camouflage | min yoongi

2

"Senin benimle derdin ne?! Şu ana kadar tek kelime konuşmadık bile, nasıl benim hakkımda bu kadar kesin konuşabiliyorsun?!" dedim hışımla.

Gözleri yüzümü delip geçiyordu, gözlerimi kaçırmamak için aşırı direnmem gerekti. Bir kere pes edersem sonrasında toparlayamazdım.

Şaşırtıcı bir şekilde elleri bıkkınlıkla iki yanına düştü.

"Çünkü Eun Ji, beni görmemen seni gördüğüm gerçeğini değiştirmiyor."

***

"Jimin'e biraz daha öyle bakarsan çocuğun ortadan ikiye ayrılacağından şüpheleniyorum, Eun Ji. Lütfen bırak da tek parça kalsın."

Hayallerimi bölen Dami'ye tip tip baktım.

"Kim bakıyormuş? Gözüm dalmış öyle."

Dami bırak bu ayakları dercesine baktı tabii.

"Şu an salyalarından ortalığı sel basmış olmasa emin ol bu oyunculuğa inanabilirdim taş kafa." dedi yumruğuyla kafamı yavaşça iteklerken. Hiç istifimi bozmayıp stalk 'umu yapmaya devam ettim.

"Aman Tanrım, Eun Ji. Seni hiç bu kadar şey görmemiştim..-" 

Gözümü zor da olsa Jimin'den alarak Dami'ye döndüm.

"Aşık? Abayı yakmış? Aşk böceği?"

Bana tip tip baktı. "...SAPIK."

 Tüm sinir olmuşluğumla yüzümü buruşturdum. Yanımda oturan Dami ise eğleniyordu. Onu boşverip sağ çaprazımda oturan Jimin'e bakmaya devam ettim. Dami durur mu?! İnadına görüşümü kapatarak öne eğildi. O an hızımı alamadım ve dersin ortasında "Cidden ama!" diye bağırdım. Tüm sınıfın gözleri üzerimdeydi şimdi. Siktir.

Bay Kim hışımla dönse de kızgın bakışları dışında bir şey söylemedi. Başımı hafifçe eğip özür diledim. Dami ise içten içten kıkırdıyordu. Neden en yakın arkadaşım bile bana bunu yapıyor?!

 Büyük ihtimalle evren benim rezilliklerim üzerine kuruluydu. Hala birçok kişi bana bakıyordu ve istemsiz olarak Jimin'in olduğu tarafa baktım. O da bana bakıyordu ve bakışları boştu. Belli ki gerizekalının teki olduğumu düşünüyordu. Utançla yüzüm sola gelecek şekilde kafamı sıraya koydum. Gözlerimi yarım yamalak açtığımda bir anlığına bir çift gözle buluştu gözlerim. Pencereden yansıyan güçlü ışık bir anlığına gözümü kör etti ve birkaç saniye merak içinde kaldım. Gözlerim ışığa tekrar alıştığında ise az önce gözlerimin buluştuğu noktaya baktım. Yoongi.

 Ancak az önce gördüklerimin aksine gözleri kapalıydı. Daha biraz önce açık olduklarına yemin edebilirdim! Bu çocuk cidden tuhaftı. Günler önce söyledikleri geceleri uykusuz kalmama sebep oluyordu. 

  Çünkü Eun Ji, beni görmemen seni gördüğüm gerçeğini değiştirmiyor. 

Beni görmesi ne demekti? Neden bir kere bile konuşmamışken bana böyle davranmıştı? Gerçekten anlayamıyordum. 

 Dami bu sefer sessizce böldü düşüncelerimi.

"Seni ürkütmek istemem ama Yoongi dersin başından beri kaşlarını çatmış sana bakıyordu."

 Şaşkınca kafamı kaldırdım ve Dami'ye baktım. Sonra tekrar Yoongi'ye... Yoongi'nin uyuduğunu gören Dami omuz silkti. "Bütün ders sana baktı. Gözlerimle gördüm."

Düşünceli bakışlarımı görünce devam etti. "Hey, aranızda geçen şey gerçekten tuhafmış. Tae sinirlendiğine göre olay bayağı büyük zaten. Baksana çocuk kaç gündür okula gelmiyor."

 Bıkkınlıkla kaşlarımı çatıp ofladım. "Hayatımda ilk defa ikizimin beni koruduğunu gördüm ama bu beni gerçekten korkuttu. Tae'yi hiç böyle görmemiştim. Anlıyor musun?"

 Dami başını sallayıp gözlerini kısarak Yoongi'nin tarafına döndü. "Ama bence asıl garip olan Yoongi'nin sana söyledikleri. Hiç konuşmadığın bir insan sana nasıl bu kadar laubali olabilir? Hah, şimdi de bütün ders sana öldürecekmiş gibi baktı. Bu yıl çok hızlı başladı doğrusu." Dami umursamazca başını sıraya koyarken ben hala söylediklerini düşünüyordum. Gözlerimin Yoongi'de takılıp kaldığını fark edememiştim bile. O an gözlerini açan Yoongi ile göz göze geldik. Alnına dökülen saçları yumuşacık duruyordu, üstünde yine salaş ama klas duran kıyafetler vardı.

  Bana yine o bakışı atıyordu; kararlı, gözlerimde delik açacak cinsten... Direnmek isterdim ancak çok fazla düşünmem gereken şey vardı ve bir korkak gibi gözlerimi kaçırdım. Ama bakışları hala üzerimdeydi, hissedebiliyordum. Yutkunma sesimin bir kilometre öteden duyulduğuna emindim. Sonraki 10 dakika boyunca tahtadaki üçgenlere odaklanmaya çalıştım ama her baktığımda görebildiğim tek şey o delici bakışlardı.

***

Bölümleri uzun mu ya da kısa mı yapsam bilemiyorum ama bundan sonra bu kadar uzun aralıklarla olmayacak. Ramazan da gelmişken sahur vaktinde bile oturur yazarım ben. ^_^

Umarım okur ve beğenirsiniz, yorumlarınız ve beğenileriniz benim için çok değerli. <3