{POV KAITLYNN}
"En zijn ze er?" Ik keek voorzichtig tussen de gordijnen door. Ik zag veel mensen maar kon de mensen naar wie ik op zoek was niet vinden.
Kelsey schudde haar hoofd. "Ik heb ze nog niet gezien..." Ik zuchtte en keek teleurgesteld naar beneden.
"Nou nou, ik weet dat het teleurstellend is, maar laat dat nu niet je dag verpesten Kait. Vandaag is jouw dag, die van jou en die van Jayden. Dus je draait je nu om, loopt de kleedkamer in en gaat in die stoel zitten zodat we je haar en make-up nog kunnen bijwerken. Daarna loop je samen met je vader naar je vriend toe en zorgt ervoor dat hij nu echt van jou word." Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Het was waar, vandaag was de dag dat ik eindelijk ga trouwen. Vanaf vandaag is Jayden echt van mij.
Ik ademde diep in om mijn zenuwen onder controle te houden. Voorzichtig draaide ik me om en tilde mijn jurk een beetje op. Voetje voor voetje liep ik naar mijn kleedkamer en ging daar in een stoel zitten. Meteen stond mijn haar stylist naast me en begon mijn haar nog wat bij te werken zodat het perfect zou zitten. Mijn make-up werd ook bijgewerkt en er werd wat spray op gespoten zodat het er gewoon op zou blijven zitten.
"Zit alles goed? Zijn jullie bijna klaar? Hoe ver zijn alle bruidsmeisjes? En heeft iemand mijn mobiel gezien?" Ik keek om me heen en was helemaal gestrest. Straks was nog niet alles klaar! Of misschien was ik wel te laat!
"Chill! We hebben nog een kwartier de tijd om naar de hal te lopen, daar moeten we dan ook nog 10 minuten wachten omdat Jayden iedereen wilt toespreken en dan komen wij eerst. Dan kom jij uiteindelijk als laatste samen met jouw vader." Kelsey keek me streng aan en ging achter me staan. Ze legde haar handen op mijn schouder en begon ze te masseren.
"Adem in...." ik deed wat ze zei. "En... adem uit." Ik keek haar recht aan en opende mijn mond om iets te zeggen.
"Blijf jij nog maar even door ademen, ik ga kijken of Claire, Abigail en Carson ook klaar zijn." Kelsey draaide zich om en rende bijna de kamer uit. Fronsend keek ik voor me uit. ik was nu helemaal alleen in de kamer, en dat is iets wat je nu het beste niet kunt doen. Ik voelde de stress alweer terug komen en wist totaal niet wat ik ermee moest doen. Ik kon wel janken zo beroerd voelde ik me. De enige die me nu zou kunnen helpen en op me gemak stellen was Jayden. En dat was u juist de gene die ik totaal niet kon zien. Ik stond op het punt om in huilen uit te barsten toen er op de deur werd geklopt.
Ik draaide me om en zag mijn vader in de deuropening staan. Ik liep meteen naar hem toe en sloeg mijn armen om zijn nek heen. Ik had echt een knuffel nodig.
"Wat is er muffin?"
Ik haalde mijn schouders op.
"Dit voelt gewoon verschrikkelijk, dit wachten. En ik ben ook helemaal gestrest omdat ik niet weet of Claire en de andere klaar zijn. En ik wil gewoon dat het wachten voorbij is en dat ik gewoon naast hem kan staan." ik zuchtte diep en leunde tegen mijn vader aan.
"Ach muffin toch... Ik weet dat het nogal zenuwslopend is. Ik kan me nog herinneren dat ik met jouw moeder ging trouwen en toen was het eigenlijk precies het tegenovergestelde. Ik was zo zenuwachtig dat ik het gevoel had dat ik moest overgeven. En jouw moeder was gewoon heel rustig en had alles onder controle." Ik glimlachte. Dat kon ik me wel voorstellen ja, mijn moeder was meestal heel rustig op dit soort momenten, mijn vader daarentegen totaal niet. Mijn vader was juist iemand die in hele serieuze dingen heel kalm blijft. Tuurlijk een huwelijk is serieus maar ik bedoel eerder op momenten zoals tijdens een aardbeving of wanneer hij een groot besluit moet nemen. Dat kan hij zijn hoofd koel houden, maar op het moment dat mijn moeder erbij betrokken is dan word hij een stuk sneller gestrest. Wat ik ook helemaal snap, ze kan nogal eng zijn.
"We zijn klaar!" Ik draaide me om en zag Claire, Abigail, Carson en Kelsey stonden klaar. Ik grijnsde.
