Sold to Mr Billionaire

Chapter 13

Nakapatong ang ulo ni Luke sa hita ni Yllana habang mahimbing itong natutulog. Yung dalawa kasing araw na nasa Anilao sila ay nagtatrabaho parin ito. Minsan nagigising siya at nakikita niya na naggagawa pa rin si Luke. Pauwi na sila galing Anilao at masasabi niya na naging masaya siya sa dalawang araw na pagpunta nila roon. Nagpaiwan sa Anilao si Martha dahil kakausapin pa daw nito si Crisostomo ngunit alam niya na gusto lamang silang paunahin nito umuwi pero hinayaan na lamang niya.

Nang makarating sila sa Manila ay ginising niya si Luke. Mapupungay ang mga mata nito ng dumilat na halatang halata na kakaising lamang. Napangiti siya dahil rito.Samantala, isang halik sa labi ang ibinigay ni Luke ng iminulat niya ang kanyang mga mata. Dati-rati tuwing gumigising siya sa umaga at sa tuwing uuwi siya galing sa trabaho ay ang ngiti ni Yllana ang bumabati sa kanya at nitong nakaraang 6 na linggo lamang niya ulit naranasan ito.

''How was your sleep?''

''It was good. Sorry kung nadaganan ko yung hita mo.''

''No worries. I would gladly to do it all over again for you.'' Yllana said and flash her beautiful smile at Luke.

''Come on.'' Yaya ni Luke at saka sila bumaba ng sasakyan.

Dumiretso na sila sa kwarto at nagpalit ng damit. Sumandal si Luke sa may railings ng terasa na nasa loob ng kwarto niya. He remembered their relationship went last three years. Nakatingala siya at pinagmasdan ang mga ulap na siyang gumagalaw sa bughaw na kalangitan. Kinuha niya ang susi na nasa bulsa niya at saka ito itinaas. Kumikislap ang susi sa tuwing natatamaan ito ng liwanag na nanggagaling sa araw. Napangiti siya ng maalala kung anong susi ito.

It is the key to the red door. Ang kwarto na mayroong pulang pinto ay ang kwarto kung saan naroroon ang mga memorya nila ni Yllana noon bago ito tuluyang mawala. Nandoon ang wedding picture nila na nakasabit sa itaas ng higaan at naroroon din ang litrato ng kanilang anak na si Andrew. Lahat ng magagandang memorya ay nakalagay doon lahat-lahat. Lumabas siya sa kanyang kwarto at saka binuksan ang kwartong matagal nang nakakandado. Binuhay niya ang ilaw sa loob at saka naglakad papasok. May nadadaanan siyang mga litrato na nakalagay sa ibabaw ng drawer. Umupo siya sa may gilid ng kama at tiningan ang wedding picture nila ni Yllana.

''Happy 5th Wedding Anniversary, wife. Now that I have found you I will not let you run away from me again.''

Kinuha ni Luke ang cellphone niya at saka di-nial ang matagal na niyang hindi natatawagan. After three rings sinagot na nito ang tawag.

''Good morning mom. Can I talk to Andrew?'' suyo niya rito.

Ang mga magulang niya ang nag aalaga kay Andrew simula nang mawala si Yllana sa piling niya. Andrew was still 16 months old when Yllana left them. Nahirapan siya noon sa pag aalaga sa kanyang anak at kailangan niya ng tulong mula sa kanyang mga magulang lalo na sa kanyang ina.

''It is nice talking to you son. We are good here especially my unico hijo.''

''Mom.''

''All right then.''

Narinig niya na bumuntong hininga ang kanyang ina at saka tinawag si Andrew.

''Hello.'' Bati sa kanya ni Andrew. Napangiti siya dahil rito. Tuwid nang magsalita ang kanyang anak.

''Hi son. How are you?''

''Andrew's good. How about you papa?''

''Te extraño Andrew. I am good here. I am with mama. Do you want to meet her?''

''Mamá! Mamá!''

''I know how excited you are son don't worry we will visit you there. Feliz cumpleaños!''

''You already found Yllana?'' tanong ito sa kanya ng kanyang ina. Mukhang ibinigay na ni Andrew ang telepono sa kanyang mamita.

''Yes mom. I already found her and she doesn't remember me.''

''Even a thing about your relationship?''

''Yes.''

Narinig niya na umiiyak ang kanyang ina. Ito ang naging sandalan niya noong iwan sila ni Yllana. Alam nito kung anong hirap ang kanyang dinaanan nang umalis ang kanyang asawa. Halos gabi umiiyak siya at naghihintay ng pagbalik nito ngunit dumating ang araw ng hindi na siya lumuluha at itinuon na lamang ang atensyon sa anak nila na si Andrew.

''Let her remember son. The brain can lose its memory and cannot remember a thing but the heart, it does not forget. Let her remember you and her heart will do its thing and that is to know you. To remember you all over again.'' Payo sa kanya ng kanyang ina. Napangiti na lamang si Luke sa sinabi ng ina at saka nagpaalam.

''Thanks mom. Do not worry I hope her heart remember me. Good bye.''

''Good bye son. Take care.''

Lumabas na si Luke ng kwarto at saka bumaba. Nakita niya na nasa kusina si Yllana kasama nila Thalia. Lalapit na sana siya ng humarap sa kanya si Yllana at saka ito lumapit upang yumakap sa kanya.

''Where did you go? I thought you went to office. I will just call the company by now.''

Niyakap ni Luke si Yllana pabalik at saka sila naglakad papunta sa sala. Magkatabi sila sa mahabang set at magkahawak ang kanilang mga kamay. Luke rubbed his thumb into her wife's hand. Hindi mawala ang ngiti sa labi ni Yllana kung kaya ay talagang masaya siya. Isinubsob ni Yllana ang kanyang ulo sa balikat ni Luke at saka ipinikit ang kanyang mga mata.

''Luke.''

''Hmm.''

''I have this feeling that something happened this day.''

''Really?''

''Yes. I do. I feel that it is very special event.''

''Like what event?''

''Birthday and Anniversary.''

Napatigil si Luke at saka tumingin kay Yllana na tila nakapikit parin ang mga mata nito. Kahit papaano ay umaasa siya na unting-unti babalik ang memorya nito.

''Luke.''

''Yes,''

''Happy Anniversary.''

Halos nagimbal ang katuhan ni Luke dahil sa sinabi ni Yllana. Gusto niyang ulitin ito ng asawa kaso naramdaman niya na mabigat na ang paghinga nito na siyang senyales na tulog na ito.

''Happy Anniversary, baby'' Luke whispered into her wife's ears.

AUTHOR'S NOTE:

SLIGHTLY EDITED. STILL FOR REVISION.