Found Our Way Back(TFP2)

HOOFDSTUK17

{ Pov Kaitlynn}

Het leukste aan prinses zijn is denk ik toch dat je bijna alles krijgt. Als ik vraag om een taart, dan krijg ik dat. Oké natuurlijk niet te veel anders dan loopt dat niet goed af. Ook hebben ze hier paarden! Het zijn eigenlijk paarden voor de wachters zodat ze langs het kasteel ook kunnen bewaken, maar doordat er best veel grond is is het als je op een paard zit veel makkelijker. Ik heb paarden altijd echt al geweldige dieren gevonden. Ze zijn zo lief en zachtaardig. En ze begrijpen je gevoelens ook echt. Ik heb vroeger op paardrijden gezeten maar heb dit nu al een aantal jaar niet gedaan.

"Zou ik misschien een ritje mogen maken op een van deze paarden?" Vroeg ik aan een bewaker. Hij keek me van top tot teen aan. Daarna gaf hij me een glimlach.

"Van mij mag het wel, er moet alleen wel iemand mee. Eerst moet je het aan je ouders vragen en misschien is het ook beter als je je even omkleed." Ik kek naar beneden om mijn outfit te bekijken en realiseerde me toen pas dat ik een jurk aan had. Ik grinnikte en draaide me om. Ik werd al helemaal blij bij alleen het idee al van paardrijden! Ik begon te rennen in de richting van het paleis. Het paleis was niet ver van de paardenstallen, ik hoefde eigenlijk alleen maar een grasveld over maar alleen het idee dat ik misschien weer kon gaan paardrijden maakte me helemaal blij.

Ik rende het paleis in en rende bijna tegen Luke aan. Hij pakte gelukkig net op tijd mijn middel vast omdat ik anders op de grond was gevallen.

"Rustig sis, straks doe je jezelf nog pijn! Wat heeft je eigenlijk zo blij gemaakt?" Ik grijnsde naar hem. "Dat zou je wel willen weten hè?" Als antwoord knikte hij. "Nou... dat is voor jou een vraag en voor mij een weet." Ik rende meteen weer verder en ging opzoek naar mijn ouders. Ik hoorde dat Luke me achterna zat en begon dus nog harder te rennen. Ik keek in alle kamers en vond ze uiteindelijk in het kantoor van mijn vader. Ik rende naar binnen. Mijn ouder keken meteen op. "Mag ik gaan paardrijden?"

"Nee." zei mijn vader zonder er ook maar even over na te denken. Mijn mond viel open en ik keek hem met grote ogen aan. "Maar... Maar waarom niet? Ik heb al jaren niet meer op een paard gezeten! Ik wil het gewoon weer een keertje doen! Waarom mag dat niet?" zei ik verdrietig. Ik keek naar mijn voeten om mijn gezicht te verbergen. "Het is niet veilig prinsesje... We kunnen je veiligheid niet riskeren." Ik voelde een traan over mijn wang heen lopen. "Ik kan mezelf beschermen..." mompelde ik terugdenkend aan de keer dat we mijn ouder hebben bevrijd. "Niet als je alleen bent. En alsnog, misschien kan je jezelf wel beschermen maar dat is niet hoe het zou moeten zijn. Wij zouden je moeten beschermen, niet andersom." Ik rolde mijn ogen.

"We leven niet meer in de 18e eeuw waar vrouwen alleen maar op de kinderen letten en waar mannen de vrouwen beschermen. We leven in de 21e eeuw waar vrouwen ook een stem hebben in de samenleving. Waar er vrouwelijke superhelden zijn en waar vrouwen alle dingen kunnen doen die mannen ook doen. Er is zelfs een disney verhaal waarin een vrouw mee gaat vechten in een oorlog! Het is dus wel hoe het zou moeten zijn. Jullie zullen er niet altijd voor mij zijn om me te beschermen! Jullie zijn er sowieso al bijna mijn hele leven niet geweest en toen heb ik het ook kunnen overleven zonder bescherming! Ik had een normaal leven, ik kon naar school, had een vriendje en dat is nu allemaal weg! En nu word zelfs mijn vrijheid van me afgenomen!" Ik gooide mijn handen in de lucht en rende toen weg.

Ik rende naar mijn kamer en gooide de deur hard dicht. Ik sprong op mijn bed en belandde met mijn gezicht in het kussen. Niet veel later voelde ik dat het kussen al nat begon te worden door de tranen.

~

Die nacht, terwijl iedereen lag te slapen, besloot ik om tegen mijn vader in te gaan. Ik stapte uit bed en kleedde me om. Nadat ik dat had gedaan probeerde ik zo zacht mogelijk naar de gang te lopen. Ik keek voorzichtig om de hoek van mijn kamer en zag dat er gelukkig geen bewaker was. Ik liep op mijn tenen door de gangen en probeerde zonder geluid naar de eerste etage te lopen. Op de eerste etage was namelijk een raam waar ik makkelijk door heen kon klimmen en zonder als te veel moeite te doen zonder kleerscheuren buiten te komen.

Toen ik buiten was keek ik weer om me heen en zag dat er gelukkig geen bewakers in de tuin waren. Ik wist dat die nu wel dienst hadden aangezien er altijd wel bewaking was in de tuin, maar ze lopen iedere keer ronden om het paleis hen, dus als ik geluk heb lukt het me om ongezien naar de stallen te sluipen.

Toen ik bij de stallen was aangekomen zuchtte ik opgelucht en deed de staldeur voorzichtig open. e lichten waren uit, iets wat de stallen een iets wat griezelige tint gaf. Ik negeerde het akelige gevoel en liep door. Ik keek over de deuren van de stallen heen en ging opzoek naar een leuk paard. Na een paar minuten had ik een bruine pony. Ik klikte met mijn tong en de pony keek meteen op. Ik glimlachte en stak mijn hand uit om haar hoof te aaien. Mijn hand raakte haar hoofd en ik begon zachtjes tegen de pony te praten.

"Hallo meisje... Zou jij met mij mee willen?" De pony maakte een briesend geluid wat ik zag al goedkeuring. Ik grinnikte en keek nog even naar haar.

Vanuit het niet gingen opeens de lichten aan. Mijn ogen werden groot en ik keek in het rond om een zoekplek te vinden. Helaas hoorde ik een stem voordat ik ook maar de kans had om me te verstoppen.

"Wat doe jij hier!"

***************************************

WHOOP WHOOP alweer de 2e update deze week! WOW zijn jullie niet trots op me?! Ik ben wel echt trots!

-xxx- love yaaa