Onzichtbaar Geheim

Hoofdstuk 3: De wind door mijn haar

Ik schoot wakker van mijn droom, wederom had ik een droom over dat vreemde wezentje. Deze keer vertelde het me dat mijn lichaam veranderingen zou ondergaan, mijn zwarte haar was het eerste en ik zou snel genoeg andere veranderingen op gaan merken.

Ik voelde me rusteloos in bed en ondanks dat het nog donker was liep ik naar de badkamer. Nadat ik de lamp aanmaakte zag ik dat mijn haar nog steeds zwart was en deze keer zaten mijn kleren ook losser om mijn lichaam. Ik moest mijn pyjama broek optrekken omdat deze anders van mijn billen af zou glijden. Ik was niet al te gelukkig met mijn buik, het stak nogal uit en de meeste mensen zouden zeggen dat ik volslank ben. Wat een vreemd woord is dat eigenlijk, volslank. Het klinkt bijna alsof je slank bent met een beetje vet. Niet gewoon dik. Ik bedoel maar, ik weet best wel dat ik niet slank ben en dat het een nette manier is om te zeggen dat iemand absoluut niet slank is. Ik tilde mijn shirt op tot aan mijn borsten en deed een stap achteruit toen ik zag dat ik zowaar mijn ribben kon zien. Nu, na een tweede inspectie kon ik ook zien dat mijn gezicht mijn jukbeenderen vertoonde en dat mijn ogen groter leken. Gisteren dacht ik sexy te zijn, maar nu ik mezelf vandaag zag... Ik liet mijn handen over mijn gezicht, lippen, sleutelbeenderen en ribben glijden, genietend van dit gevoel. Het verbaasde me dat ik in één nacht zulke drastische veranderingen door kon maken. Dit maakte dat ik ging geloven in dat kleine geschubde leeuwtje. Eerst dacht ik dat het gewoon een hersenspinsel was, een droom. Maar niemand en dan bedoel ik niemand is in staat om zulke veranderingen door te maken in een nacht. En dat diertje had dit verteld. Ik begon me af te vragen wat hier nu precies aan de hand is en ook dat ik diegene was van de profetie popte op in mijn hoofd. Ik schudde mijn hoofd en besloot nu maar eens wat kleren aan te doen.

Na tien broeken te hebben geprobeerd kwam ik erachter dat hier toch wel een probleem was. Alles zakte van mijn billen af. Truien waren niet het probleem, die zagen er nu uit als een grote vuilniszak om mijn lichaam en alles werd netjes verdoezeld onder de grootte maar een broek was een heel ander verhaal. Ik trok al mijn kleding uit de kast uit frustratie, ik smeet alles door de kamer en het deerde me niet dat ik het later nog moest opruimen. Plotseling zag ik een donkerblauwe trainingsbroek liggen. Ik was hem helemaal vergeten. Mijn tante had me die cadeau gegeven toen ik 14 was. Ik paste er toen al niet in, toen ik haar dat zei vertelde ze me als ik er echt in wilde dat ik dan zou afvallen en dat die broek dragen de prijs zou zijn. Je kunt je wel voorstellen dat het niet is gelukt en na verloop van tijd was ik de trainingsbroek vergeten. Ik trok de broek uit de kast en probeerde hem aan. Het paste perfect en met enige verlichting liep ik naar de spiegel om mezelf een laatste keer te bekijken. Het was ronduit verschrikkelijk maar het moest het er maar mee doen vandaag. Na school zou ik wel gaan winkelen voor nieuwe kleding.

Ik liep naar beneden en maakte mezelf een boterham met kaas. Ik zat aan de tafel mijn boterham met smaak te eten toen mijn moeder naar onderen kwam.

"Goede morgen lieverd, wat ben je vroeg wakker vandaag."

"Ja, ik werd wakker en kon niet meer slapen dus besloot ik om op te staan. Ik moet zeggen het bevalt me wel, ik hoef me lang niet zoveel te haasten. Oh ja, voordat ik het vergeet, ik ga na school naar de stad om een paar nieuwe kleren te halen."

"Wat een leuk nieuws Patrica, moet je vooral doen." Ik lachte om mijn moeders enthousiasme en at de rest van mijn boterham op. De waterkoker gaf met een luide klik te weten dat het water kookte en klaar was om gebruikt te worden. Ik stond op en maakte mezelf een dampend kop thee.

"Ook een kopje thee mam?"

"Ja graag lieverd." Ik maakte een tweede kopje thee en zette het neer op tafel.

Toen het tijd was om te gaan, ging ik met mijn koptelefoon op naar school. Eenmaal daar zette ik mijn fiets weg en liep ik naar binnen. Ik was me terdege bewust van alle blikken die mijn klasgenoten me gaven en het gaf me een oncomfortabel gevoel. Ik zette mijn tas naast me neer en pakte mijn spullen uit mijn tas.