တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးျပံဳး လိုက္ၾကတဲ့..Baek နဲ႔ Oေလးကိုၾကည့္ၿပီးရပ္ကြက္ လူႀကီး မႏွစ္ၿမိဳ႕စြာ ေနရာကိုျပင္ထိုင္သည္..။ ဟုတ္သည္ေလ....ဒီဂ်င္ကလည္ေတြက..နည္းနည္း ေလးမွ ယံုစရာမေကာင္းသည့္ေကာင္ေတြ မဟုတ္ ပါလား...။ အလြယ္တကူထႏိုင္ေျပးႏိုင္မွ ေတာ္ကာ က်မည္....။
အမူအရာပ်က္ေနသည့္ ရပ္ကြက္လူႀကီး၏ ဟန္အမူအရာကိုၾကည့္ပီးOေလးက..ေနာက္တဖန္
ေမးခြန္းထုတ္ျပန္၏။
Tao:" ရပ္ကြက္လူႀကီးဆိုလိုတာက....
ရပ္ကြက္ထဲကဘယ္ပစၥည္းေပ်ာက္
ေပ်ာက္...ရပ္ကြက္လူႀကီးမွာတာ၀န္
႐ွိတယ္ေပါ့...."
ရပ္ကြက္လူႀကီး... "ဒါ....ဒါေပါ့...."
"ဒါဆို...ကြၽန္ေတာ္တိုင္ခ်က္ဖြင့္ခ်င္ပါ
တယ္...."
ရပ္ကြက္လူႀကီး၏ ျပန္ေျဖသံႏွင့္မေ႐ွးမေႏွာင္း မွာပင္...အသံခပ္အုပ္အုပ္တခုထြက္လာသည္...။
အေ႐ွ႕မွပိတ္ရပ္ေနသူေတြအားလံုး..ေဘးကို
႐ွဲခနဲဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့....လူအုပ္ထဲကေန.
ထင္းခနဲထြက္လာသည္က...မ်က္လံုးျပဴးျပဴးေလး
ႏွင့္.DO...။
ထိုအျပဴးေလးက..ေ႐ွ႕ထိေရာက္ေအာင္တိုးလာၿပီး
DO..." ကြၽန္ေတာ္ တိုင္ခ်က္ဖြင့္ခ်င္ပါတယ္..
ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းဆံုး႐ွံုးသြားလို႔..."
ရပ္ကြက္လူႀကီး..." ဘယ္..ဘယ္သူ႔ကိုတိုင္
ခ်က္ဖြင့္ခ်င္တာလဲ..."
DO..." ဟို ၿဂိဳလ္သား.အ႐ွည္..နားကား...
ေကာေလာ..Yoda...Chanyeolကို"
လူႀကီး..." ဘယ္..ဘယ္လို..ကိုယ့္လူကိုလား"
ရပ္ကြက္လူႀကီး၏..တအံ့တျသအေမးကို
DOက..အင္း.ဟုဆိုကာ...ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္