Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK34

BELANGRIJKE MEDEDELING ONDERAAN, GAAT OVER HET UPLOADEN VOOR DE AANKOMENDE WEKEN!!!!

{ POV JAYDEN}

Ik heb Kaitlynn al een paar dagen niet gezien.... Niet dat het me wat boeit. Het is maar gewoon een chick....

Pff wie houd ik voor de gek. Er is wel degelijk iets speciaals aan haar... Haar lach, haar gezicht, haar haar, haar lichaam. Alles...

Ik liep voor de zoveelste keer naar het voetbalveld en begon expres tegen het hek aan te schoppen, hopend dat Kaitlynn geïrriteerd naar beneden zou komen en tegen me zou lopen schreeuwen. Na een halfuur kwam ze nog steeds niet en ik begon me toch een beetje zorgen te maken. De hele week heb ik haar lopen zoeken maar toen ik haar niet kon vinden had ik gedacht dat ze ziek zou zijn of zoiets. Maar nu ze ook niet naar beneden komt om tegen me te schreeuwen krijg ik eerder het idee dat ze helemaal niet meer op school is.

De volgende dag nam ik dus ook het besluit om het maar aan een van haar vriendinnen te vragen. Ik zag een van haar vriendinnen aan een tafel zitten in de kantine. Naast haar zat een jongen die ik nog nooit eerder had gezien. Misschien was het haar vriendje, misschien haar broer geen idee.

Toen ik bij de tafel was aangekomen keken ze allebei op. Kelsey, of ik geloof in ieder geval dat haar naam Kelsey is, glimlachte naar me en de jongen keek me met grote ogen aan. Kende ik hem dan toch wel? Ik moet zeggen dat hij me heel bekend voor komt, maar ik heb geen flauw benul van waar ik hem zou moeten kennen.

"Uh hey...-" ik haalde mijn hand ongemakkelijk door mijn haar en ademde diep in. "ik had een vraagje... Het is me opgevallen dat Kaitlynn er al een paar dagen niet is. En nu vroeg ik me af of alles wel goed ging." de jongen mompelde iets en haalde zijn hand door zijn haar. Nu ik hem iets beter bekeek zag hij eruit alsof hij weken niet geslapen had, of in ieder geval bijna niet. Kelsey zag er ook behoorlijk moe uit, maar dat zag je alleen als je echt goed keek aangezien ze make-up op had.

"Uhm... ze is even weg... Terug naar huis." ze keek nar de jongen naast haar. "Familie problemen."

"Oh, oke. Weten jullie misschien wanneer ze weer terug komt?" Ze keken elkaar opnieuw aan en schudde hun hoofd. Ik zuchtte en was tot mijn eigen verbazing teleurgesteld. Maar daarnaast had ik ook het gevoel alsof ze aan het liegen waren. En ik zou er alles aan doen om achter de waarheid te komen.

{ POV Kaitlynn}

Ik zat samen met Leonard aan tafel. Qua eten stond er nog helemaal niets op tafel, en het enige wat er wel stond was een glas water. Toen ik Leonard had gevraagd waar zijn vader was, en waarom het zo lang duurde had hij geantwoord dat hij het niet wist maar dat dit ook niet echt iets bijzonders was dat zijn vader later kwam opdagen dan gezegd. De deur werd open gegooid en niet veel later kwam de koning binnen gelopen terwijl er allerlei bediendes achter hem aanliepen en het voor gerecht op tafel serveerde. De koning ging recht tegenover mij zitten en grijnsde naar me. Hierop boog ik mijn hoofd en probeerde zoveel mogelijk oogcontact te vermeiden.

Ik keek voorzichtig om me heen en zag verschillende bediendes lopen die dezelfde leeftijd hadden al ikzelf, misschien waren ze zelfs nog jonger! Een van de meiden zag er nogal klein uit en voor mijn gevoel kon ze het dienblad wat ze in haar armen had nog maar net dragen. Ze zette het op de tafel neer en keerde zich toen naar mij. Met haar ogen op de grond gericht maakte ze een lichte buiging en vroeg of ik nog wat water wilde. Ik knipperde met mijn ogen en wist niet precies wat ik moest zeggen.

"Uhm..." ik keek op en maakte oogcontact met Leonard. Hij fronste en gaf me een klein knikje ter teken dat het goed was om terug te praten. "Ja, graag."

Ze boog nog een keer en pakte de kan water op. Voorzichtig begon ze het in te schenken, maar de kan was zo vol dat het water meteen al over het glas heen ging en op mijn schoot belandde. Ik sprong op doordat het water zo koud was en de jurk totaal niet tegen water kan.