Öncelikle bu benim kendi yazıp bitirdiğim ilk Muke hikayesi, o yüzden biraz garip hissediyorum.
Herneyse aslında en sonunda ikisinin de birlikte intihar etmesini planlıyordum. Ama herkes mutlu bir son istedi ve ben de elimden geleni yapmaya çalıştım.
Ah bu arada, aslında o final Dear Diary için planladığım finalin aynısıydı.
Pekala öncelikle bu hikayede asıl anlatmak istediğim şey; Michael gibi kırık olsanız da iyileşebileceğinize inanın, Ashton gibi barışçıl olun, Calum gibi açık sözlü olun ve duygularınızı ifade etmekten çekinmeyin, ve son olarak da, Luke gibi sevin.
Um, umarım bu hikayeyi sevmişsinizdir. Synesthesia bittiğine göre yeni bir kitap yayınlamayı düşünebilirim ama öncelikle Colored Minds ve Pure'ü ilerletmek istiyorum biraz. Yine de yaz tatilinde falan taslaklarımdaki tüm hikayeleri yayınlamış olabilirim belki.
Gerçi taslaklarda hepsi Muke olan 7 hikayem var, hepsini aynı anda yürütemeyebilirim.
Bu arada kurgu ya da herhangi bir konu hakkında sorularınız varsa yorumlarda sorabilirsiniz.
Herneyse, umarım siz de saçınızı maviye boyatacağınız o günü bulmuşsunuzdur ya da bulursunuz.
Hepinizi çok seviyorum, elveda. *göz yaşlarını silerek yayınla tuşuna basar*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
synesthesia //muke
FanfictionMichael bir sinestezi hastasıdır ve bir gün, onun hakkında "mavi" hisseden bir çocukla tanışır. {Adam Fawer'ın Empati adlı kitabından esinlenilmiştir.} {13.12.2015 11:22 PM - 16.02.2016 10:01 PM}
