ATEŞE AŞIK KELEBEK •

ATEŞE AŞIK KELEBEK • BÖLÜM 17 •

Karşımda dostum bildiğim adam vardı.

"Barış." 

Şaşkınlıkla ağzımdan onun isminin çıktığını gören Barış babamla sohbeti kesip bana döndü. Buz kesmiştim resmen Aklımda binlerce soru vardı.

Barış burada olduğumu nereden biliyordu?

Babamı nereden tanıyordu?

Tanımayı geçtim babamla neden karşılıklı kahve içiyordu?

"Gel bakalım küçük hanım."

Babamın el ikazıyla kendilerinin olduğu bölüme çağırmasıyla kendime gelmiştim. Adımlarım benden ayrı ilerliyordu. Sanki bacaklarım bana ait değildi. Beş on adım daha onlara yaklaştıktan sonra Barışın gözlerinin içine bakmaya devam ettim.

"Elya."

"Ne oluyor Barış?!"

Kafamdaki soruların cevabını almak için sorduğum bu sorunun her şeyin çözümü olacağını umarken babamın araya girerek söylediği cümle bütün hayatım boyunca bir daha hiç kimseye güvenemeyeceğimin kanıtıydı.

"İşte evleneceğin adam."

İçimden bir şeyler kopup gitmişti o an. Hayatımda yiyebileceğim bütün darbeleri yemiştim artık. Sevdiğim adamdan, babamdan ve dostum dediğim insandan.

"Ne saçmalıyorsun!"

Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki ben bile kendimi duyamıyordum. Konuşmaya halim kalmamıştı çünkü, ve yaşamaya mecalim..

"Kelimelerine dikkat et küçük hanım! Evleneceğin adam Barış!"

"Ne dediğinin farkında mısın sen! dostum o benim!"

"Umrumda değil evleneceksin!"

"Saçmalık bu!"

Daha fazla katlanamayacaktım arkamı dönmüş gidecektim ki önümde koruma beliriverdi.

"Çekil önümden!"

Korumadan kurtulmaya çalışırken kolumdan babam tuttu yüzümü güzüne çevirdi o sırada Barışta ayağa kalkmıştı.

"Bana bak küçük hanım! Şımarıklıkların çekilmiyor artık haberin olsun! Barışla evleneceksin bu kadar duyuyor musun beni!"

O kadar çok bağırmıştı ki kulaklarım çınlamıştı resmen kolumu da sıkmasından kızarmıştı zaten. Kolumu ne kadar çekmeye çalışsam da başarılı olamıyordum.

"Asla! Hayatıma karışmaktan vazgeç!"

"Babanım ben senin elbette karışacağım!"

"Sen benim hiçbir şeyim değilsin!"

Gözlerinden ateş çıkıyordu adeta sinirden titriyor ve kolumu dahada sıkmaya başlamıştı. Eli bana tokat atmak üzere havaya kalktı korkudan gözlerim kapanmıştı.

"Buna izin vermem."

Barışın sesini işittim bir anda. Ne oluyor diye gözlerimi araladığımda Barışın babamın bana tokat atmak üzere havaya kalkmış elini bilekten kavradığını ve onu engellediğini gördüm.

"Bırakın gitsin."

Barış babamın kolunu bıraktı babam ise bana döndü, kolumu hızla onun ellerinden kurtardım arkamı döndüm ve koşar adım merdivenleri çıktım. Odama girip kapıyı kilitledim.

Kafam allak bullak olmuştu hayatımda yaşanan değişiklikleri takip etmekte artık ben bile zorlanıyordum doğrusu. Barışın babamın adamı çıkması sanki bütün kötülükler beni bulmaya yeminliydi.