Unfolding Magical Mysteries: years 2-3 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Chapter Twenty-three

De volgende morgen barstte Farrah van de energie en liep ze samen met Hermelien naar de Grote Zaal. Ze zag, tot haar grote spijt, dat Malfidus en nog wat andere Zwadderaars Harry imiteerden aan hun tafel. Ze rolde met haar ogen en liep naar Harry en Ron.

'Trek je maar niets aan van die etter, Harry', zei George troostend, terwijl Farrah naast hem neerplofte.

'Morgen en George heeft gelijk Harry, die Dementors zijn gewoon verschrikkelijke beesten en ik durf te wedden dat Malfidus het op de trein zelf in z'n broek deed.' Farrah schepte wat eieren op en George glimlachte naar haar. Dit zorgde ervoor dat ze knalrood werd en ze probeerde haar eieren niet van haar bord te laten glijden, wat plots een heel moeilijke taak was.

Na een tijdje kwamen ze de lessenroosters brengen en Farrah en Hermelien wisselden een enthousiaste blik. Farrah zag dat ze om negen uur Voorspellend Rekenen en Waarzeggerij had.

'Wacht, Waarzeggerij en Voorspellend Rekenen, allebei om negen uur? Dat kan toch nooit kloppen?' vroeg George verbaasd. Farrah keek hem grijnzend aan.

'Ik heb het geregeld met professor Anderling, maak je maar geen zorgen om mij,' zei ze, maar George leek niet echt overtuigd. Ron keek verward naar Farrah en hij probeerde daarna Hermelien's rooster ook to ontcijferen.

'Goedemorgen iedereen.' Lena kwam aangehuppeld en plofte neer tussen Fred en Ginny. Ze nam haar uurrooster van Ginny aan en zuchtte luid.

'Dubbel Toverdranken , met de Zwadderaars!' Farrah grijnsde naar haar en George keek naar het zijne.

'Wij hebben Transfiguratie met de Zwadderaars op woensdag, wat zullen we woensdag met ze uithalen, Fred?' vroeg George met een brede grijns aan zijn tweelingbroer. Fred keek even om naar de tafel van Zwadderich en er verscheen een frons op zijn voorhoofd. Nooit een goed teken, een van de tweeling die nadenkt...

Lena draaide zich naar Fred toe en bekeek aandachtig zijn uurrooster.

'Wat een geluk!' riep ze uit. Farrah keek haar schuin aan en ze rolde met haar ogen. 'Zij hebben straks al Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Ik vraag me af wat Lupos voor ons in petto heeft', zei ze opgewonden.

'Hij weet in ieder geval iets over de Zwarte Kunsten, hij stuurde die dementor snel weg', zei Farrah. Lena knikte en wierp een blik op de Oppertafel.

'Hij loopt er alleen zo rafelig bij.' Farrah knikte en propte nog wat toast in haar mond.

Farrah, Harry, Ron en Hermelien gingen al vroeg door naar Waarzeggerij aangezien het helemaal in de Noordertoren. De wandeling duurde zoals verwacht erg lang. Een paar keer moesten ze rechtsomkeert maken omdat ze in een doodlopende gang terecht waren gekomen.

Ze moesten een ladder beklimmen om in het lokaal te geraken, waar een zeer onaangename mengeling van geuren vandaan kwam. Het lokaal zelf, dat eigenlijk helemaal niet leek op eender welk ander lokaal, was volgepropt met kleine, ronde tafeltjes, fauteuils en bolle poefjes.

Plots klonk er een zachte, dromerige stem. 'Welkom', zei ze. 'Wat fijn om jullie eindelijk in jullie fysieke verschijningsvorm te zien.' Professor Zwamdrift zag er heel anders uit dan alle andere leerkrachten. Ze had een enorme bril die haar ogen enorm vergrootten en haar kleren bestonden uit allemaal verschillende lappen stof. Ze droeg ontelbare kettingen, armbanden en ringen (Farrah probeerde ze te tellen, maar faalde hierin).

