Egoist ♕

Egoist -35-

YENİ BÖLÜM. ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜ OLAYLARI BİRAZCIK YANKI'NIN GÖZÜNDEN GÖRMEK AMACIYLA YAZDIM. YANKI'NIN ÖZÜNDE OLDUĞU İNSANI BİRAZ TANIYALIM İSTEDİM. ONUN GÖZÜNDEN YAZMAYACAĞIM AMA BU BİLGİLENDİRME KISMI OLABİLİR. BİR NEVİ GEÇİŞ BÖLÜMÜ GİBİ.

İYİ OKUMALAR.

Yankı kapı ziline bastığı zaman heyecandan ellerim buz kesmişti. Yankı elimi tuttu sıktı ve bıraktı. Şimdi de yanıyordu. Lanet olsun.

Kapı açıldı ve sevimli bi yüz "Hoş geldiniz efendim, aileniz sizi bahçede bekliyor." Dedi. Kızda hiç o klasik ev hizmetçisi tipi yoktu. Gayet bakımlı güzel giyinen bir kızdı.

"Sağol." Dedi ve elimden tutarak evin içinden bahçeye yönlendirdi beni. Yankı'nın annesi bizi görünce ayağa kalktı ve gülümsedi.

Bir anda kendimi yankının annesinin kollarında buldum.

"Hoş geldin kızım." Dedi ayh kızım mı dedi o, inşallah annecim inşallah o günleri de göreceğiz.

"Hoş buldum Defne Abla." Acaba efendim falan mı deseydim birden çok mu samimi oldum?

"Abla yaşını geçtik sanki biraz ama."

"Aaa olur mu öyle şey?" dedim gülümserken. Sonra Yankı'nın ablasına sarıldım ve babasını ile tokalaştık.

"Birazdan ezan okunur sofraya geçelim isterseniz" dedi Yankı gülümseyerek. Masanın baş köşesine Onur abi –babam- oturdu. Yankı'yla yan yana oturduk. Benim karşıma Işık abla oturdu.

"Neden bu kadar geciktiniz." Dedi Yankı'nın babası.

"Buse'ye son anda haber verdim hazırlanması biraz aksadı." Dedi ve bana bakıp gülümsedi.

Ben de elimi önümde birleştirdim ve ellerime baktım. Ve ezan okunmaya başladı.

"Hepinize afiyet olsun." Dedi Yankı'nın babası ve suyundan içti.

Euzzübillahimineşşeydanirracimbismillahirrahmanirrahim.

Kibarca suyumu içtim. O sırada yardımcı kız herkese çorba koyuyordu. Bu ne lüks hayat be? Bizde herkes neredeyse aynı tencereden yiyor.

Yemeklerimizi sessizce yedik. Gerçekten hayatımda yediğim en güzel yemeklerden biriydi.

Sofra toparlanmış ve tatlılar gelmişti.

"Eee baba sana son yolladığım sözleşme maddelerini adamlara gönderdin mi?" dedi Yankı. İş konusunu açması iyi olmuştu çünkü sessizlik ölüm gibiydi.

"Kabul ettirdim bile. Çok ikna edici bir dille yazıldığını söylediler, teşekkürler evlat." Dedi ve gülümsedi.

"Abinler nasıl Buse?" dedi Işık abla.

"İşte son sınavlarını da vermeye başladı." Dedim gülümseyerek.

"Sınavların nasıl geçti peki?" dedi Yankı'nın annesi. İşte, 12. Sınıfı bitirmiş bir öğrenciye sorulacak en korkunç soru.

"İstediğim üniversiteyi tutturabiliyorum ama kontenjan az o yüzden biraz endişelerim var." dedim sakince.

"Nereyi istiyorsun?" dedi Onur abi.

"İstanbul Üniversitesi psikoloji bölümünü istiyorum." Gönlüm bi Ege psikoloji istese de Buğra bu konuda katı kurallarını devreye soktu. Annem de ona destek olunca böyle müthiş bir üniversite kararı ortaya çıktı.

"İnşallah her şey gönlünce olur kızım." Dedi ve gülümsedi Defne abla.

"Amin, teşekkürler." Derken kafamı eğdim.