False Chase

Chapter XXIV

XXIV

Promises

MATAPOS KONG NATANGGAP iyong misteryoso na tawag, agad akong tinawagan ni Sage.

"Ellise, asan ka?" tanong ni Sage sa kabilang linya; bakas sa kanyang boses ang kaba.

Hindi ko sinagot ang kanyang tanong. Imbes na sagutin siya, sinumbatan ko siya. "Ba't di ka tumawag o nag text man lang?"

"B-Busy ako," aniya.

"Didn't you ever think about texting me during your break?" I ask, trying to hide the irritation in my voice. I know that I shouldn't be clingy or irrational, but still.

"S-Sorry," he says sincerely. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.

Napagdesisyunan ko ng tumigil sa pag-papabebe, kaya sa huli, pinatawad ko siya. "Huwag mo ng ulitin 'yon, please lang. Akala ko kasi . . . m-makikipag-break ka na." Oo, sumagi sa isip ko 'yon. Na baka dahil nakuha niya 'yon, iiwan na niya ako; magsasawa na siya. Alam kong hindi siya yung tipo ng tao na ganun. I trust him, but I still fear that he'll suddenly leave me behind, deciding that he didn't want me anymore; just like what he did 5 years ago.

"What?! No!" he exclaims incredulously. "Ba't mo naman naisip 'yon?"

"B-Basta . . ."

"Do you think I'd just leave you just because of that? I'm not that type of person, sweetheart." Kinagat ko ang ibaba kong labi. "Baka nga ikaw pa ang mang-iwan sa'kin," makahulugan niyang saad. He says it only for himself to hear, but I hear it clearly, and I decide not to ask him further; I don't want to start another argument.

"I'm just anxious. I don't want you to leave, nor do I want to leave you," matapat kong sinabi.

"D-Did something happen today?" nag-aalala niyang tanong.

Naisip ko bigla ang tawag na natanggap ko kanina lang. Mine. Iyan ang dating endearment ni Sage sa'kin noong high school, ngunit ngayon hindi niya na ginagamit 'yon; hindi niya siguro 'yon maalala. Now, he calls me 'sweetheart.'

Or was the caller pranking me? Napailing nalang ako. Nabalik ang isip ko sa realided nang nagsalita muling si Sage. "Ellise, are you still there?"

"Oo," sagot ko. "May naisip lang ako. Wala namang nangyari," I lie. Hindi naman siguro 'yon malaking bagay para sa kanya.

"Are you in your apartment right now?" he asks.

Tumango ako. At nang napagtanto ko na hindi niya pala ako nakikita, sinabi kong, "Oo. Ba't mo natanong?"

"Tumingin ka sa bintana mo."

Sinunod ko nalang ang sinabi niya. At sa baba, nakita ko si Sage at ang kanyang kotse. Nakasandal siya sa hood, nasa kanyang tenga ang cellphone. "I'm right here."

Hindi ko na sinagot ang sinabi niya. Agad akong bumaba sa hagdan, tumungo as gate at binuksan iyon. Marahan kong hinila si Sage papasok sa apartment. Pagkatapos ay siniil ko siya ng halik. Napakalamig ng kanyang labi, siguro ay dahil kanina pa siya labas na naghintay sa'kin. I can taste the mint on his lips.

When I gently pull away from the kiss, I sigh against his lips. Magkadikit parin ang aming noo; ang mga ilong naming ay nagkalapit. "Why didn't you tell me you were going here?" I ask.

"Dapat nga hindi ko sasabihin sa'yo ang tungkol sa pagbisita ko, pero hindi kita matiis. I haven't seen you or called you the whole day."

Umupo ako sa couch, at tumabi siya sa'kin. Sinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya. Hinaplos-haplos niya ang buhok ko gamit ang kanyang daliri. I love it when does that.