ATEŞE AŞIK KELEBEK •

ATEŞE AŞIK KELEBEK • BÖLÜM 15 •

Adamlar bana doğru geldiklerinde ikilemde kalmıştım bir an arkamı dönüp uçağa binmek gelmişti aklıma ve tabi ben aklımdan ilk geçeni uygulamış uçağa binmek üzere harekete geçmiştim fakat bu girişimim adamın tekrar seslenmesiyle son bulmuştu.

"Ben olsam gitmezdim!"

Tekrar yüzümü adamlara doğru döndüm bu sefer fazla yaklaşmışlardı yüz yüze bakıyorduk artık.

"Kimsiniz?"

"Gidiyoruz!"

Bir an gülümsedim hayır bu bir kamera şakası falan mıydı diye etrafa bakındım ama güvenlik kameralarının dışında bir şey gözükmüyordu.

"Ben gidiyorum sizde beni ilgilendirmiyorsunuz açıkçası!"

Alaylı bir tavırla cümlemi söyledikten sonra valizimin sapından tuttum arkamı dönmüş gidiyordum ki sırtımda sert bir cisim hissettim ve o an içimden bir ses durmam gerektiğini söyledi.

Bir silahtı sırtımda şu an bir silah vardı ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

"Şimdi sus ve bizimle gel!"

Bağırsam belimdeki silah muhtemelen içimden geçip beni öldürecekti bağırmasam bu adamların dediklerini yapmak zorunda olacaktım üstelik kim olduklarını, ne istediklerini bile bilmiyordum!

"Kimsiniz!"

"Baban seni görmek istediğini söyledi küçük hanım şimdi uslu bir kız ol ve bizimle gel."

Baba kelimesini ilk duyduğumda bir an yabancılık çektim fakat daha sonra dün Ateşin bana anlattıklarını hatırlayınca aslında baba kelimesinin bana bir şey çağrıştırdığını farkettim; Acı.

"Benim babam yok! Rahat bırakın beni!"

"Teorik olarak bakıldığında bir baban var çünkü sen şu an hayattasın öyle değil mi!"

İğrenç seslerinden yükselen alaycı kahkahalar dayanma gücümü azaltmıştı zaten silahı belime doğru o kadar çok bastırıyordu ki canımın acısını içimde hissediyordum.

"Daha fazla sabrımızı zorlama yürü!"

Silahı belime doğru sert bir şekilde bastırdığında bağırmamak için kendimi zor tutmuştum.

"Şimdi silahı çekeceğim ve sende bizimle geleceksin tamam mı!"

Hiç tepki vermemiştim ama adamların dediklerini yapmak zorunda olduğumu biliyordum. Sırtımdaki sert cisim kalkınca acım hafiflemişti yavaşça yüzümü adama doğru döndüm arkasında ki iki kişi bana doğru gelip valizimi aldılar silahı sırtıma dayayan adam gözleriyle yürümemi işaret etti bende dediğini yaptım ve önünden yürümeye başladım.

Babam olacak adamı görecektim. İlk kez ama onca öğrendiğim ve yaşadıklarımdan sonra karşımda iyi birini beklemiyordum zaten hem eşine hemde çocuğuna böyle şeyler yaşatan adam iyi olamazdı. Hiçbir mecburiyet hiçbir yaşam şartı bir babanım kızını yarım bırakmasına onu koca dünyada tek başına bırakmasına bir sebep olamazdı!

Hava alanından dışarıya çıktığımızda bizi kapının önünde siyah bir araba bekliyordu adamın omzumdan itmesiyle arabaya bindim.

Yol boyunca tek laf etmedi ne adamlar nede ben o kadar çok sıkılmıştım ki zaten son paramı da bilete vermiştim üstelik oda yanmıştı!

Araba ani fren yapınca ileriye doğru savruldum. Kendimi düzeltip camdan dışarı baktığımda fazlasıyla büyük bir evin önünde durmuştuk. Dışı beyaz ara ara altın rengi bulunan bu eve doğru yürümeye başladık, kapıyı hizmetli olduğunu düşündüğüm bir bayan açtı bizi içeriye davet ettikten sonra salona doğru ilerledi koca evde kimse yoktu.