ATEŞE AŞIK KELEBEK •

ATEŞE AŞIK KELEBEK • BÖLÜM 13 • "GERÇEKLER"

Söylediği cümleden sonra nefesim kesilmişti. Sanki ruhum o an bedenimi terk etmişti. Gözlerimi diktim özlerine neler olduğunu anlamak için beynimi zorlarken gözümden akan yaşları sildim.

"Saçma! benim babam öldü! Böyle yalan şeylerle mi kazanacaksın beni yalan söyleyerek mi!"

Kapkara gözleri alev alev yanıyordu sanki. Bileğimden tutup beni kendine çekti.

"Ben sana asla yalan söylemedim!"

"Söylüyorsun işte babamı bahane edip sıyrılmaya çalışıyorsun ama inan çok kötü bir yalancısın benim babam öldü çünkü!"

"Ben gerçek öz babandan bahsediyorum!"

İşte o an aldığım her nefes acıttı canımı boğazımı yırtıp geçti adeta işte ben o an öldüm! Acısını tarif bile edemeyeceğim bir sızı kalbimde.

Başımı kaldırıp ağlamaktan kızarmış gözlerimi dudaklarına diktim "yalan söyledim evet baban öldü" demesini ümit ediyordum.

"Yalan söylüyorsun."

Göz yaşlarımı engelleyemiyordum ayaklarım ise artık beni taşıyamıyordu. yavaşça oturdum yere Ateşte benle birlikte çöktü yere yüzümü avuçlarının içine alıp akan göz yaşımdan öptü.

"Biliyorum şu an söylediğim hiç bir şeye anlam veremiyorsun. Her şeyi sana anlatacağım ama şimdi değil şimdi zamanı değil Elya."

"Anlat!"

Ağlamaktan güçsüz düşmüştüm artık ağzımdan çıkan her söz bıçak gibi saplanıyordu yüreğime.

"Öz baban yaşıyor Elya."

Hıçkırıklarla gözümden dökülmeye başladı yaşlar eğdim başımı yere yüzüm yoktu bakmaya gök yüzüne.

"Yalan söylüyorum de lütfen!"

"Tamam sakin ol."

Başımı göğsüne yasladım yaklaşık on beş dakika boyunca benimle öylece yerde oturdu hiçbir şey söylemedi sadece sustu ve göz yaşlarımı sildi. Ağlamaktan yorgun düşen gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Sanki yemin etmişlerdi kendilerini bu dünyaya bir daha açmayacaklarına.

"Hadi gidelim."

Yarım yamalak açılıp kapanan gözlerim sadece Ateşin gözlerini görüyordu. Beni kucağına alıp apartmana girdi kendi dairesinin önüne gelince cebinden bin bir mücadeleyle çıkardığı anahtarla kapıyı açtı. Eve girdikten sonra ayağıyla kapıyı ardımızdan kapadı yatak odasına doğru ilerledi ve beni yavaşça yatağın üzerine bıraktı.

"Sadece uyu.."

Anlıma bıraktığı öpücükle birlikte bütün acılarımı da alıp çıkmıştı odada. Yatağın her tarafına yayılmış kokusuyla kendimi bırakmıştım uykunun kollarına..

                                                                         🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸

Büyük bir korkuyla uyandım gördüğüm kabusun etkisiyle yatakta oturur vaziyette duruyor yastığa sarılıyordum. Birden etrafıma baktığımda Ateşin evinde olduğumu farkettim. Yaşadıklarım tekrar hafızama yerleştiğinde yine aynı sızı beliriverdi içimde.

Oda karanlıktı yavaş adımlarla yataktan kalktım kapıyı açıp etrafıma baktığımda salonun ışığı açıktı. Salona doğru ilerlediğimde koltukta uyuya kalmış Ateşi gördüm.

Ses çıkarmamak için fazlasıyla çaba harcıyordum. Ateşin yanına doğru ilerledim Hemen yanı başındaki masanın ucuna oturdum. Birden gözleriyle birleşti gözlerim. İstem dışı kızarmaya başladı ve yanağımdan düştü göz yaşı.