ATEŞE AŞIK KELEBEK •

ATEŞE AŞIK KELEBEK • BÖLÜM 23 •

"İMDAAAAAAAAT!"

Kendimi zorla da olsa dolaptan ve adamdan kurtarmak amacıyla hamle yapmaya çalıştım ama başarısız olmuştum adam karın bölgeme doğru kolunu sarmış ve kaçmamı engellemişti, tam bütün gücümle bağırmaya yeltenecektim ki duyduğum ses bunu yapmamam için yeterli olmuştu.

"Dişlerinde baya sivriymiş!"

Ah! bu onun sesiydi, yüzünü görmemiş olsam bile sesiyle beni bütünüyle heyecanlandıran adamın sesiydi.

"Ateş!"

Ani bir hızla yüzümü ona döndüm yine yanağında ki gamzesini belirtircesine mükemmel gülüyordu, bütün gücümle sıkıca sarıldım ona başımı boynuna gömdüm sanki yeni doğan bir bebeğin hayatın kokusunu ilk kez içine çektiği gibi .

"Özledim!"

Buğulu ve titreyen sesiyle konuşmaya çalışırken anlıma bir öpücük kondurdu, yüzümü avuçlarının içine alıp dudaklarıma küçük ve kısa bir öpücük kondurduktan sonra kapkara gözlerini gözlerime dikti.

"Nereden bildin burada olduğumu?"

Meraklı bir şekilde sorumu yönelttim daha sonra sabırsızlıkla cevap vermesini bekledim.

"Kokundan!"

Utanmıştım, yüzümü yere eğdim, benim utandığı mı görmüş olacak ki gülümsedi. Kolumdan tutup beni kendine çekti ve saçımı derince kokladı.

"Ben bu kokuyu ölsem unutamam."

Kalbim birazdan fırlayıp bağımsızlığını ilan edecekmişcesine atıyordu. Karışımdaki adam benim yıllarımdı ama her gördüğümde ilk kez görüyormuşcasına heyecanlanıyordum.

"Benden önce ölemezsin!"

Söylediğim cümleden sonra yüzünü kaldırıp gözlerini gözlerimle birleştirdi.

"Seni seviyorum Kelebek!"

"Seni seviyorum Ateş!"

Sıkıca sarıldım sevdiğim adama, kollarımı boynuna dolayıp varlığımı ve hâkimiyetimi ilan ettim! Bu adam benimdi yalnızca benim.

Ben Ateşin kokusuyla huzur buluyorken birden odanın kapısı sert bir biçimde açıldı ve içeriye babam girdi!

"Buradasın!"

Gür çıkan sesiyle üstümüze kükremişti adeta, Ateş kollarını belimden çekti oturduğu yerden kalktı daha sonra elini uzatarak benimde kalkmama yardımcı oldu.

"Sende buradasın demek Halis Sayer!"

"Sen ne cürretle..."

Sözünü bitirmesine izin vermeden Ateş onu parmağını ağzına doğru götürüp "Şşş" diyerek susturdu. Bir iki adım daha ilerledi ve babamla yüz yüze geldi aralarında az denecek kadar küçük bir mesafe vardı.

"Ben Ateş Yılmaz olarak buradayım peki sen kim olarak buradasın hangi sıfatla?!"

Ateşin bu sert cümlesine karşılık babam önce kaşlarını çattı daha sonra yutkunarak karşılık vermeye yeltenecekken Ateş cümlesiyle tekrar babamı susturdu.

"Kızını terk edip giden adam sıfatıyla mı? yoksa annesini öldüren baba sıfatıyla mı?"

"Kes sesini!"

Babam fazla sinirlenmiş olmalı ki kravatını gevşetti titreyen elleriyle parmağını Ateşe doğru salladı.

"Sen kızımdan uzak duracaksın!"

"Kim için?"

"Ateş Yılmaz ölümün benim elimden olacak!"

Babamın göz bebekleri sinirden büyümüştü elleri titriyordu birden elini beline attı ve silah çıkardı o an ne yapacağımı şaşırdım tam hamle yapıp engel olacaktım ki Ateş bileğimden tuttu ve beni arkasına doğru çekti.