Her Possessive Brother

Chapter 52

Leigh's POV 

It's been a week since I've decided. My mom still doesn't want to talk to me. Naiitindihan ko naman siya dahil nasaktan ko siya sa naging desisyon ko pero paninindigan ko pa din ito. 

I want to give birth to my child na kahit anong mangyari maisisilang ko siya ng buhay. I touch my tummy at sumandal pa sa headboard ng kama. Lagi ko itong ginagawa tuwing nag-iisip ako. I want to feel my baby, lalo na't sumisipa ito tuwing nahahawakan ko. 

"Ang lakas mo ng sumipa anak. Gusto mo na ba talagang lumabas?" talking to my child. 

"Gusto kong humingi ng tawad sayo anak. Gusto man kitang masilayan pagkasilang mo pero hindi ko alam kung magagawa ko" then tears started to fall.  

"Gusto man kitang makitang nag-uumpisang gumapang hanggang sa tuluyan ka ng lumakad at banggitin mismo sa iyong bibig ang salitang mama" napapikit ako dahil sa mga idea na gustong-gusto kong gawin at patuloy na tumatakbo sa isipan ko.

"Gusto kitang makasama anak ng matagal. Kung sakali mang mawala ako sa pagkasilang ko sayo, gusto kong iparamdam mo sa daddy mo na mahal na mahal na mahal ko siya. Gusto ko ding maramdaman mong patuloy kang mamahalin ni mama" I wipe my tears at ngumiti, I know naabsorb ng baby ko ang emotion ko dahil humihina ang pagsipa nito. 

"Ito na nga. Nakangiti na si mama kaya ngumiti ka na din diyan" at ilang sandali naramdaman kong lumalakas na ang pagsipa nito kaya napatawa ako. 

"Darling?" napatingin ako ng pintuan ng marinig ang bkses ni mommy. I don't know why pero napaluha ako at ganun din siya. Napayuko ako at wala saming dalawa ang balak magsalita hanggang sa ito ang naunang bumasag. 

"Paano ko ba matitiis ang nag-iisang prinsesa ko?" dahan-dahang akong umangat ng tingin. 

"Mo . . mommy" yan lang ang naibigkas ko. Kinuha niya ang espasyo sa pagitan namin sa pagitan ng pagyakap.

"Anak ko" pagitan ng pag-iyak nito at ganun din ako. 

"I'm sorry, I'm really sorry. Hindi ko man lang inisip na nahihirapan ka din dahil buhay ng anak mo ang nakataya. Bat hindi kita naitindihan na ina din ako" Hinihimas-himas ko ang likod nito dahil sa patuloy niyong pag-iyak. 

"Siguro nasaktan lang ako dahil kaunting panahon pa lang kita nakapiling at may pagkakataon na baka hindi na maulit muli" umiling ako at bumitaw ng yakap. 

"Mom nandito pa naman ako" hinawakan ko ang kamay nito at pinahidan ang mga luha sa pisnge niya. 

"Mahal na mahal ko kayo ni daddy hindi ko kayang iwan kayo pero hindi ko din kayang isakripisyo ang magiging anak ko" nakikita kong nasasaktan pa din siya pero ipinapakita niyang matatag siya. 

"Alam ko. Manalig lang tayo sa panginoon hindi ka niya pababayaan. Naniniwala akong maisisilang mo ang apo ko at magigising ka" pagitan ng mga hikbi ko napangiti na lang ako. I always believe in God na kung ano ang dapat at gusto niyang mangyari ay mangyayari.

"Lalabanan ako mom para sa inyo at para sa baby ko" then I hug her.

Hanggang kaya ko lalaban ako para sa mga taong naghihintay sa pagbabalik ko, para sa anak ko at sa taong nagsilbing mundo ko. Lalaban ako.

.📖.

"Ckngratulation misis. It is a healthy baby boy!"

Napaluha ako ng malaman ang resulta ng huling check up ko. Masayang masaya ako knowing the fact na malapit ko na siyang maisilang.

