Living With My Crush (Completed)

Chapter 02

Chapter 2

Dinner

I didn't mean to react the way I did now. I mean, siguro nagulat lang ako sa itsura niya. He is in grave dirt probably from work on machines and rusty stuff. Sa sobrang dumi ng kaniyang mukha at damit ay nakakatakot na.

"Mang Roben?" acknowledged the girl who rolled her eyes at me earlier.

"Aella," sabi nito at ngumiti. Pati ngipin pala niya ay may dumi rin. Ano ba ang mga pinaggagawa niya at ganito siya kadumi?

I looked at the rest of the people and I can see how they recognize the man. Base on their reaction, parang sanay na silang makita si Mang Roben, according to what Aella called him, na ganito ang itsura.

"Oh, ito ang susi ng boarding house niyo..." Mang Roben extended his hand at ibinigay nito ang susi doon kay Aella. "Sige. Mauna ako sa inyo..." tatalikod na sana siya nang harapin niya kami ulit. "Andoon pa si Ronnie sa auditorium. May inaasikaso pa."

Huh? Sino si Ronnie? As far as I remember, wala naman kaming boardmate na Ronnie ang pangalan. Sabagay, hindi natin alam, baka late pala 'yung taong iyon. 'Di nalang ako mangunguna sa future.

But really, I don't remember anyone mentioned Ronnie. Even back at the orientation.

Napapitlag naman kaming lahat ng nag-salita iyong isang babaeng feel ko ay mabait. Mahaba ang buhok nitong kulay itim na ang dulo ay medyo kulot. Kung titignan mo ang kanyang mata, para itong naka-lense pero kung susuriin mo ng mabuti ang kanyang malabronze na mata ay mali pala ang akala mo. May katangkaran ito pero hindi ganoon katangkad.

"Let's go, guys..." the other girl smiled at me.

Si Aella na ang nagbukas ng pinto at isa-isa kaming pumasok sa magiging tirahan namin for this school year.

"Shoot! Ang ganda dito!" sabi ng boy sabay higa sa malaking couch. Linibot-libot ko naman ang tingin ko sa interior nito.

Ang house is like parang resthouse kasi halos lahat ng walls sa ground floor is glass. Tsaka hindi siya ma-iinvade kasi 500 meters away ang house sa isang house din. Tapos ang interior ay parang hotel. Furnitures... ang ganda! Sky blue ang paint ng labas tapos sa loob is white silver. Ang ganda talaga!

"Besh! Lagay ko muna itong mga bags ko sa loob. See you later!" at umakyat na siya sa taas.

Tinawag naman siya ng suplada girl. "Enchong!"

Sa lakas ng sigaw na iyon ay hindi man lang tinapunan ni Lencho ng pansin. Dumiretso lamang ito at hindi pinansin si Aella. Naawa naman ako doon. Masakit kaya sa feeling lalo na kung todo effort ka na sa pagtawag mo sa pangalan niya pero hindi niya pa rin narinig o pinansin. It feels like you just shouted in a domain of nothing. That hurts.

"Hi..." napa-tingin ako sa isang babae na tinawag ako. I smiled at her. She walk near me and handed me her hand for a shake. "Helene. Helene Kassandra Karme..."

"Eurydice..." I accepted her hand. "Eurydice Eirene Danae..."

"Grabe mga pangalan natin, mga Greek," natatawa niyang sabi.

Huh? Greek pala pangalan niya?

"O-okay?" awkward kong sabi. I didn't know, though. Hindi ko naman din alam na greek myth ang pangalan ko, eh.

"Sige, Eury--what will I call you?"

"Uh... Eury nalang," I chuckled. "I don't have a nickname, actually."

"Oh, okay. Punta muna ako sa taas. Just gonna arrange my things up. Bye, Eury!" then Helene walked upstairs leaving me with this man-I don't know. Di kami close.

"Yo. Eurydice, right?"

Napa-tingin naman ako noong tinawag ako ng lalaking ito. Matipuno ang katawan nito at bakas na bakas ang muscles sa loob ng kanyang white tshirt na may print na Hashtags.

