Egoist ♕

Egoist -19-

EGOİST AİLEMİZ GÜNDEN GÜNE BÜYÜYOR ^_^  VE BEN KÖTÜ YAZARINIZ OLARAK KÖTÜ YERLERDE BİTİRMEYE DEVAM ETSEM Mİ DÜŞÜNÜYORUM. NEYSE BÖLÜMÜN ORTALARINA DOĞRU KARAR VERİRİM :DD BİLİYORUM ÇOK KÖTÜYÜM. NEYSE HADİ UZATMAYIM BEN

***İYİ OKUMALAR***

“Alo Buğra?” sesim artık iyice kısılmıştı. Yankı yaklaşın 5 dakikadır baygındı ve daha da kötüsü göğsündeki bıçak yarasını görmüştüm.

“Buse? Sesin gelmiyor.”

“Abi kurtar onu bayıldı ve cevap vermiyor” ağlamaya başladığımda Buğra birkaç küfür mırıldandı.

“Buse sakin ol abicim, şimdi neredesiniz, bahsettiğin kişi Yankı mı?”

“Abi ben yemin ediyorum böyle olsun istemedim” dedim ve ağlamamı sıklaştırdım.

“Buse sakin ol ve beni dinle, neredesiniz?”

“Biz sahil ve ormanın birleştiği bir yerde arabadayız. Ama Yankı cevap vermiyor. Ben de sanırım ben de…  bilincim kapanıyor.”

“Buse kapılardan birini açmaya çalış. Buse abicim her şey yoluna girecek.” Arkaya doğru uzanıp zorla kapılardan birini açtım. Nefesim git gide yavaşlıyordu.

“Buğra kurtar onu.” Dedim zorla. Ellerimi Yankı’nın hareket etmeyen bedenine doladım ve kafamı boyun girintisine yerleştirdim. Nefes alıyordu ama cevap yoktu. Belki de duyuyordu ama cevap veremiyordu. Kanamasını durdurmak için bıçak yarasına yatmıştım.

“Beni bırakmazsın değil mi Yankı? Beni bırakırsan seni asla affetmem” dedim ve gözlerimi kapattım. Telefon hala açık olduğundan Buğra’nın bağrışları geliyordu.

“Hayır Buse, dayan Buse uyuma, UYUMA!”

∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞ ∞∞

“Durumları ne!” Buğra’nın sesi kulağımda yankılandı. Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım ama açtığım gibi geri kapandı. Sırt üstü yatırılmıştım ve ağzımda bana devamlı hava püskürten bir şey vardı. Sedyedeydim sanırım çünkü ayak sesleri ve tekerlek dönme sesleri duyuyordum. Herkes koşturuyordu.

“Kızın bilinci açık ama oğlanınki hala kapalı.” Sesi kaba bir adam konuşmuştu. Sesler zaten hayal meyal duyuluyordu.

“Buse? Dayan güzelim.” Buğra’nın sesi yeniden duyulur hale gelmişti. Konuşmak istiyordun ama buna ne gücüm de de takatim vardı.

“Nabzı durdu doktor bey. Oğlanın nabzı durdu” bu cümle kalbimdeki bütün damarların aynı anda sert ve acı bir şekilde pompalanmasına neden oldu. Her tarafım uyuştu.

“Ölme Yankı.” Cümlesi çıktı ağzımdan fısıltıyla. Kimsenin duymadığına bahse bile girebilirim.