Her Possessive Brother

Chapter 6

Leigh's POV

Pinarada ni kuya sa garahe ang motor niya bago kami sabay na pumasok sa loob. Saktong pagpasok namin nandito na pala sina mommy at daddy. Kahit ramdam ko ang pagkaseryoso ng mukha ni daddy ipinansantabi ko na lang ito at piniling lumapit sa kanilang dalawa.

"Hi mom, dad" humalik ako sa pisnge nila. Hindi pa din naaalis ang pagkaseryoso sa mukha ni daddy at habang humahalik ako sa pisnge niya sa isang tao lang ang mga mata nito.

Nananatiling nakatayo lang si daddy habang nakatingin ng napakaseryoso sa kapatid ko. Naguguluhan na ako may problema naman ba sila? Daddy is like kuya too kaya alam ko kung saan nagmana ng ugali si kuya. Napadapo naman ang tingin ko sa kapatid kong nakatingin din kay daddy pinapantayan niya lang ito.

"Pumunta ka muna sa kwarto mo Leigh" napapiglas ako ng marinig ang boses ni daddy na maawtoridad na utos niya sakin. Sa kanilang dalawa kay daddy ako mas takot.

"Bakit po?"

Kahit nilalamon na ako ng kaba mas pinili ko pa ding magtanomg. Gusto ko malaman kung anong problema nila pero mukhang ayaw ni daddy. Umiling na lang ako. Parang bago naman sakin to kailan ba nila ako sinasali sa pg-uusap nila lalo na sa mga problema?.

"Just go to your room honey"

Napatingin ako kay mommy ng siya na ang nagsalita. Bumuntong hininga na ako at tumango na lang. Mukhang wala nga akong magagawa. Tiningnan ko muna silang tatlo bago umakyat ng hagdan. Gusto kong nasa tabi ni kuya dahil alam kong walang makakapigil sa kanya. Ayokong iwanan lang si mommy dito baka hindi niya makayanan silang dalawa.

Ano ba kasi ang problema? bakit hindi ako pwede? Seryosong nakatingin sa isa't-isa sina daddy at kuya at para bang may mahalagang bagay sila na dapat pag-usapan.

"NOW LEIGH!"

Nabalot ng malakas na sigaw ang bahay galing kay daddy na napadagdag lalo ng kaba ko kaya dali-dali naman akong umakyat dahil sa sigaw ni papa. Natatakot ako sa kanya sa ganyang side niya. Pumasok ako sa kwarto ko at mula dito dinig ko ang usapan nila.

"You don't need to shout her!"

Napakagat ako ng labi ng ipagtanggol ako ni kuya na para bang hindi man lang siya natakot sa sigaw ni daddy na kahit ako nanginginig pa din.

"Shut up lexander. Wag mo akong pagsabihan ng dapat kong gawin baka nakalimutan mo ang ginagawa mo sa kumpanya ko"

So this is all about the company again? Walang imik si kuya sa paratang sa kanya ni daddy. Gusto kong lumabas pero kapag ginawa ko yun baka pati ako makadagdaga lang sa gulo.

"ANO NANAMAN BA TO ALEXANDER?" sigaw nanaman ni daddy kay kuya gusto kong makita ang itsura ni kuya ngayon talagang gustong-guto dahil naawa na ako palaging ito ang pinag-aawayan nilang dalawa. I want to comfort my brother pero magagalit lang si daddy sakin kapag sinaway ko siya.

"Edward please calm down" now I can hear my mom's voice pleading and how she tries to calm him down. Ilang minuto ang inilagi ng katahimikan bago may nagsalita.