"H-ha? U-uhh, oo. Oo."

"Okay. Chryseis nga pala..."

"Haha. Ano 'yan? Crisis? Haha. Lol."

"Yeah, yeah. Whatever. Ge, gotta go, Eurydice," ani nito at umakyat na rin siya.

So... ako nalang mag-isa dito? Ganoon? Iwanan?

I realized, wala namang mangyayari kung tumayo lang ako dito. Umakyat na din ako. Hinanap ko ang kwarto namin at nakita ko naman. Nasa pinakahuli.

Pag-pihit ko ng pinto, na-amaze ako dahil white ang unang tiles na nakita ko. Kaya nang ma-open ko na ng tuluyan ang pinto, namangha ako dahil isa siyang room na dinivide gamit lang ang tiles. Yung parang dalawa sila na kwarto dahil ang isang part ay black tiles at white tiles naman yung isa. Ganoon ang peg ng kwarto na ito. Wow. Ang astig.

"Hmm..." tinignan ko pareho ang block at na-ttempt ako ng black pero mas tinatawag ako ng white kaya wala na akong magawa at doon nalang ako sa white. Duh, bakla man o ano ang ka-roommate ko, wala akong paki kung nasa black siya.

Inilagay ko na ang mga gamit ko sa super ganda na cabinet. White din siya, pambabae. As well as doon din sa black part. Black din lahat.

Astig, 'no? You know the feeling when I'm trying to regret things for some reasons and leave but you'd find another reason for you to stay? Hindi na ako magsisisi na lumipat ako dito. Students here are nice... except to that suplada girl but as far as I see, people here are great.

I was humming my favorite song Running Home To You by Grant Gustin nang biglang may pumasok. I didn't bother to look who entered because I'm busy arranging my clothes. I was arranging now my panties when the person who entered spoked.

"Where is it?"

I was stunned when I realize it was a man. With a sexy voice but yet a 'kulit' one. Kahit may pagka-kulit ang tono nito ay ramdam na ramdam mo ang pagiging lalaki nito.

Dinali-dali kong inayos ang mga panties ko nang bigla ulit nag-salita.

"Nakita ko na ang mga panty mo."

I blushed. Nang maayos ko na nang maayos ang mga panties ko, hinarap ko siya at...

A-ang... g-gwapo...

G-Grant Gustin?

Ikaw ba 'yan?

"Enjoying my almost perfect and handsome face?" the man asked.

"H-ha! Hindi, 'no! Ang yabang mo..." umiwas naman ako ng tingin. Pero gwapo naman.

"Tss, whatever. Where's the key? I'm gonna give it back to Mang Roben..." inilahad niya ang kamay niyang maputi. "Hand it to me."

"W-wala sa akin, 'no!"

"Then where?"

"I don't know. Sa roommate ata ni Lencho iyon. Iyong suplada."

"Tss. Mahanap na nga lang!" may narinig akong mga yabag at open/close ng pinto.

Okay. OMG. What did just happen?

Someone knocked at the door.

"Sandali!" inayos ko muna ang sarili ko bago pumunta sa pinto. Binuksan ko na ang pinto. "Aella..."

Iyong suplada girl kasi iyong nasa labas.

"Tsss," she rolled her eyes. "Oh," ibinato niya sakin ang susi. "Hinahanap daw 'yan ni Ronnie--"

"Besh!" agad na tumakbo si Nicca sa akin. "Hi..." he smiled. Naiilang akong ngumiti sa kanya at tinignan ang susi. Sino nga ulit iyong Ronnie?

"Ano, tutunganga nalang tayo dito at hindi tayo kakain?" pa-sarkastikong untag ni Nicca sa amin. Tinignan ko muna iyong girl... nakatingin siya sa akin ng masama.

Okay? What did I do, again?

Padabog itong tumalikod at bumaba.

That was weird.

Bumaba na rin kami at nadatnan naming hinahanda na nila Helene at Chryseis ang pagkain.

"Yey! First dinner for all of us!" sigaw ni Helene ng nasasaya.

I just smiled at umupo na din.

***