FPS #2: Doctor's Compelled Affair

Chapter 42

Thomas Hyden Ron

"Thank you for this architect Lauter," masayang sabi ko dahil sa charcoal portrait na pinagawa ko. Tuwang-tuwa talaga ako kasi kuhang-kuha niya ang little Puma ko at ang Kitten ko sa panaginip. Ang reference lang na binigay ko ay ang picture ni Emerald no'ng maliit pa siya at ang picture ko.

" Nakuha ko ba ang expectation mo, kuya? "tanong niya.

" Yes. I'm glad that you are one of the Bachelor, " sabi ko at tinapik ang braso niya. Nakita ko siya kumamot sa kaniyang ulo at mayabang na ngumiti sa akin. Medyo may pagka mayabang kasi itong taong na ito, eh. Pero iyong pagkayabang niya ay tama lang rin sa kaniya dahil hindi naman nakakainsulto sa kapwa niya lalake.

"Of course. I am Mondragon," mayabang na saad niya. See, sabi ng isip ko.

Si Lauter Clifford kasi talaga ang gifted sa kanilang anim kapag pinag-uusapan ang talento kaya mayabang siya sa larangan ng art though Engr. Adam is good for a drawing too pero malayong mas magaling si Lauter basta sa Art.Sabagay, Bachelor known because of their individual aspect of life. May kaniya - kaniya silang kakayahan na siyang ina-admire ng mga tao.

If you need Engineer to build your building I would refer Engr. Adam. Siya talaga iyong magaling. If you need attorney naman I would refer Noah Lev wala ng iba dahil siya ang pinagkakatiwalaan ko. Professor Frank Lin, Architect Lauter Clifford, Gen. Mc Llonard and Dr. Jaxon Philip hindi sila mawawala sa listahan ko dahil belong sila sa Bachelors na kilala ngayon. Magkakaibigan silang anim at nag aral silang lahat sa Espanya.

"Na send ko na pala sa account mo ang bayad ko kaya pwede na akong umalis dahil susundoin ko pa ang asawa ko," inporma ko at tumayo na.

"Salamat sa tiwala kuya," saad niya at naki pagkamay pa sa akin. Tumango ako at ngumiti sa kaniya bago tinanggap ang kamay niya.

"Pa'no, mauuna na ako?" Paalam ko kaya hinatid niya ako sa bukana ng pintuan niya.

"Thank you so much for this again," Huling sabi ko. Lumabas ako sa building niya na dala-dala ang dalawang malalaki frame na pangarap ko at may ngiti sa labi. Hindi naman siguro sa excited akong lumabas ang mga mini ko pero kasi palagi ko silang na papanaginip na masayang-masaya sa piling namin.

Inayos ko ng maayos ang dalawang frame sa passenger seat ng sasakyan dahil precious ito sa akin bago ko hinaplos ang gwapo't magandang mukha na gawa sa charcoal portrait. The shape of their face is like my cheetah but the eyes, the color of their eyes, their pointed nose and their lips is mine.

"If you both existing to our world," ngiting sabi ko sa dalawa frame na naka-ayos na.

"I do my best to be a good padre de pamilya in my home because I am blessed man."

Sinirado ko ang pinto ng sasakyan at tinungo ang driver seat dahil susundoin ko pa ang asawa ko. Binuhay ko ang makena at tumingin muna sa likod bago ngumiti at tumango akala mo naman kung buhay na talaga ang dalawang frame kung titignan ko dahil tumango pa ako. Sabagay, I'll practice myself lang naman as a father dahil hindi tatagal mayro'n ng makukulit diyan sa likod na uupo.

Maraming nangyari sa buhay ko na akala ko ay hindi na magiging totoo. Akala ko talaga baog na ako pero isa lang palang kalokohan ang pagiging baog ko. No'ng na panaginip ko ang dalawang bata akala ko hanggang panaginip na lang akala ko noon hanggang pangarap na lang ang magkaroon ako ng anak pero malaking pasalamat ko dahil ibibigay iyon sa akin ng nasa taas. Isa man o dalawa basta may mini ako ay masaya na ako dahil may taga pagmana na ako at may kompletong bahay na akong uuwian. Hindi nga lang ako sigurado sa mukha kung same sa panaginip ko pero isa lang ang sigurado ako ito ay galing sila sa amin.

Malapit na ako sa Medical school para sundoin ang asawa ko nang tumunog ang cell phone ko. Napatingin ako sa naka rehistrong numero kaya kumunot ang noo ko. Automatic kong dinampot ang cell phone at sinagot ang tawag niya.