"Eindelijk! Kom we gaan! We moeten opschieten!!" Ik tilde mijn jurk een beetje op en pakte mijn vader met mijn vrije hand beet. Voorzichtig maar toch best snel begon ik naar de hal te lopen waar ik moest wachten.
Ik keek op de klok die in de hal hing en zag dat we ruim op tijd waren. Alleen al door het feit dat ik op tijd was leek er al 10 kilo van mijn schouders af te vallen.
{ POV JAYDEN}
Ik stond bij het altaar en wist totaal niet wat ik moest doen. Ik was zo nerveus, en kon niet wachten totdat eindelijk mijn Kaitlynn, mijn verloofde, mijn wife to be, kon zien en zo snel mogelijk het ja woord tegen elkaar konden zeggen.
De muziek begon te spelen en iedereen ging zitten. De deuren gingen open en dat is het moment dat mijn mond openviel. Ze was zo mooi, echt oogverblindend mooi! Mijn ogen begonnen te tranen. Ik knipperde ze weg, niet omdat ik niet wilde dat mensen me zagen huilen maar omdat ik wazig begon te zien dankzij al die tranen.
Ze was nu bijna bij me. Ik glimlachte toen ik de glimlach op haar gezicht zag, dat maakte haar nog mooier. Ze had al die make-up niet nodig, want de mooiste make-up die een meisje kan dragen is een lach.
Toen Kaitlynn eindelijk naast me stond gaf ze haar vader een knuffel. Nadat ze elkaar een knuffel hadden gegeven draaide hij zich naar mij toe.
"Ik weet dat ik het eigenlijk niet hoef te zeggen, maar toch doe ik het. Als je haar een keer pijn doet dan weet ik je te vinden." Ik knikte. Hij maakte me niet bang, ik wist dat ik Kaitlynn geen pijn zou gaan doen, of tenminste niet met opzet.
Ik keek Kaitlynn aan en pakte haar handen vast.
"Je bent beeldschoon. Zo mooi, en binnen een uur ben je van mij." Ze glimlachte en knikte.
"En jij van mij."
~
De priester begon over allemaal dingen te praten maar ik lette totaal niet op. Al mijn aandacht was gericht op Kaitlynn.
"Neem jij Jayden Browns ( A/N: Ik weet niet of ik zijn achternaam al eens eerder heb gezegd? haha oeps), Kaitlynn Ariana McCharty tot jouw wettige echtgenoot?"
"Ja." zei ik zonder twijfel.
"Kaitlynn Ariana McCharty neem jij Jayden Browns tot jouw wettige echtgenoot?"
"Ja."
"Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw, Jayden je mag je bruid zoenen."
Ik keek Kaitlynn met een glimlach aan en zette een stap naar voren. Haar wangen waren een beetje rood en het zag er heel schattig uit. Langzaam boog ik voorover en drukte mijn lippen op die van haar. Toen we beide terug trokken tilde ik haar op en liep de kerk uit.
De limo stond al op ons te wachten. We zouden nu naar een klein strandje gaan waar een partytent voor ons klaar stond. We zouden daar ook gaan eten met de hele familie.
~
We zaten met z'n alle aan een grote tafel te eten. Kaitlynn stond op en mompelde dat ze naar de wc moest. Ik gaf haar een kus op haar wang en ging toen verder met eten.
Na een tijdje was Kaitlynn nog steeds niet terug. Ik stond nu zelf ook op en liep in de richting van de wc's. Ik zag haar niet bij de wc's en raakte een beetje in paniek. Wat als er iets is gebeurd? Snel begon ik verder te zoeken. Uiteindelijk zag ik haar op het parkeerterrein staan. Ze stond bij een auto en toen ik zag wie er in de auto zat leek het alsof mijn hart even stil stond....
*************
heyy!
Dit boek is echt bijna klaar, ik denk dat het nog maar 3 hoofdstukken heeft.
Ik denk ook dat ik dit boek nu even om de week ga uploaden omdat ik het weer heel druk heb met school. Vandaag was mijn eerste schooldag en ik merk toch wel dat het een stuk zwaarder is en dat ik veel langere dagen ga hebben en ik red het dus echt niet om keer per week te uploaden ( voor dit boek en voor From Nerd To Spy)
ik hoop dat jullie dat begrijpen en ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden.
-xx- love ya
YOU ARE READING
Found Our Way Back(TFP2)
Romance*Het is noodzakelijk om eerst het eerste boek te lezen* Nadat Kaitlynn eindelijk haar ouders heeft bevrijd en het koninkrijk weer van hen is, zou je denken dat alles weer rozenkleur en manen schijn zou zijn. Dat is bij lange na niet zo. Alles vera...
