Unfolding Magical Mysteries: years 2-3 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Chapter Four

De volgende morgen was Hermelien niet meer zo verdraagzaam. Ze vond Ron en Harry's acties erg onverantwoordelijk. De rest van de Griffoendors keken echter bewonderend naar Harry en Ron toen ze aan het ontbijten waren.

Totdat Ron zijn brulbrief ontving. Farrah probeerde de brief te negeren, maar hij was zo luid dat zelfs mensen die aan het meer zaten hem waarschijnlijk konden horen. Nadat de brief vlam vatte keek Ron heel bleek. Farrah probeerde gauw van onderwerp te veranderen.

'Ik vraag me af waarom Dobby je zo graag naar huis wil sturen', zei Farrah bedenkelijk. Harry knikte en er verscheen een rimpel op zijn voorhoofd.

'Hij bleef maar zeggen dat hij ongehoorzaam was. Ik vraag me af wie zijn meesters zijn', antwoordde hij. Farrah verschoof een beetje ongemakkelijk op de bank.

'Harry, hij dient de Malfidussen.' Harry keek haar verrast aan en wilde net iets zeggen toen professor Anderling de lessenroosters begon uit te delen. Hermelien keek al iets vrolijker dan ervoor, het vooruitzicht naar de lessen maakte haar vast erg opgewonden.

Ron kreunde: 'Straks hebben we weer 2 uur toverdranken met de Zwadderaars.' Farrah rolde met haar ogen. Als dat het ergste was wat er kon gebeuren, dan zou de eerste dag wel meevallen. Vorig jaar hadden ze het ook overleefd met de Zwadderaars, dus dat zou nu ook moeten lukken.

De eerste les was echter kruidenkunde met de Huffelpufs. Farrah hoopte dat ze dit jaar wat beter om zou kunnen gaan met planten.

'Hallo iedereen', zei professor Stronk toen iedereen in de kassen was. Iedereen mompelde hallo terug.

'Vandaag gaan we mandragoras verpotten. Iedereen moet een paar oorwarmers op en drakenleren handschoenen aan. Weet iemand van jullie waarom?' Hermeliens hand schoot direct in de lucht.

'Ja mevrouw Griffel.' Hermelien deed haar hand naar beneden.

'Het gekrijs van een mandragora is dodelijk. Ook kunnen ze erg hard bijten.'

Heel goed mevrouw Griffel. Tien punten naar Griffoendor. Deze mandragoras zijn nog niet volwassen dus hun gekrijs is ook niet dodelijk. Maar het kan je wel voor een paar uur buiten bewustzijn houden. Goed, iedereen gaat bij een pot staan.' De leerlingen gehoorzaamden en Farrah stond naast Hermelien en Marcel.

'Op drie trekt iedereen zijn mandragora uit de pot en steekt hem in de lege pot. Daarna stop je er wat aarde bij. Iedereen klaar? Eén, twee en drie.' Iedereen trok zijn mandragora uit de pot. Ondanks de oorwarmers kon Farrah het gekrijs nog steeds horen. En ze hoorde ook een zachte plof naast haar.

Toen ze haar hoofd omdraaide zag ze dat Marcel op de grond lag. Mevrouw Stronk kwam met een bezorgde blik naar hem toegelopen en tilde hem op.

'Meneer Lubbermans heeft zijn oorwarmers niet goed opgezet. Iedereen blijven doorwerken, ik breng hem naar de ziekenboeg!' schreeuwde professor Stronk, maar door de oorwarmers klonk het als normaal gepraat.

De rest van de dag verliep goed. Zelfs toverdranken viel mee. Sneep had maar een paar opmerkingen gemaakt. Hij was vast in een goede stemming.

Tijdens het avondmaal begon de vermoeidheid Farrah te overwelmen. Al bij al was het een drukke dag geweest en ze had het gevoel dat de rest daar ook zo over dacht. Daarom gingen ze direct naar bed na het avondmaal en Farrah viel bijna onmiddellijk in slaap.

Farrah werd de volgende morgen wakker van een luid getik. Het was waarschijnlijk de regen. Maar toen ze haar ogen opende zag ze dat Queen het lawaai veroorzaakte. Ze stond gauw op en deed het raam open om Queen binnen te laten. Hermelien sliep nog, dus besloot Farrah haar post beneden te lezen.

Toen ze in de Leerlingenkamer zat, had ze pas door dat niemand wakker was. Ze keek op haar horloge en zag dat het half vijf was. Dat verklaarde veel. Waarschijnlijk waren alleen klassenoudsten en hoofdmonitoren op dat uur al wakker.