What is TRUTH.

Rozdział 38. Czy to wydarzyło się naprawdę?

Mówi się, że jak spędzisz Sylwestra taki będzie cały rok. Od kiedy pamiętam kieruję się tą zasadą, więc dzień zaczynam na leniwym rozmyślaniu o własnym życiu i planach, które zamierzam zrealizować w najbliższym czasie.

Przede wszystkim zamierzam zdać egzaminy uzyskując bardzo dobre oceny, które na szczęście nie muszą być wybitne, gdyż Uniwersytet Kalifornia nie ma szczególnych wymagań.

Kolejną istotą zmianą w moim życiu stanowi praktyka u Crossów, którą mam rozpocząć na początku września.

Moje myśli od razu wędrują ku mojemu przystojnemu facetowi... układa nam się doskonale, ale jest dla mnie niezwykle ważny i nie chcę go stracić, więc pragnę pielęgnować ten związek.

Chciałabym również więcej czasu spędzać z mamą i wyjechać z nią na wspólne wakacje. Idealnym miejscem byłby Meksyk lub moje wymarzone Hawaje. Hmm.. ciekawe co na to Anne?

Moją zadumę przerywa głośne burczenie dochodzące z mojego brzucha. Telefon informuje mnie, że dochodzi godzina dwunasta, więc najwyższy czas wygramolić się ze śpiulkolotu.

Biorę głęboki wdech przecierając oczy, a następnie zwinnym ruchem odkrywam kołdrę. Sięgam ręką po przewiewny szlafrok w kolorze pudrowego różu i stawiam kroki w kierunku kuchni.

- Mój słonik nareszcie wygramolił się z łóżka?

Śmieję się pod nosem, bo mama od kiedy pamiętam nie kryje podziwu jak ktoś tak drobny może tak głośno chodzić.

- Czas mnie nie gonił...

- Za karę musisz sobie sama przygotować śniadanie. Idę z Lauren na lunch i muszę się już zbierać. – Mówi dosadnie.

Dopiero teraz zauważam, że jej codzienny dres został zastąpiony szerokimi eleganckimi spodniami w kolorze beżowym, oraz czarną zwiewną koszulę. Wygląda skromnie i ślicznie.

- Pięknie wyglądasz. – Komplementuję ją.

- Dziękuję, kochanie. – Podchodzi do mnie i składa delikatny całus na moim policzku.

- Gdzie idziecie? – Pytam z czystej ciekawości.

- Do tej nowej knajpki na plaży, nie pamiętam jak się nazywa. Blue umbrella? Czy jakoś tak.– Mówi podchodząc do lustra i wygładzając niesforne blond loki. – Wzięłabym cię ze sobą, ale ciocia chce porozmawiać... - Podnoszę w zdziwieniu brwi.

- Blue Lagoon. – Chichoczę pod nosem przez to jak przekręciła nazwę. – Skąd ty wytrzasnęłaś ten parasol? – Nie odpowiada, zamiast tego obrzuca mnie morderczym spojrzeniem, więc szybko zmieniam temat. - Kłopoty w raju? – Powinnam się ugryźć w język, ale - cóż. Ja to ja.

- Jakieś problemy w pracy. – Uzyskuję wymijającą odpowiedź, w którą w ogóle nie wierzę, a na potwierdzenie otrzymuję przepraszający uśmiech mamy.

- Okej... - Nie chcę dłużej drążyć. – Bawcie się dobrze.

Anne posyła mi całusa w powietrzu i niemal od razu wychodzi.

Zostaję sama, więc zabieram się za przygotowywanie śniadania. To w końcu mój pierwszy sylwestrowy posiłek, więc nie zamierzam sobie niczego odmawiać, ani tym bardziej przejmować się liczeniem kalorii.

Biorę do ręki telefon, wpisuję w google „przepis na chrupiące gofry" i czekając aż gofrownica się rozgrzeje zabieram się do przygotowywania ciasta.

Po zaledwie piętnastu minutach zajadam się przepysznym, zbyt słodkim posiłkiem ciesząc się jak dziecko z brudnych rąk i twarzy upieprzonej od czekolady.