'Ga zitten, iedereen', zei ze dromerig. Farrah, Harry, Ron en Hermelien ploften ongemakkelijk neer rond een tafeltje.

'Ik ben professor Zwamdrift. Jullie kennen mij waarschijnlijk niet...' Farrah begon zich een beetje slaperig te voelen door de geur van sherry en verschillende parfums. Af en toe ving ze enkele woorden op zoals 'Innerlijk Oog', 'Zicht niet hebt' en 'grootmoeder'.

Farrah was opgelucht toen professor Zwamdrift zei dat ze zich moesten opsplitsen in paren. Farrah ging samen met Hermelien en Harry samen met Ron.

Theebladeren lezen bleek veel moeilijker dan ze dachten. Hermelien zag in Farrah's kopje een boom in de herfst die zijn bladeren verloor. Toen ze dat niet in het boek Ontwasem de Toekomst vond, keek Farrah eens en zij vond het eerder lijken op een hond.

Ze probeerden tot een overeenkomst te komen over wat het was, toen professor Zwamdrift plots naar adem snakte naast hen. Ze keek van Farrah's kopje naar dat van Harry en er verscheen een niet-begrijpende uitdrukking op haar gezicht.

'Maar.. hoe is dat.. mogelijk', zei ze mompelend. Iedereen had zijn aandacht nu op haar gericht en probeerde te zien wat er in hun kopjes lag.

'Twee keer.. twee in een klas..', zei ze nog altijd in gedachten verzonken. Farrah keek Hermelien vragend aan, maar die rolde gewoon haar ogen.

'Wat is er professor?' vroeg Parvati Patil nieuwsgierig. Professor Zwamdrift draaide beide kopjes in allerlei verschillende richtingen en bestudeerde ze aandachtig totdat Daan en Simon moesten lachen van Ron's perfecte imitatie. Ze plaatste beide kopjes met net iets te veel kracht terug om vriendelijk te zijn en Farrah zag plots waarom ze zo reageerde.

Het kopje van Farrah was precies hetzelfde als dat van Harry en ze wist nu wat het was. De Grim. Haar maag draaide zich om. Het voorteken van de dood, had ze eens ergens gelezen.

'Mijn lieve kinderen.. Ik hoop dat ik er naast zit..', zei ze tegen Harry en Farrah en haar ogen vergrootten nog meer dan van tevoren. Harry leek eindelijk zijn geduld te verliezen.

'Wat is er te zien in onze kopjes? Ik zag alleen maar een bolhoed', zei hij. Farrah keek hem aan.

'Het is de Grim', zei ze. Professor Zwamdrift draaide zich vliegensvlug om en keek Farrah aan met bewondering en medelijden.

'Het is het allerergste voorteken', zei ze dramatisch. 'Het voorteken van de dood.' Iedereen keek verbaasd naar de kopjes en Farrah zag dat Hermelien verveeld naar buiten keek. Er klopte iets niet, Hermelien lette normaal altijd op. En ze had nog nooit eerderhaar ogen durven rollen als de leerkracht iets zei.

Professor Zwamdrift besloot dat de les voorbij was en Hermelien en Farrah besloten even te wachten tot de rest van hun klasgenoten weg waren voordat ze hun tijdverdrijvers van onder hun gewaad namen en eraan draaiden.

'Veel succes', zei Farrah opgewonden. Hermelien glimlachte en ze draaiden aan de tijdverdrijvers. Farrah had het gevoel alsof ze achteruit ging en alles rondom hen loste op. Farrah zag niets meer duidelijk en probeerde naar de kleuren ist te grijpen.

Eindelijk was het voorbij en ze stond naast Hermelien in de Grote Hal.

'Oké, ik denk dat we al zijn vertrokken naar Waarzeggerij. Volg mij maar, ik weet de weg', zei Hermelien en Farrah grijnsde breed.