Nag-ayos na kami at kinuha ang iniresita ng doctor. Mga vitamins na kailangan kong inumin for my preganancy. As I we go back home hindi ko mapigilang mapangiti at mapahimas sa tiyan ko. I'm so excited to see my son.

"Hindi ko kayang maging masaya I'm sorry" Ang saya at pagkagalak at napalitan ito ng pag-alala because of my mom.

"Mom" mahinang tawag ko.

" I'm sorry Leigh I'm not yet excited for you to give birth. Ayoko pa " at tuluyan na itong lumuha.

"Don't be mom. Magiging maayos ang lahat" I try to stop my tears and I did.

"Paano kung hindi?" Bumuntong hininga ako at ngumiti for assurance at hinawakan ang kamay nito.

"Pag hindi just love my son as much as I love him"

.The Day.

"M-mommy . . da-d-dy . . aaaahhhh ang sakit!" para akong pinapatay sa sakit sa tiyan ko and I know manganganak na ako.

"Oh God! ANTHONY!" mommy call him at dali-dali naman itong pumasok.

"Aaahhhh " sigaw ko ulit at alam kong hinahabol ko na ang hininga ko at pinapawisan na din ako.

My dad carry me downstairs at isinakay ng kotse. Hindi ko mapigilang mapasigaw sa sakit. Ganito pala kasakit ang manganak even if I feel like dying but once in my life naranasan ko to and hour by now magiging ina na din ako.

All the nurses help us out of the car at ihiniga sa hospital bed papunta sa delivery room. As we go inside may mga papelis silang iniaabot sa mga magulang. While I'm in pain nakikita kong umiiyak si mommy at ang attention nito sa mga papel na binabasa. Even my dad hindi ko siya mabasa at tanging nasa papel lang ang atensyon nilang dalawa. 

"We need your signatures ma'am and sir" Signatures? And now I know it kung ano ang nakalagay sa mga papel na kailangang pirmahan. 

My mom look at me with teary eyes at umiling. I avoid her stare at ilang beses na lumunok. 

"Just sign it mom and dad" kahit namumulipit ako sa sakit nakuha ko pa ding magsalita. Nang hindi ko marandamang pumirma sila dun na ako humarap. 

"Please mom, dad just save my son" Ilang minuto silang napatingin sakin bago ko nakitang pumirma na si daddt at ibinigay naman kay mommy. 

I see hesitation through her eyes but still I give her my assurance, nanginginig na pinirmahan niya ito and she even break down. 

As the doctor receive the two signatures from my both parents. Inilalayan nilang lumabas ang magulang ko. I mouthed I love you for my parents and this time naluluhang nag I love you too si saddy sakin. Umiba ako ng panigin at may isang butil na luha ang tumulo sa kaliwa kong mata. 

"Ready" the signal from my doctor at pinwesto na nila ako. 

"Push" as I hear the signal, umiri na ako. 

"Aaaahhhhh " isang iri ko pa lang hindi ko na kaya nanghihina na ako. 

 "Another push" I did it again at alam ko sa sarili ko pahinang-pahina na ako. 

"Aaaaahhhhhh " 

 "One more try. We can now see the head. Now push!" ilang beses kong sinubukan, lahat ng lakas ko ibinigay ko na. 

"I can now see your baby boy. Last more push! " 

"Aaaaaahhhhhhh " as I did the last push nag-uumpisa ng pumikit ang mga mata ko pero hindi ko hahayaang hindi ko man lang masilayan ang anak ko. 

Sinubukan kong tingnan ang anak ko at tuluyan na akong lumuha ng makita ang itsura nito. I can see him, nasisilayan ko siya. I can even hear his cry. Sapat na saking makita ko at marinig ang iyak nito sa huling sandali dahil sa oras na ito, hinang-hina na ako. Hindi ko na kaya. 

"Doc the patient's heartbeat" naririnig ko na lang ang pagtunog ng machine kasabay nun ang pagsara ng mga mata ko. 

"M-my son"

*E N D  O F  C H A P T E R  5 2*
M E J A N E L I M