Unfolding Magical Mysteries: years 2-3 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Chapter Twenty-five

Farrah's vermoeidheid verbeterde met de dag. Het was nog steeds zwaar, maar ze voelde dat het wel goed zou komen als ze voldoende nachtrust bleef behouden. Het enige probleem was het huiswerk, maar dat had ook Hermelien gauw opgelost door met plezier de antwoorden te overlopen en haar opstellen na te kijken, wat gelijk was aan maken.

Farrah was best benieuwd naar Lupos' lessen en werd op donderdagochtend erg opgewonden, net zoals de rest van de derdejaars.

Jammer genoeg kwam ze terug in de werkelijkheid terecht toen ze zag dat ze eerst twee uur Toverdranken hadden. Farrah, die Sneep niet kon uitstaan, had daar net zoveel zin in als Harry. Niet erg veel dus.

Ze probeerde zich niet te hard te laten afleiden door de anderen zodat ze zich kon focussen op haar toverdrank. Ze had dan ook niet eens door dat Malfidus terug was van de ziekenzaal, tot hij expres haar geschilde Schrompelvijg van de tafel schoof.

Hij keek haar aan met glinsterende kraaloogjes en Farrah moest zichzelf bedwingen om hem niet tegen de muur aan te gooien en hem een blauw oog slaan.

'Jones!' sneerde Sneep achter haar. 'Ruim die rommel op,' zei hij met een grimas. Lag het nou aan Farrah of was hij gemener dan normaal tegen haar.

'En tien punten aftrek voor je klungeligheid.' Farrah wachtte tot hij commentaar zou geven op haar Toverdrank, maar dat bleef uit.

'Hebben jullie het al gehoord?' fluisterde Simon Filister even later toen Sneep terug aan een andere tafel stond. Farrah probeerde mee te luisteren terwijl ze in haar Toverdrank roerde.

'Sirius Zwarts is gesignaleerd', zei hij. Farrah kreeg het plots, en op onverklaarbare wijze, heel benauwd.

'Waar?' hoorde ze Harry fluisteren.

'Niet zo ver hiervandaan, een Dreuzel zag hem.' Farrah's brein begon overuren te draaien. Niet zo ver hiervandaan. Hij zou waarschijnlijk binnen de kortste keren in Zweinsveld zijn.

'Iedereen ruimt zijn spullen op en laat de Toverdrank nog even sudderen.' Farrah was net klaar en stopte haar boeken en ingrediënten weg.

Farrah was enorm opgelucht dat Toverdranken voorbij was, en net als de andere Griffoendors was ze nieuwsgierig naar Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Het middagmaal kon niet gauw genoeg voorbij zijn

Het lokaal was leeg toen ze binnenkwamen. Iedereen legde zijn boeken en veren op de bank. Lupos kwam met vage glimlach binnen en zette zijn oude koffertje op het bureau.

'Je boeken mag je weer opbergen', zei hij. 'We beginnen met een praktijkles.' Iedereen keek opgewonden om zich heen terwijl ze hun spullen opborgen. Farrah dacht terug naar het vorige schooljaar, toen hun eerste praktijkles ook meteen hun laatste was geweest. Ze kon zich Marcel aan de kroonluchter nog steeds voor de geest halen.

'Goed, zouden jullie me willen volgen?' Iedereen stond nieuwsgierig en opgewonden op en volgde professor Lupos. Hij ging hen allen voor naar de leraarskamer en hield de deur voor hem open.

Farrah's aandacht werd direct getrokken naar de oude kleerkast in de hoek. Farrah wist van Harry en Ron dat de leerkrachten er hun reservegewaden bewaarden. Af en toe schommelde de kast en bonkte hij tegen de muur.

'Goed, Marcel zou jij me kunnen assisteren in de eerste fase?' vroeg Lupos terwijl hij de deur achter zich sloot. Marcel keek doodsbenauwd van professor Lupos naar de kast en terug.

'Maak je maar geen zorgen, er zit een boeman in', zei Lupos glimlachend. Dit hielp Marcel niet echt.

'Ze houden van donkere en besloten ruimtes. Weet iemand wat een boeman precies is?' vroeg hij. Farrah had het gevoel dat hij een antwoord van haar verwachtte en stak samen met Hermelien haar hand op, die haar verward aankeek.

'Ja, Farrah', zei Lupos. Haar naam klonk vreemd met zijn stem. Het was alsof hij haar al kende, langer dan een paar dagen.

'Het is een, eh, wezen dat van gedaante kan veranderen en de vorm aanneemt van wat ons het meest beangstigt', antwoordde Farrah. Hermelien keek nors naar haar, maar Lupos glimlachte goedkeurend.

'Helemaal correct. Momenteel heeft de boeman in de kast dus nog geen gedaante aangenomen.' De kast wiebelde nu een beetje wilder heen en weer.

'De bezwering om een boeman af te weren is heel simpel', zei hij. 'Gelach is namelijk fataal voor een boeman. Jullie moeten hem dus dwingen een vorm aan te nemen die jullie grappig vinden. De bezwering is ridiculus. Laten we het eens met z'n allen..'

Ze hadden nog nooit zo'n leuke les Verweer gehad. Farrah was erg blij dat zij al gauw aan de beurt was en hield haar toverstok in de aanslag. De boeman, die nog een rondtollende spin zonder poten was, kwam eindelijk voor haar neer en leek zijn aandacht op haar te richten. Farrah wist eigenlijk niet goed waar ze bang voor was en wachtte met geduld tot de boeman veranderde van gedaante.

Net als bij Ron, gilden er een paar leerlingen toen ze de hond zagen. Ze leken allemaal te weten dat het niet een gewone hond was, maar de Grimm. Hij zag er alleen niet gemeen of sluw of eender wat uit, het leek gewoon een zwarte hond. Farrah bleef versteend staan kijken. Wat kon ze doen om het grappig te maken? De hond zag er eigenlijk te lief uit, maar als ze niets deed...

'Ridiculus!' riep Farrah en de hond droeg plots een roze tutu. De klas begon te lachen en Farrah keek verwachtingsvol naar Lupos. Voordat hij naar haar grijnsde zag ze dat hij zat te fronsen naar de hond. Wat vond hij zo vreemd?

Harry ging vervolgens klaar staan, maar er was iets niet pluis. Farrah kon het voelen en Lupos blijkbaar ook want hij ging gauw voor Harry staan. Farrah zag dat de hond veranderde in een zilverwitte bol. Het had wel een beetje weg van een maan.

'Rididulus!' riep hij en hij wees naar Marcel. 'Komaan Marcel, geef hem de genadeklap!' Farrah keek verward van Harry, die even verward keek als zij zich voelde, naar Lupos en hoorde een plotselinge knal die betekende dat de Boeman weg was.

'Uitstekend, Marcel. Goed gedaan iedereen! Vijf punten voor Griffoendor voor iedereen die de Boeman heeft aangepakt - tien voor Marcel omdat hij dat twee keer heeft gedaan... en tien voor Farrah voor de Boeman en de vraag.' Harry keek triest voor zich uit.

'Oké, ik wil dat jullie het hoofdstuk over Boemannen lezen en een samenvatting maken. Inleveren op maandag! Dat was het voor vandaag!'

Iedereen liep de gang terug in en Farrah ging naast Harry lopen.

'Hij lijkt me een prima leraar,' zei Hermelien goedkeurend. 'Alleen jammer dat ik geen kans kreeg met die Boeman.' En toen schoot Farrah iets te binnen. Wat als Lupos Harry geen kans had gegeven omdat hij dacht dat hij bang was voor Voldemort?