Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK 13

{Pov Kaitlynn}

Jayden, Kay Claire en Abigail blijven hier dus nog een week en ik heb geen idee of ik nu eerder wil huilen of lachen. Ik was blij dat mijn vriendinnen hier nog een week bleven en dat ik ze nog gewoon elke dag kon zien, maar daarnaast had ik ook een rot gevoel in mijn buik doordat ik niet naar Jayden toe kon.

"Oke, kleed je aan! We gaan met Claire, Abigail en Carson shoppen!!" Kelsey kwam mijn kamer in gelopen en trok de gordijnen open. Ik kreunde en trok de dekens over mijn hoofd. "Ga weg! Ik wil slapen!" Het was even heel stil en ik sloot mijn ogen al en wilde weer verder slapen. Opeens werd de deken van me af getrokken. Ik gaf een gil en deed langzaam mijn ogen open. Ik keek Kelsey boos aan. "Ik haat je." mompelde ik en stond op. Ik liep naar mijn kleding kast en keek erin. Over het algemeen hingen er alleen maar jurken in. Ik irriteerde me er wel echt heel erg aan dat er van een prinses word verwacht dat ze alleen maar jurken draagt. ik bedoel, prinsessen willen er ook wel eens bij lopen als zwervers, zonder er ook maar aan te denken dat mensen haar kunnen zien lopen. Ik pakte een kort jurkje uit de kast, een jurkje wat ik nog mee had genomen vanuit Miami Het jurkje was heel kleurrijk en was gelukkig ook niet al te strak. Over het jurkje deed ik een wollen vest. Als laatste ging ik nog opzoek naar een paar schoenen en toen ik ook die had gevonden ging ik mijn haar en make-up doen. Toen ik overal mee klaar was ging ik opweg naar de kamer van Carson. Ik klopte op haar deur en toen ze die open deed bekeek ik haar van top tot teen. Ze een lange jurk aan... En met lange jurk bedoel ik ook echt een dure, lange jurk. Eentje waarvan je echt niet wilt dat die vies word. Ik schudde mijn hoofd. "Oke, kom maar met mij mee, ik zoek wel een outfit uit. Je kan niet naar het winkelcentrum in zo'n jurk." Carson keek naar haar jurk. "Wat is hier dan verkeerd aan?" vroeg ze. "Het is veel te netjes. Geen enkele tiener heeft zoiets aan. De meeste tieners hebben zo'n jurk niet eens in hun kast hangen en als ze dat wel zouden hebben zouden ze het zeker niet naar een winkelcentrum aandoen."Carson knikte heel langzaam, Ik pakte haar hand vast en sleurde haar mee naar mijn kamer. "Oke, ga jij maar alvast mijn badkamer in en doe de jurk uit. Ik zal ondertussen wel even iets pakken voor je."

Carson liep mijn badkamer in en ondertussen doorzocht ik mijn kast. Na een tijdje vond ik eindelijk een leuk jurkje voor Carson. Ik had ook nog wel een leuke broek gevonden met een topje wat waarschijnlijk wel echt super leuk zou staan, maar besloot dit toch maar niet te doen aangezien Carson iet gewend is om een broek aan te hebben. Ik gaf de outfit aan Carson en wachtte toen af. Na 10 minuten was ze klaar met omkleden en kwam ze de badkamer weer uit. Mijn mond zakte open. Het was nogal raar om mijn tweeling voor me te zien staan. Normaal kon je ons makkelijk uit elkaar houden omdat Carson altijd een lange jurk aan had en zich echt uit zag als een prinses. Ik had daarentegen meestal iets makkelijks aan en normaal liep ik ook nog met mijn krukken maar doordat het lopen alweer een stuk beter ging heb ik ze niet meer nodig. Carson keek me geschrokken aan. "Staat het zo slecht?!" ze keek naar haar voeten en werd heel stil. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, het is alleen dat ik me nu eigenlijk pas besef dat we echt gewoon zo erg op elkaar lijken nu ik kan lopen en jij iets aan hebt dat comfortabel is. Het staat je echt super goed, ik was het gewoon niet gewend." zei ik met een glimlach. Er verscheen meteen een lach op Carson's gezicht en ze deed een stap naar voren om me een knuffel te geven. Ik sloeg ook mijn armen om haar heen en gaf haar ook een knuffel. "Oke, kom we moeten nu even snel je haar doen en dan je make-up." Ik seinde naar Carson dat ze op een stoel moest gaan zitten zodat ik haar haar en make-up kon doen.

Nadat ik haar haar en make-up had gedaan liet ik haar het resultaat zien. Toen Carson in de spiegel keek viel haar mond open. "En hoe vind je het?" vroeg ik grinnikend. Carson keek me met open mond aan. "Hoe ik het vind? Ik vind het geweldig! Wel even een beetje wennen maar toch echt super leuk! Pap en mam gaan dit alleen niet echt leuk vinden... Vooral pap niet." Ik fronste. "Waarom zouden ze dit niet leuk vinden? We kleden ons nu gewoon als normale tieners, iets wat ik al heel mijn leven gewend bent, en ook nog eens iets wat jij nog nooit hebt gedaan." Carson keek naar de grond. "En wat dan nog, als ze er iets over willen zeggen dan hebben ze pech. Ik ben niet opgegroeid als een prinses, een jaar geleden was ik nog gewoon een normaal meisje en de grootste problemen die ik had waren jongens en voetbal. Nu is mijn grootste probleem of ik wel normale kleding mag dragen of niet. En misschien lijkt dat probleem minder erg maar voor mij is dat dus echt niet zo. Oh en natuurlijk moeten we ook niet vergeten dat mijn vriendje niet meer weet wie ik ben, of dat we überhaupt verkering hebben gehad." Ik haalde mijn hand door mijn haar heen en zuchtte. Carson liep meteen naar me toe en gaf me een knuffel. Ik slikte en probeerde mijn tranen tegen te houden, aangezien ik wist dat als ik eenmaal begon te huilen ik ook niet meer zou kunnen stoppen. Toen we ons beide terugtrokken uit de knuffel keken we elkaar glimlachend aan. "Kom, we gaan naar beneden, waarschijnlijk vragen Claire, Abigail en Kelsey zich af waar we zijn. En als dat gebeurd dan duurt het niet lang voordat Claire je komt zoeken en je letterlijk mee naar beneden sleurt omdat het haar te lang duurt." Carson grinnikte. "Ik sleur ze dan niet mee!" hoorde ik opeens achter me. Ik grinnikte. "Nee natuurlijk niet, dom van me. Je neemt ons dan tegen ons wil mee naar beneden terwijl je ermee dreigt om onze schoenen of wat dan ook te vernielen als we niet meelopen." Claire grijnsde naar me. "En het helpt iedere keer!" Ik schudde lachend mijn hoofd en Carson begon te giechelen. We liepen met z'n alle naar beneden en toen we alle 5 klaar waren liepen we naar de limo die klaar stond.

"OP NAAR HET WINKELCENTRUM!!!" riepen we met z'n alle, en meteen daarna reed de limo weg.

***********************************

OMG.... dit hoofdstuk had de 31e al erop moeten staan, maar wattpad heeft hem er gewoon niet opgezet.... ulg... Sorry dat ik er zo laat pas achter kwam dat hij er nog niet opstond maar ik zit midden in mijn se week.

Ik hoop dat ik jullie hier een beetje mee kan opvrolijken en nogmaals sorry

-xxx- love yaaa