Unfolding Magical Mysteries: years 2-3 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Chapter Ten

De volgende morgen lag er buiten een dik pak sneeuw. De laatste les Kruidenkunde van het semester werd afgeschaft. Farrah besloot een wandeling te maken, ze had even wat frisse lucht nodig. Toen Farrah op de tweede verdieping kwam, merkte ze de spinnen pas op. Tientallen spinnen kropen allemaal gauw naar buiten. Ze leken wel te vluchten van het kasteel. Of van iets in het kasteel. Vreemd...

Farrah moest op tijd terugkeren naar de Toren van Griffoendor, aangezien hun volgende les Gedaanteverwisseling wel doorging.

Harry kwam niet opdagen tijdens de les. Farrah trok haar wenkbrauwen op naar Hermelien, maar die trok haar schouders op.

Tijdens het middagmaal hoorden ze pas dat er een nieuwe aanval was geweest. Op Joost Flets-Frimel en Haast onthoofde Henk. Iedereen vroeg zich af hoe een geest versteend kon worden en natuurlijk verdachten de meeste leerlingen Harry van de aanval.

Harry kwam de Grote Zaal binnen en al het gefluister stierf weg. Hij keek even om zich heen en liep toen Farrah's richting uit. Van zodra hij zat, begon het gefluister en gepraat opnieuw.

'Waar was je?' vroeg Hermelien ongerust. Harry keek hen allemaal geruststellend aan.

'Ik wilde net terugkeren naar de toren toen ik op Joost en Henk botste', zei hij gespannen. 'Professor Anderling stuurde me naar het schoolhoofd.' Farrah's mond viel open.

'Ze dacht dat jij hen werkelijk had aangevallen?' vroeg ze verbaasd. Harry schudde zijn hoofd.

'Professor Perkamentus zei dat hij mij niet verdacht. Hij vroeg alleen of ik hem iets te vertellen had', zei hij snel.

'Dus je hebt hem over de stem verteld?' vroeg Ron. Harry schudde weer zijn hoofd en zuchtte.

'Ik wou dat de kerstvakantie gauw begon', zei hij hoopvol. Farrah knikte en keek Hermelien aan.

'Hoe zit het met jullie brouwsel?' vroeg ze nieuwsgierig. Ookal geloofde ze niet dat Malfidus de nakomeling kon zijn, ze was wel nieuwsgierig naar de wisseldrank. Hermelien keek haar vrolijk aan.

'Bijna klaar. We moeten alleen nog maar iets van de persoon waarin we willen veranderen hebben. We zouden de haren van Korzel en Kwast kunnen nemen, ik heb gehoord dat zij op school blijven tijdens de kerstvakantie', zei Hermelien opgewonden.

'En jij en Farrah dan?' vroeg Ron. Farrah schudde met haar hoofd.

'Nee, ik ga niet mee.' Hermelien keek haar vragend aan, maar Farrah wuifde het weg. Hermelien zuchtte.

'Wel, tijdens de duelleerclub heb ik een haar van Margriet op mijn gewaad gekregen. Ik ga als haar', zei ze. Ron knikte en at van een pompoencakeje. Farrah zag dat Hermelien met een peinzend gezicht naar het cakeje keek.

Net zoals Harry, was Farrah blij toen de vakantie begon. Ze spendeerde haar dag met Lena, Ginny, Fred en George en een potje Knalpoker. Soms deden Harry, Ron en Hermelien ook mee, maar vaak waren ze niet in de leerlingenkamer. Farrah kon al wel raden waar ze toen zaten..

Om eerlijk te zijn, kon het haar niet veel schelen. Ze had zich niet meer zo relaxt gevoeld sinds ze de brief had ontvangen. Ze had waarschijnlijk ook niet meer aan de brief gedacht als kerst niet om de deur was geweest. Ze hoopte stiekem dat de afzender nog iets zou sturen. Ze zat er niet naast.

Op de ochtend van de eerste kerstdag werd Farrah wakker van Hermelien, die zich al druk aan het omkleden was.

'Oh, je bent al wakker. Vrolijk kerstfeest!' zei ze enthousiast. Farrah ging rechtop zitten in haar bed en keek naar de cadeautjes aan haar bed.

'Jij ook.' Farrah stond op en liep naar de stapel. In plaats van ze een voor een open te maken, zocht ze naar een cadeautje met als afzender RJL. Hermelien leek dit door te hebben en vroeg haar ernaar.

'Zoek je iets?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. Farrah probeerde op een excuus te komen, maar op dat moment vloog de deur open en kwam Lena binnengestormd.

'Vrolijk kerstfeest!' zong ze vrolijk. Hermelien keek haar blij aan.

'Jij ook, Lena!' zongen Hermelien en Farrah in koor.

Hermelien en Lena gingen al naar de leerlingenkamer en dus vervolgde Farrah haar zoektocht en vond wat ze zocht. Het was een groot, dun pak en het voelde aan als een boek. Farrah opende het pak en zag dat het effectief een boek was.

'De essentiële verweer tegen de zwarte kunsten', fluisterde ze. Waarom zou RJL dit naar haar sturen? Was het omdat hij wist dat ze niets leerden van Smalhart? Ze bladerde door het boek en stuitte op een envelop. Farrah nam de envelop en opende die.

'Beste Sluipvoet,

Het spijt me, ik kon niets doen. Ze kwamen in de nacht en namen hen allebei mee. Farrah en Mar. God, het spijt me zo. Ik probeerde te bewegen maar ze hadden me vervloekt. Ik kon niks doen.

Het spijt me zo.'

Farrah knipperde een paar keer voordat ze de brief terug in de envelop deed. Waarom moest RJL dit zo moeilijk maken voor haar? Waarom kon hij niet gewoon een brief met alle uitleg naar haar sturen en ineens zeggen wie hij was?

Gefrustreerd pakte ze al haar andere cadeautjes uit. Ze had knalbonbons gekregen van Fred en George, een blauwe Wemel trui van mevrouw Wemel, een dreuzelboek getiteld De grote Gatsby van Hermelien, Zwerkbal door de eeuwen heen van Harry, een groot pak chocokikkers van Ron, ballonbruisballen van Lena, smekkies in alle smaken van haar 'ouders' en de vertelsels van Baker de Bard van haar grootouders. Of tenminste, 'grootouders'.

Toen ze alles had weggestopt en de trui had aangedaan, liep ze naar de leerlingenkamer en ging ze samen met de rest naar het feestmaal.

Het feestmaal was net zoals vorig jaar geweldig. Lena vermaakte zich uitstekend met knalbonbons en Farrah had RJL even uit haar hoofd gezet. Hij zou haar kerst niet verpesten. Dat liet ze niet toe.

In plaats daarvan opende ze nog een knalbonbon met George.

(A/N)

Ik maak het wel spannend voor mezelf, altijd updaten op het laatste nippertje... Ik hoop dat je het een leuk hoofdstuk vond en tot het volgende!

-Aynixx