Angels fall first

The Howling

The Howling

 

Ik was zeker weten niet van plan om zomaar dood te gaan.

Zeg nou zelf: zou jij zomaar sterven als het gewicht van de hele wereld praktisch op je schouders lag?

Dus ik balde mijn vuist en ramde die met volle kracht in de maag van de demon. Hij vloog achteruit, en landde met een klap op zijn rug, kreunend.

Wankelend stond ik op, terwijl het warme vocht langs mijn keel gleed en mijn vest doorweekte.

Met een hand omklemde ik mijn nek, maar het bloed van mijn wond bleef tussen mijn vinger doorlopen. Kreunend van pijn sloot ik mijn ogen; het bloedverlies deed me wankelen.

‘STEVIE!’ Michaël schreeuwde.

Vlug opende ik mijn ogen, en ontweek net op tijd een andere vampier door een stap opzij te zetten. De vampier zelfde kon niet op tijd stoppen en knalde tegen een boom aan.

Ik zocht met mijn ogen naar Michaël, en zag hem even verderop in gevecht met wel 5 demonen.

Ik werd licht in mijn hoofd, en viel op mijn knieën.

‘M-Michaël! Ik...’.

Ik sloot mijn ogen, maar opende ze gelijk weer. Ik kon nu niet flauwvallen! Wat... Wat als ik niet meer wakker werd?

Dus ik stond maar weer op, wat gepaard ging met heel veel moeite en draaierige momenten.

Ik plantte mijn voeten, ondanks de hevige pijn in mijn nek, stevig op de grond, en zette me schrap.

Waarom hield het bloeden niet op? Waarom werd de pijn steeds erger?

Weer kwam er een demon op me afrennen, en weer stapte ik opzij.

Maar deze keer was de demon erop bedacht, en hij stapte met me mee.

Ik ontweek zijn vuist met moeite, en zocht om me heen. Waar was de leider?

Mijn ogen werden groot toen ik hem spotte.

‘DOMINIQUE!’ schreeuwde ik woedend. Hij keek op; zijn rode ogen waren op het gevecht tussen Michaël en de nu in aantal verminderde demons gericht.

Ik schopte de benen van de vampier voor me onder zich vandaan, en trapte tegen zijn slaap. Zo zou hij buiten bewustzijn raken.

‘Stevie, lieve schat! Hoe gaat het met je nek? Beetje bloederig, zie ik. Ach hemel, het water loopt me in de mond’.

Hij duwde zich af van de boom waar hij op leunde, en wandelde op zijn gemak naar me toe. Hij likte zijn wijnrode lippen af toen hij me onbeschaamd van tot top teen bekeek.

Ik huiverde, en schudde toen woedend mijn hoofd.

‘Hallo Dominique, mijn gezicht zit hier’.

Ik wees ernaar met mijn vrije hand.

Hij zuchtte, en stopte met lopen toen hij voor me stond. Hij leek te twijfelen.

‘Waarom die aarzeling, Dominique? Je wilt mijn bloed toch? In deze verzwakte situatie zou je me gemakkelijk kunnen krijgen. Kom op, Dominique! Bijt me!’

Verschrikkelijk dubbelzinnig. Hij lachte zachtjes.

‘Zoals je wilt’. En hij zette nog een stap naar voren.

En ik trapte hem voor de 2e keer in zijn kruis. Niet te geloven dat hij er weer intrapte, de sukkel.

Toen hij kreunend voorover boog, tilde ik mijn knie op, en raakte hem vol op zijn kin. Hij viel om, bewusteloos.