My Brother's Best Friend 2

Hoofdstuk 7

De laatste ronde was begonnen maar tegen het einde stond het gelijk tussen mij en het meisje met het blauwe shirtje. Er was maar één probleem. Er waren geen golven meer en de tijd liep door. Ik keek om mee heen maar ik zag niks.

Een trucje was Wren me had geleerd was dat je nieuwe golven niet kon zien aankomen, maar wel voelen. Je moest je arm in het water steken en dan voelde je de kracht als er een golf aan kwam. Hoe meer kracht hoe hoger de golf. Ik ging op mijn plank liggen en liet mijn armen los hangen alsof ik rustig aan het relaxen was.

Ik voelde de sterke kracht en voelde mijn armen vooruit worden gezogen. Ik ging even rechtop zitten begon te peddelen.

"Roze ziet iets. Ik weet niet waar ze op af gaat want het is een lege horizon" Ik voelde de kracht sterker worden. Ik zag eindelijk een golf worden gevormd. "Er is een golf, maar de andere zitten te ver weg. Roze is de enige die hierbij kan!"

Ik draaide me om en peddelde naar de kust. Eindelijk werd hij groot. Echt groot. Ik zat nu op de golf en deed mijn best om zo veel mogelijk te laten zien in de grote golf. "Ze gaat ervoor!"

De zoemer luidde. Ik ging uit de golf en keek beangstigend naar het scoreboard. Langzaam schoof blauw naar de tweede plaats. Ik had gewonnen! Ik had gewonnen!

Ik peddelde naar de kust en rende op Brad af. Hij draaide me een aantal keer rond. "Je hebt gewonnen!" Ik knikte.

"Je gebruikte Wren's trucje" Zei hij. Ik knikte lachend.

"Slim" zei hij. Het meisje in blauw kwam naar me toe. "Je hebt het goed gedaan, dat moet ik toegeven." ik glimlachte. "Je was een sterke competitie. Ik dacht dat ik je nooit zou inhalen" Ze lachte. "Ik eigenlijk ook" Ik grijnsde. "Maar ik won" Ze lachte. "Gefeliciteerd!"

~*~

Lachend liepen ik en Brad het restaurant uit. "Wat zullen we morgen eens gaan doen?" Vroeg Brad. Ik haalde mijn schouders op. "We kunnen een nieuwe enveloppe open maken?" Hij knikte. We liepen naar mijn kamer en vielen op mijn bed neer.

ik maakte enveloppe 6 open.

Het is tijd om je grenzen wat verder te gaan verleggen. Ga iets doen wat je normaal gesproken nooit zou durven

Ik keek naar Brad. "Ik weet wel iets wat ik wil doen" Hij begon te lachen. "Ik word bang" Ik lachte. "Zou ik ook worden als ik jou was. Zorg maar dat je morgen op tijd terug hier bent in sportkleding" hij trok verbaasd zijn wenkbrauwen op.

"Je gaat me niet eens vertellen wat het is?" Ik schudde mijn hoofd. "Overmorgen mag jij kiezen wat we gaan doen. Dan mag jij iets plannen" Hij knikte. "Komt goed"

Ik kleedde me om toen Brad weg was en ging slapen nadat ik wat dingen had uitgezocht.

~*~

De volgende ochtend was Brad optijd, en in sportkleren, voor mijn kamer. Ik kwam naar buiten en grijnsde. "Kom"

"Mag ik nog steeds niet weten wat er is?" Ik schudde mijn hoofd.

In een taxi gaf ik het adres door aan de chauffeur en boven op de berg waar het was stopte hij. Ik gaf de chauffeur geld en stapte uit.

Hij lachte. "Wat doen we op een berg?" Ik haalde mijn schouders op en liep naar een klein hutje. "Goedemorgen. Ik ben Hanna Taylor, ik had vanmorgen een reservering gedaan" De vrouw in typische hawaiiaanse kledij knikte.

"Hier zijn jullie spullen, de instructeur zal jullie zo uitleg geven over de activiteit" Ik knikte.

"Hanna, wat gaan we doen?" Ik grijnsde. "Wij gaan samen van de berg afspringen" Zijn mond viel open. "Je wilt wat gaan doen?" Ik haalde mijn schouders op. "We gaan bungiejumpen" Hij keek me met grote ogen aan. "Waarom?"

"Omdat we buiten onze grenzen moesten gaan" Hij schudde zijn hoofd. "Ow god."

Ik trok de spullen aan en liep naar de brug die iets verderop was. Brad keek me aan. "Jij bent gek" Ik knikte. "Als we binnen onze grenzen blijven komen we nooit over mensen heen. We moeten laten zien dat we verder durven te gaan"

"Dus jij wil een afgrond inspringen om Jaden te laten zien dat je verder durft te gaan" Ik knikte. "Hij zal eerder denken dat je helemaal gestoord bent geworden" Ik haalde mijn schouders op. "Kom op, die niet zo mietig."

"Prima, maar morgen ga ik je terugpakken" Ik haalde mijn schouders op. "Prima"

We werden met een touw vastgemaakt aan elkaar en aan het bungietouw. We kregen instructies en toen was het onze beurt om te gaan.

Ik hield Brad zijn hand stevig vast. "Ik heb hoogtevrees" Zei ik lachend. Zijn ogen werden groot. "Waarom kies je dan dit?" Ik haalde mijn schouders op. "Kom!" Hij kneep in mijn hand. De instructeur telde af tot drie en bij drie sprongen we naar beneden.

Ik gilde longen uit mijn lijf terwijl ik op de afgrond stortte. Ik vreesde voor mijn leven. Het touw trok zich strak en we vlogen weer omhoog. Het laatste deel werden we terug omhoog getakeld.

Toen ik weer veilig met mijn voeten op de grond stond moest ik hard lachen. Brad schudde zijn hoofd. "Dat was gestoord!"

Ik knikte. "Gestoord spannend!" Hij lachte. De adrenaline gierde door mijn lijf.

We liepen terug naar hotel. Brad had een GoPro van Wren geleend en had net onze val gefilmd. Op het hotel bekeken we meteen de film. Lachend keek ik naar mijn gegil.

Ik zette het filmpje op instagram. Om mijn volgers geen schade aan te richten had ik er maar geen geluid onder gezet.

Avontuur één voltooid maar we waren voorlopig nog niet klaar met avonturen voor deze vakantie. Nog vele te gaan. Deze vakantie was on mijn grenzen te verleggen. Hoe meer grenzen ik verlegde. Hoe minder ik bezig was met Jaden.