Unfolding Magical Mysteries: years 2-3 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Chapter Sixteen

'Leuk tochtje door het kasteel gemaakt?' vroeg Farrah aan de ontbijttafel. Harry en Ron keken rond zich heen, maar alleen Fred en George zaten binnen hoorafstand en zij waren druk aan het discussiëren met Leo Jordaan. Farrah was blij dat ze hem nog eens bij de tweeling zag. Dat was een lange tijd niet het geval geweest.

'We zijn de spinnen gevolgd', zei Harry en Ron rilde plots.

'Naar het Verboden bos.' Farrah keek hen ongelovig aan.

'Jullie hebben wat? Ik hoop dat jullie nu iets weten', zei Farrah met een zucht. Hagrid had hen duidelijk gestuurd omdat de spinnen iets met de geheime kamer te maken hadden, maar Farrah kon zich niet bedenken wat.

'We zullen niet tot in de details gaan, maar we weten nu dat vijftig jaar geleden een leerling was gestorven toen de geheime kamer werd geopend.' Harry klonk een beetje bitter. Ze vermoedde dat het geen plezierig bezoekje aan het bos was.

'Wat weten jullie nog meer over die leerling?' vroeg Farrah. Harry haalde zijn schouders op.

'Dat ze was gestorven op de meisjestoiletten', zei Harry. Ze voelde dat ze iets belangrijks over het hoofd zagen. Farrah keek even naar Ron en besloot er niet verder op in te gaan. Ron moest vast een verschrikkelijke nacht hebben gehad, gezien het feit dat hij bang was van spinnen.

Drie dagen voor de examens, kreeg Farrah door dat het veel moeilijker zou zijn zonder Hermelien. Harry en Ron leken ook moeite te hebben met het leren. Ze probeerden samen te leren, maar er bleef nooit veel hangen.

Ze werden begeleid door Smalhart naar Geschiedenis van de Toverkunst en Farrah sloeg plots een hand op haar voorhoofd. Hoe kon ze dat detail nou missen? Ze liep naast Harry en Ron en zei in fluistertoon: 'Wat als dat meisje nog altijd in de toiletten rondspookt?' Harry en Ron sperden hun ogen wijd open en Farrah kon zien dat Harry aan het denken was.

Smalhart geloofde dat Hagrid de nakomeling was en nu dat hij weg was, konden ze dat in hun voordeel gebruiken. Harry speelde in op Smalhart's geklets, waar Farrah nog steeds niet naar luisterde en even later liepen ze met z'n drieën richting het toilet van Jammerende Jenny.

Harry en Ron begonnen elkaar te feliciteren, maar Farrah zag dat ze in de problemen zaten. Het was professor Anderling.

'Potter! Wemel! Jones! Wat moet dat hier?' Ze keek niet erg vrolijk. Ron en Farrah probeerden met een excuus te komen, maar Harry redde hen.

'We wilden naar Hermelien. We zijn al lang niet meer bij haar langs geweest.' Farrah probeerde haar gezicht in de plooi te houden. Deze smoes was hun beste ooit. Professor Anderling keek hen met medelijden aan en liet hen naar de ziekenzaal gaan. Madame Plijster liet hen met enige tegenzin binnen en ze waren dus verplicht bij een stille Hermelien te gaan zitten.

'Zou ze de aanvaller gezien hebben?' vroeg Ron. Farrah wees naar de spiegel op het nachtkastje naast Hermeliens bed.

'Misschien daarmee', zei ze. Farrah keek terug naar Hermeliens houding en merkte toen pas iets op. Ze keek eerst of Madame Plijster op haar kantoortje was voordat ze een papiertje uit Hermeliens greep probeerde te halen.

'Wat doe je?' vroeg Harry toen zijn blik op het papiertje viel. Farrah kreeg het eindelijk uit Hermeliens greep en las het zachtjes

'Van alle schrikwekkende beesten en monsters die ronddolen in ons land, is er niet één zo merkwaardig of dodelijk als de Basilisk. Dit serpent, dat een reusachtige omvang kan bereiken en vele honderden jaren oud kan worden, wordt geboren uit een kippenei dat is uitgebroed door een pad. Hij maakt zijn slachtoffers op wonderbaarlijke wijze, want afgezien van zijn giftanden, beschikt de Basilisk tevens over een dodelijke blik en een ieder die de gloed van zijn ogen ziet, laat terstond het leven. Spinnen vluchten voor de Basilisk, die hun doodsvijand is en de Basilisk zelf vreest alleen het kraaien van de haan, dat hem fataal is.'

Daaronder stond nog een woord: buizen.

'Al die tijd was het antwoord hier', mompelde Farrah. Harry en Ron leken net zo opgewonden als zij zich voelde.

'Dat verklaart ook waarom alleen ik de stem kan horen', zei Harry. Farrah knikte. Ze snapte alleen niet waarom nog niemand was gestorven. Of misschien..

Hermelien en Patricia hadden de spiegel. Ze moeten het monster hebben aangekeken in de spiegel. Kasper zag hem door de camera. Joost zag hem door Haast Onthoofde Henk en Henk kon niet nog eens sterven. Harry zei dit ook erg opgewonden, maar Ron fronste.

'En mevrouw Norks dan?' fluisterde hij. Farrah dacht even na. Er was water op de vloer die avond. Ze zag de reflectie van het monster in het water.

Farrah schudde haar hoofd. Het klopte allemaal. Elk woord. Ze las het papiertje nog eens door. Buizen. En toen had ze het door.

'De ingang van de geheime kamer', fluisterde ze opgewonden. 'Het toilet van Jammerende Jenny!'

Ze verlieten opgewonden de ziekenzaal en besloten direct naar professor Anderling te gaan. Aangezien het bijna pauze was, wachtten ze in de leraarskamer. De bel ging echter niet. Farrah had een slecht voorgevoel en toen hoorden ze de versterkte stem van professor Anderling.

'Alle leerlingen onmiddellijk terugkeren naar hun slaapzalen. Alle leraren zo spoedig mogelijk naar de leraarskamer.'

Farrah wisselde verwarde blikken met Harry en Ron. Ze konden niet terugkeren naar de slaapzaal. Niet nu ze deze informatie hadden. Er stond een lelijke kleerkast in de hoek. Harry en Ron kropen erin en gebaarden naar Farrah om hetzelfde te doen. Ze twijfelde. Als zij nou eens terug ging, misschien wisten de Griffoendors er meer over. Ze zou Harry en Ron terug kunnen vinden op de sluipwegwijzer.

'Ik vind jullie wel', zei ze en ze kon nog net de deur uit lopen en zich verstoppen achter de hoek voordat de leraren binnen kwamen. Farrah bleef niet staan wachten en spurtte zo snel mogelijk naar de toren van Griffoendor.

Ze had niet door dat ze eigenlijk terug wilde naar de leerlingenkamer om te zien of alles goed was met Lena tot ze haar gezicht zag tussen de Griffoendors.

'Lena, wat is er aan de hand?' Alle Griffoendors zaten ongerust in de leerlingenkamer. De aangename sfeer was helemaal verdwenen. Farrah zag dat Lena's kaken nat waren en dat ze zat te snikken.

'Het is Ginny', snikte ze. Farrah keek haar verward aan. Lena probeerde haar tranen te drogen

'Ginny? Wat is er met Ginny?' Lena barstte weer in tranen uit en het duurde even voor ze antwoordde.

'Ze is meegevoerd naar de kamer.' Farrah slikte en voelde haar maag omkeren. Ginny.

Ze moest George zien te vinden.