Angels fall first

Angels of hell

***** LEES HEEL GOED*****

mijn verhalen zijn complete fictie. Ik schrijf mijn verhalen op mijn manier, en op mijn idee van mogelijke waarheid. DUS.

Dit lijkt me een best interessant hoofstuk, want onze vijand wordt geintroduceert. Of kan ik beter zeggen; Vijanden? Veel plezier met lezen!

__________________________________________________________________________________

Angels of hell

 

De Morgenster gleed met zijn hand over de puntige rotsen tot zijn hand bloedde. Geïnteresseerd bekeek hij zijn hand, waar in het midden het bloed een poeltje vormde, en uiteindelijk over de rand begon te druppelen. Hij bleef er naar kijken tot de wond gesloten was. De hele handeling duurde ongeveer 10 seconden.

‘Meester’ lispelde iemand achter hem. Satan draaide zich om naar de bloeddemon.

‘Wat?’. Hij nam niet de moeite om beleefd te zijn. God was ook niet beleefd toen Hij Satan de hemel uit schopte.

‘De Aartsengel is gevallen’.

De gemene glimlach op het gezicht van de Vampier was een exacte kopie van die op het gezicht van zijn meester. De bloeddemon deed er alles voor om zijn meester te plezieren.

‘Laat me alleen’.

Haastig vertrok de Vampier.

Lucifer staarde hem na met zijn rookgrijze ogen. Zuchtend ging hij met zijn handen door zijn witblonde haar.

Hoewel hij niet menselijk was, voelde hij toch genoeg emoties om door een mens begrepen te worden.

Niet dat hij begrepen wilde worden.

Toen, bijna 5800 jaar terug, werd hij ook niet begrepen. Wie zou daar nu verandering in willen brengen?

Maar goed, hij voelde een mix van emoties door zijn lichaam sijpelen, en hij kon niet zeggen of hij daar blij mee was of niet.

Natuurlijk voelde hij blijdschap. Het einde van de wereld was in gang gezet, eindelijk, na al die jaren.

Zijn grootste rivaal, Michael, was eindelijk en als laatste engel – als de koppige persoonlijkheid die hij was- gevallen. Deze gebeurtenis luidde het begin van de Apocalyps aan.

Satan wist precies in welke volgorde alles zou gebeuren.

Alle engelen zouden vallen.

angst zou de wereld bedekken

De vier ruiters van de Apocalyps zouden hun aantocht maken.

Hij, Satan, het vleselijke kwaad, zou de macht overnemen.

En dan kwam de Messias.

Lucifer gromde en beukte met zijn vuist tegen 1 van de muren van de kamer waarin hij zich bevond. De muur stortte half in.

Hij brak zich al eeuwen het hoofd erover.

Wie was het die hem zou moeten kunnen verslaan, en de wereld eeuwige vrede zou kunnen brengen?

Hij wist dat de Messias een afstammeling moest wezen van Koning David, en waarschijnlijk een man was, maar hij had alle afstammelingen van David in de gaten gehouden, en niet een toonde de kenmerken die hij zocht.

Geërgerd kneep hij zijn handen tot vuisten.

Ook voelde Lucifer verdriet. Hoewel het zijn eigen fout was, wilde hij niet uit de Hemel en Gratie Gods weg. Hij was het niet eens geweest met een aantal dingen, en daardoor was de opstand begonnen.