"Pagsabihan mo yang anak mo Amanda. Bumababa na yung mga shares sa kumpaya at yung ibang investors nagback out and where are your son? Tinatakasan niya man lang yung problema sa kumpaya na pinagkatiwala ko sa kanya.  I worked hard for this company for almost twenty years and I won't let happen na ikaw mismong anak ko ang magpapabagsak nito.It's my father's company and legacy. Gawin mo lahat Alexander para mabawi lahat ng mga nawalang investors"

"You know dad na hindi ko gusto ang magpatakbo ng kumpanya. It's not my league. Mabuti ka pa kumpanya mo lang ang inaalala mo you don't even care of what I want " I know kuya tries to calm himself at huwag ng patulan pa si daddy. Dinig ko na lang yung mga yabag paakyat ng hagdan.

"We're not even yet done Alexander! Ayusin mo ang kumpanya kung ayaw mong magising isang araw wala na sa atin ang lahat" kasabay nun ang pagsarado ng pinto sa kabilang kwarto at alam kong kay kuya yun.

Hindi ko naiitindihan lahat basta ang alam ko lang may problema sa kumpanya ni daddy na ngayon si kuya na ang naghahandle. Hindi naman kasi nila iniopen kung andun ako kaya ganun na lang siguro na walang akong ideya sa mga nangyayari ngayon.

Inayos ko ang sarili ko bago magdesisyong mahiga sa kama dala na din sa pagod at antok ko. I know kaya ni kuya lagpasan lahat ng mga ito. I trust him. Kahit gusto ko siyang puntahan pinili ko na lang na manatili sa kwarto ko. Gusto ko muna siyang bigyan ng oras para sa sarili niya. Ayoko munang manggulo sa kanya.

Third Person's POV

Alexander tries to calm himself dahil kung hindi niya gagawin yun baka kung saan pa umabot ang usapan nilang dalawa ng ama niya. Ilang pagkontrol ang ginawa niya sa sarili dahil andun ang ina niya at ayaw niya namang makita niya iyon.

All his life ginugol niya sa kumpanya nila lahat ng oras niya wala sa personalidad niya ang pagpatakbo ng kumpanya at kahit kailan hindi niya pinapangarap yun. In the age of twenty two hindi niya naranasang paano mabuhay bilang isang teenager. Bata pa lang siya minulat na siya ng ama nito sa larangan ng pagnenegosyo. He hates it pero alam niyang wala siyang magagawa sa kagustohan ng ama.

All he wants is to become an architect yan ang unang kurso kinuha niya bago ang business management. Wala siya magawa kundi sundan ang yapak ng ama niya kahit anong pilit ang gusto niya sa ama ngunit sirado ang pg-iisip nito sa mga bagay na gustong-gusto niya.

He can't sleep dahil sa nangyari. Inayos niya ang sarili at sinubokang kumalma pero alam niyang hindi niya magagawa. Hanggang ngayon andun pa din ang galit sa katawan niyang kanina niya pa pinipigilan. He needs his medicine para kumalma at alam niya kung ano ang kailangan niya. Nagdesisyon siyang puntahan ang lugar at ang taong alam niyang magpapakalma sa kanya sa kahit anong paraan.

Dahan-dahan niyng pinihit ang kwarto ni Leigh. Yes only Leigh can make his nerves calm. He doesn't need anything but her. Naabutan niya itong nakahiga sa kama at mahimbing na natutulog. Napangiti na lamang siya sa nasaksihan. Dahan-dahan siyang umupo sa kama nito at pinagmasdan ang kapatid na natutulog.

Hindi muna siya gumalaw pinagmasdan niya lang ang kabuoang ng mukha ng dalaga. Hanggang sa mapadapo ang tingin niya sa nakauwang niyang mga labi. How wish mahahangkan niya ito pero alam niya sa sarili niyang hindi pa pwede. He needs to wait for the perfect time. Pagkatapos ng ilang minuto nagdesisyon siyang humiga at yumakap sa maliit na  beywang ng kapatid iniunan niya ang ulo nito sa kanyang braso at niyakap ng mahigpit.

"You're all I have now. Ayokong mawala ka sakin Leigh" kasabay nun ang pagdampi ng mga labi nito sa noo ng natutulog na kapatid.

*E N D  O F  C H A P T E R  6*
M E J A N E L I M