farklılaşıyorlardı. İnsanlar ve ölümsüzlere dair sürekli okuyor ya da yazıyordum. Bilginin doğru, özenli bir şekilde kayıt altına alınması da okumak kadar değerliydi. Akıllıca kararlar verebilmek için aklı keskinleştirmek, sağduyuyu yüceltmek önemliydi. Bunlar içinde eğitim, kendini geliştirmek, her konuda okuyarak kültür sahibi olmak şarttı. Benim değer verdiğim en önemli şey bilgiydi. Son zamanlarda daha çok işaretsizler hakkında araştırma yapıyordum.

İşaretsiz, yani Hazel düşündüğümüzden çok farklı çıkmıştı. Hepimizi şaşırtmaya devam ediyordu. Dışardan bu kadar yardıma muhtaç, dirayetsiz görünen minik bir kız çocuğu olmasının yanı sıra ilginç bir kişiliğe, ruh gücüne de sahipti. İrade gücü ve dayanıklılığı ileri düzeydeydi. Diğerleri gibi değildi, güçlerine hâkim olabiliyor, kendini kontrol edebiliyordu. Beni en çok şaşırtan imkânsız fedakarlığı yerine getirebilmesiydi, bunun için asil bir kalbi olması gerekiyordu. Bilinmeyenler çoktu, o yüzden araştırmalarıma hız vermiştim. Her yönden incelenmesi gerektiğini düşünüyordum. Bu görüşlerimi diğerleriyle de paylaşmıştım. Micheal hariç, hepsinin görüşü benimle aynıydı. Barachiel bu işi kendisinin yapması gerektiğini söylemişti. Ruh kabı ve beden kabının ne kadar güçlü olduğunu hâlâ bilmiyorduk, bu kadar kontrollü bir şekilde devam edeceğini söylemek için çok erkendi. Çünkü her işaretsiz eninde sonunda dengesizleşmişti. Yine de başından beri dengesiz davranışlar ya da ruh hali sergilememişti. Kesinlikle farklı bir işaretsizle karşı karşıyaydık.

Birkaç dakika içinde aynı hissi yeniden yaşadım. Kolay hastalanan varlıklar değildik, yine de çok çalışmış olabileceğime kanaat getirdim. Başka bir nedeni olamazdı. Saat epey ilerlemişti. Bazen okurken, çalışırken vaktin nasıl geçtiğini fark edemeyecek kadar kendimi kaptırıyordum. Ama ilk defa bedenen böyle sarsıntı geçiriyordum. Biraz dinlenmeye karar verdim. Yatağa uzandım. Düşünceler bu ara beni yoruyordu. Çözülmesi gereken konu uğraştırıcı olduğu için çözmeden, en azında bir yol bulmadan içim rahat etmiyordu. Çözemediklerim beni rahatsız eder durur, aklım sürekli o şeyle meşgul olurdu. Huzursuz ruh hali olanlardan değildim, ama çözümsüz şeylere de tahammülüm yoktu. Sürüncemede kalan her durum ya da sorun bana, aklıma, ruhuma işkence ederdi.

Yatağa uzansam da aklım Hazel'daydı. Micheal'ın ona bakışı, davranışları aklıma geldi. Gerçekten ona âşık olabilir miydi? Micheal her zaman dürüst, saygın olmuştur. Bir işaretsize âşık olmaksa, saygınlığına zarar verecekti. Kız güzeldi, ama aşk bizler için yasaktır. Yasak olan bir şeyi, en yanlış kişiye hissetmesi de berbat bir durum oluşturuyordu. Saygınlığı değişmese de bakış açıları değişecekti. Daha Yüce Efendimiz bir buyruk iletmemişti. Onun sonsuz ve sayısız öngörüleri vardır. Beklemek bile öngörüler içindir. Bizlerde onun iradesine daima bağlıyız. En doğrusunu Tanrı bilir. Üzerinde düşünülmesi, hassas kararlar alınması gereken çok konu vardı. Micheal'ı çok severdim, asla yanlış bir şey yapmasını ve yanlış karar almasını istemezdim. Ama içimden bir ses bu durumun ya da sorunun düşündüğümüzden daha büyük olabileceğini hissettiriyordu.