[Zawgyi]
"ဘယ္သူက မင္းတို႔ကို 12ေယာက္စလံုး
လာရမယ္လို႔ေခၚလိုက္လို႔လည္း..."
ထိုင္ခံုေပၚတြင္ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ေနရင္းေျပာေန
ေသာ ရပ္ကြက္လူႀကီးကို Luhan မေက်မနပ္
ၾကည့္ေနသည္။ၾကည့္မွာေပါ့...အခုအခ်ိန္က.သူ႔
ရဲ႕ အေလးမ ခ်ိန္ေလ...။အေလးမ တယ္ဆိုလို႔.
အထင္မႀကီးလိုက္ပါနဲ႔..သူ အေလးမ တယ့္ပစၥည္း
ေတြကို..Sehun နဲ႔ Kai တစ္ခါတစ္ေလ..တစ္
ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပစ္ေပါက္တိုင္း ကစားေန
လို႔...Wuri Sam Namja တစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုး
ရေပါင္းလည္းမ်ားၿပီ...။အေလးမ ပစၥည္းေတြက..
အဲ့ေလာက္ကိုေလးတာ....။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က...တစ္ေယာက္မ႐ွိရင္
ကို...က်န္တဲ့သူေတြက မေနတတ္တဲ့သူ
ေတြေလ..."
ခပ္တည္တည္ဆိုလာေသာ Chenစကား
ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္လူႀကီးေခါင္းက်ိန္းသြားသည္...။
စိတ္ထဲမွလည္း...
~~~မေနတတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။မင္းတို႔လမ္းမွာ
ေတြ႔တဲ့လူ ေမႊခ်င္လို႔ပါ...အေကာင္းလိုက္လာ
တာမွမဟုတ္တာ...။~~~
ရပ္ကြက္လူႀကီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္း
ခါးကို ဆန္႔ထိုင္လိုက္သည္။ၿပီး...သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ တန္း
စီရပ္ေနေသာ 12ေယာက္စလံုးကို တစ္ေယာက္
ခ်င္းစီေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။
အင္း...႐ုပ္ကေလးေတြက အေမႊဇယားေတြဟု
ထင္ႏိုင္စရာမ႐ွိေလာက္ေအာင္ပင္...ေခ်ာလြန္းလွ
သည္။သြားေျပာလို႔လည္းမျဖစ္...တစ္ခါက မေန
ႏိုင္မထိုင္ႏိုင္သြားေျပာမိလို႔...Taoဆိုေသာတစ္