Hey, onuncu bölüme geldiğimize ve yirminci bölümde falan bitireceğime göre birazcık da olsa hızlanabilirim, değil mi?
~
Michael sıkılmıştı. O yüzden telefonunu çıkardı ve Ashton'ı aramaya karar verdi.
Kaydettiği numaranın üzerine tıklayıp telefonunu kulağına götürdü.
Birkaç kez çaldıktan sonra Ashton'ın mutlu sesi kulağını doldurdu. "Hey, naber?"
Michael gülümsedi. "Önemli bir şey yok. Sadece sıkıldım ve belki biraz takılırız diyordum."
Ashton bir süre düşündükten sonra onayladı. "Peki, beni vardiyam bitene kadar pizzacıda bekle tamam mı?"
Michael onaylayıp telefonu kapattı ve dolabının başına geçip ne giyeceğini seçmeye çalıştı. Sonunda beyaz bir tişört, kırmızı bir gömlek ve siyah dar kotta karar kılmıştı. Cebine evin anahtarlarını, cüzdanını ve telefonunu attıktan sonra kapıyı kapatarak evden dışarı çıktı.
Soğuk hava teniyle buluşunca ürpermişti. Kollarını kendisine dolayıp derin bir nefes aldıktan sonra pizzacıya doğru yürümeye başladı. Evinden fazla uzak olmayan bir yer seçtiği için Ashton'a sessizce teşekkür etti.
Pizzacının neon ışıklarla aydınlatılmış tabelasını görünce durdu. Kapıyı iterek içeri girdiğinde kapının üstündeki zil hafifçe titreşerek minik bir ses çıkardı.
Michael, yavaşça tezgaha ilerledi ve gözünü menülerin üzerinde gezdirdi. Büyük boy sucuklu pizzayı görünce gülümsedi ve bakışlarını menüden ayırmadan siparişini vermeye başladı.
"Büyük boy sucuklu pizza ve yanında-" gözleri karşısında duran koyu saçlı çocuğu bulunca yutkundu. "Siktir, Calum?"
~
#ShamelessSelfPromoYeni Larry kurgum olan Violin Boy'u profilimden bulabilirsiniz! Keman çalan Harry içeriyor vE BU FAZLASIYLA MÜKEMMEL EHEHEHE
![](https://img.wattpad.com/cover/56056444-288-k519652.jpg)
YOU ARE READING
synesthesia //muke
FanfictionMichael bir sinestezi hastasıdır ve bir gün, onun hakkında "mavi" hisseden bir çocukla tanışır. {Adam Fawer'ın Empati adlı kitabından esinlenilmiştir.} {13.12.2015 11:22 PM - 16.02.2016 10:01 PM}