It Lasted Forever and Ended So Soon [COMPLETED]

Chapter 45 -Forgiveness and Acceptance-

CHAPTER 45 -FORGIVENESS AND ACCEPTANCE-

*********

Sofia's POV

Npaawang ang bibig ni Icen at halatang gulat na gulat siya ng sabihin 'kong nasa hospital ang Mommy niya at nasa kritikal na kondisyon matapos masagasaan. Hindi ko alam kung ano ang totoong nangyari dahil iyon lang ang impormasyong sinabi ni Kieth nung tumawag ito.

"J-Just...inform me later if she's okay." he said sabay iwas ng tingin.

"Seriously Icen?! Hindi mo man lang ba siya pupuntahan?" may halong inis na tanong ko sa kanya. Seryoso ba tong taong 'to? Hindi lang siya umimik at napapansin ko ring namumula ang mga mata niya. "Ganyan ka na ba talaga kamanhid? Your Mom is in a critical condition! Uunahin mo pa rin ba yang galit mo?! You might lose your Mom again at hindi imposibleng hindi mo na siya makita ng...t-tuluyan. Is that what you really want?" I said.

Natigilan siya sa sinabi ko at napatitig sa akin. Ayokong pangunahan ang mangyayari pero ng marinig ko ang nanginginig na boses ni Kieth habang sinasabing nag-aagaw buhay si Tita Nerissa ay alam kong hindi maganda iyon but I know that nothing is impossible with God.

Nakatitig pa rin siya sa akin ng biglang tumunog ang cellphone niya at agad niya itong sinagot, "Yeah... I'm sorry...naka-off ang phone ko...J-just tell all the fvcking doctors to do everthing and save my Mom!" napapikit siya ng mariin after niyang i-end ang tawag na malamang ay sila Dane. "Damn! Bullshit!" sunud-sunod na mura niya ng ihilig niya ang ulo niya sa upuan atsaka ko nakitang lumandas ang mga luhang sa palagay ko ay kanina niya pa pinipigilan.

Hinawakan ko ang kamay niya, "Lalaban ang Mommy mo, Icen. It's not too late." I said. Nasasaktan ako para sa kanya.

Mabilis kong pinaandar ang kotse at halos patakbuhin ko ito na para bang nasa car racing kami marating lang ang hospital na kinaroroonan ni Tita Nerissa.

*******

Mabilis naming tinakbo ni Icen ang loob ng hospital pagkarating na pagkarating namin. Naabutan namin sa tapat ng emergency room sila Kieth, Stephen, Dane, Kristoff at Liam. Bakas sa mga mukha nila ang kaba at takot ng lingunin nila kami.

"How's my...M-mom?" nauutal na tanong ni Icen.

Huminga muna ng malalim si Kieth bago sinagot si Icen, "Hindi pa namin alam. Wala pang lumalabas na doctor simula kanina."

"Si Sofia na ang tinawagan namin because we've been calling your damn fvckin' phone but you're not answering!" may halong inis ang tonong iyon ni Kristoff.

"I'm sorry." Icen said at saglit na tinapunan ng tingin si Liam na nakaupo habang nakasandal ang ulo sa pader at tulala.

"Parang sinadya ang nangyari." Kieth started kaya muling bumaling sa kanya si Icen kasabay nag pagkunot ng noo nito. Pati ako ay nagtaka, what does he mean by that? "Ang kwento ng maid niyo, may sulat daw na natanggap ang Mommy mo kaya dali dali itong lumabas ng bahay niyo and there...parang pinlano ng sagasaan siya." patuloy ni Kieth.

"Kami ang ttinawagan ng mga made niyo dahil nga daw hindi ka sumasagot. Pauwi na rin yung Dad mo. Yung mga pulis nag iimbestiga sa nangyari." kwento naman ni Stephen.

"What the fuck! Sino naman ang gagawa nito kay Mommy?" nagtatakang tanong ni Icen pero lahat ay nakatitig lang sa kanya. Sino nga ba ang gagawa nito kay Tita Nerissa?

"Maaaring may kinalaman din to sa nangyari noon kay Sofia since until now wala pa rin lead. But still, that's our conclusion we're not sure of it." sabi ni Kieth na nagkibit balikat.