Chapter 15

16.7K 323 3
                                    



SLIGHTLY EDITED. STILL FOR REVISION.

Pagkarating nila sa bahay ay binihisan niya ang bata. Simula nung dumating kasi ito ay hindi na siya pinakawalan nito. Siya na nga rin ang nagbuhat rito papunta sa sasakyan. Tapos nasa gitna nila ito ni Luke samantala ang ina ni Luke na siyang nakilala niya lang din kanina ay katabi ng kanyang asawa. Hindi ito ang typical na nababasa niya dati sa mga pocket books na madrasta at ayaw sa kanyang manugang. Napakabait nito sa kanya at parang kilalang-kilala siya nito matagal na at ganun din siya. Napakagaang ng loob niya sa ginang pati na rin kay Andrew.

''What is your name Andrew?'' tanong niya rito pagkatapos niyang bihisan. Ngumiti lang ito at sa tuwing nakikita niyang ngumingiti ito ay tila nakikita niya ang sarili niiya sa salamin dahil ganoon na ganoon rin siya kung ngumiti at yung itsura niya noong bata pa siya ay ganoon din.

''I am Andrew Santielle Harry Legazpi, mommy''

''Ang cool naman ng name mo. How old are you?''

Pumormang four ang mga daliri nito na talagang ikinatuwa niya tapos sumigaw ng 'four!'

''You are an intelligent baby Andrew.'' Niyakap niya ito at saka niya hinalikan sa pisngi. Andrew just giggled and that made her heart so soft. Gustong-gusto niya na naririnig ang masasayang tawa nito. Napatigil siya sa pagpupugpog ng halik sa bata ng marinig niya na may kumatok at nakita niya na nasa pinto si Luke.

''He likes you so much.'' He said.

She just nod at him and then she carry Andrew into her arms and she give it to Luke. There she saw the resemblance of two. Their noses and lips are the same as well as the shape of their faces but their eyes, it is not the same for Luke have those deep charcoal eyes while Andrew have a hazelnut colored eyes. She smile bitterly as she think that those eyes came from Andrew's mother.

''You two are look alike.''

''Yes but his pair of eyes came from her beautiful mother.'' He said then Luke stare at her and then he lay Andrew into the bed and then they talk.

''Who is his mother? Where is she?''

''Andrew's mother left us when he was 16 moths old. It was hard for me to take care of him because that time I am holding the company. My time was divided and there comes the chance that I can't go home because of work. Being the CEO is hard because you need to think of many strategies on how you can manage the company. Marami kasing empleyado ang kompanya at bawat empleyado ay may pamilya na siyang umaasa rito. Kaya kung magkakamali ako ng hakbang na gagawin ay maaring mawalan ako ng empleyado at kapag nawalan ng trabaho ito ay paano na lamang ang pamilyang umaasa rito? And that made me to work hard even though I need to cut the time with my son.''

Nai-inis siya. How can the mother leave her family? 16 months! She can imagine how hard it is to compensate our time between your work and your family. Mahirap i-balance iyon lalo pa at pinamamahalaan ni Luke ang kompanya.

''What is her reason why left you and Andrew?'' she ask. Hindi naman kasi aalis ito ng walang dahilan lalo pa at may anak ito.

''She just left us without any trace until one day, I got a news into my private investigator and there he said that my wife had an amnesia because of emotional trauma. Her parents died because of cancer.''

Her heart stop at what she heard. Nagka amnesia ang asawa nito ang it is obvious that Luke's wife cannot remember a thing. Buhay pa ito and there will come a day where in that girl wil regain her memory and then when that happen, she will be out of the picture. Bakit hindi niya naisip iyon agad? Isa lang naman siyang sampid. Kahit kalian hindi mapapasakanya si Luke dahil may asawa ito.

''Do you know where she is?''

''Yes''

Parang natusok ng milyong-milyon na karayom ng kanyang puso at saka sinaksak ng matalim na kutsilyo nang marinig ang sagot ni Luke. Wala na talaga. Wala na. Bakit kasi minahal niya ito kahit na wala siyang alam rito miski isa?

Why does she love him without an assurance of loving him back. Hindi ba kapag nagmamahal ka dapat give and take? Dapat kapag mahal mo, mahal ka rin niya dahil sa huli kung sino ang nagmamahal ay siyang maiiwang luhaan. Samantala, ang taong hindi nagmahal ay siyang hahanap ng iba upang hanapin ang nababagay para sa kanya. Pero bakit sa kanya nangyari ito? She believes in happy ever after when she was still young. She believes that she can find her knight in shining armor one day but now, she doesn't because she believe that Luke is her knight in shining amor who only stepped into her place and then leave. Nagpakita lamang ito sa kanya at saka umalis. Hindi na siya naniniwala na mayroong prince at princess dahil kung prinsesa siya hindi ito ang prinsepe niya. Hindi sila para sa isa't-isa.

''Bakit hindi mo siya pinuntahan?'' tanong niya rito while keeping herself not to sob. Baka mamaya niyan ay mahalata siya na nasasaktan.

''I did but still, she doesn't remember me.''

''Puntahan mo siya at ipakilala kay Andrew. Andrew deserves to know who his mother is. Huwag ako. Hindi naman ako ang nanay niyan dahil alam ko na alam mo na ang nanay ni Andrew ay ang asawa mo na hindi makaalala. Malay mo kapag nakilala niya si Andrew unti-unti ka niyang maalala. Why won't you give it a try?''
She suggested kahit na sa loob loob niya ay nasasaktan na siya ng husto. Ito lang kasi ang maari niyang gawin because when you love a person let them be happy and she thought that when she is gone Luke will go to his wife and there they will start again.

''I will think about that but as of now, do not cry.''

Napatingin siya rito dahil sa nahalata pala nito na naiyak na siya. Habang sinasabi niya kasi iyon ay yumuko na lamang siya upang itago ang naluluha niyang mga mata. Ayaw niya na nakikita siyang umiiyak dahil alam niyang kakaawaan lang siya.



Sold to Mr BillionaireTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon