Bernardo Ford [FIN.]

27. Jaile

" I came here for John and Jaile, turned out na hindi mo pala sila kasama dito. Babalik na lang siguro ako." Saad ni Daniel.

"Wait!" Pigil ni Kathryn sa dating asawa ng tumayo na ito bilang senyalis ng pagalis nito. The moment she saw Daniel standing infront of their house, hindi niya napigilang matuwa, lalo pa't nang malaman niya ang rason kung nakit naroroon ang asawa.

Hinahanap nito ang mga anak nila.

Nang talikuran siya ni Daniel matapos ang kanyang tanong patungkol sakanilang anak ay akala niya ay hanggang doon na lamang iyon. A part of her was hoping that he would still come back, ang right in front of her is what was she hoped for.

"I could call them, if you want?" She asked in a very low voice. The thought of having her husband around her there with no one else, overwhelms her. No Leen, no Luna.

Tinitigan lamang siya ni Daniel nang sabihin niya iyon kata ay kinuha niya ang teleponong ipinagamit sakanya ni Arisse at tinawagan ang kaibigan. Saglit lamang ang ring na nangyari at sinagot ito agad ang kanyang tawag, but she wasn't expecting that she'll be seeing her Jaile, ang akala niya ay si Arisse ang sasagot.

Fate must've sense that Jaile's about to see her father.

"Hi mommy!" Jaile greeted her cheerfully as always. Tinignan niya si Daniel at agad niyang nakita ang lungkot at pangungulila ng marinig nito ang boses ng anak.

She turned to Jaile and greeted her as well, "Hi baby, how was your day?"

"It's okay mommy! Kuya helped me with my assignments."

"Speaking of, where's your kuya?"

"He's asleep mommy, he said he's tired from school. Do you want me to wake him up?"

"No it's okay." Nagkwentopa ng nagkwento si Jaile patungkol sakanyang araw. Nakita niya ang asawa na naluluha habang nakikinig sa boses ng kanilang anak.

Napatigil lang si Jaile sa kwento at sinabing, "Mommy, I miss you so much. And daddy also, kuya wouldn't allow me to play Daddy's songs."

Napatingin siya kay Daniel ng mabanggit siya ng anak. Nanlaki ang mga mata ng dating asawa habang nakatingin sakanya. He's not expecting that Jaile knew about him, is he?

Sinenyasan ni Kathryn si Daniel na lumapit sakanya. Hindi naman nagalinlangan si Daniel na lumapit dito, nang makalapit at iniharap ni Daniel ang telepono sa dating asawa. At nang maiharap ni Kathryn and telepono kay Daniel ay agad tumulp ang mga luha nito. He looked amused. Ramdam na ramdam ni Kathryn ang pangungulila sa mata ng asawa.

Muli ay nakaramdam siya ng kirot sa puso nang maalala siya ang dahil kung bakit lumaking malayo sa ama ang kanyang nga anak.

"Mommy, who is he?" Nagtataka at nahihiyang tanong ni Jaile.

If there's a one trait that Jaile inherited from Daniel, that was being shy. Her Jaile doesn't like to be shown off to people she doesn't know, just like Daniel in year 2009.

"Remember what Mommy told you why she was leaving? I told you I had to do some important matters right? I came back to Philippines for your daddy, baby." She softly told Jaile.

Unti unting lumaki ang mata ni Jaile at nangilid ang mga luha, "Daddy?" Pagtawag niya kay Daniel.

Lumambot ang kanyang puso nang maramdaman niya ang saya sa boses ng anak. As she grows older, lagi na niyang hinahanap ang ama. Kaya hindi niya mapigilang maging emosyonal sa pagtawag ng anak sa ama nito.

DANIEL stared at Jaile through Kathryn's phone. His baby girl.

Kamukhang kamukha ni Kathryn ang kaniyang anak, pero sigurado siya na kanya ang ilong nito. Pinakatitigan pa niya ito. Hindi niya alam kung anong dapat maramdaman habang tinititigan niya ang anak. Gusto niya itong yakapin, halikan, hagkan. Gusto niyang sabihin dito na mahal na mahal niya ito, gusto niyang humingi ng tawad sa mga taong wala siya habang lumalaki ito.

"Baby..." Sagot niya sa anak. His daughter smiled at her. Pati ang ngiti Kathryn na Kathryn.

Nagsimulang magtanong si Jaile ng kung ano ano sakanya. Ang he happily answered all of her questions. Napakabibo nito at alam niyang naman din niya nito sakanyang ina. Masaya lamang siyang nakikinig sa anak habang nagkukwento ito patungkol sakanyang araw, sa paborito nitong mga pagkain, sa mga laruan niya at marami pang iba.

Jaile also asked him to sing which he obliged. Kinantahan niya ang anak at habang kumakata siya ay sumasayaw naman ito.

He couldn't be more happier.

Nang matapos siya sa pagkanta ay napatigil siya sa tanong ng anak, "Daddy, when will I hear you sing personally? When are you coming home?"

Nawala ang mga ngiti niya sakanyang labi. Napatingin siya kay Kathryn at napatahimik din ito. Hindi niya alam ang isasagot sa anak, lalo na't pumasok sa utak niya ang isang pagalang nagiging dahilan kung bakit hindi niya tuluyang makita ang mga anak. Leen.

"Daddy can't come home, baby. Daddy lives here." Sagot ni Kathryn sa anak. Tinitigan lamang niya ito habang kinakausap ang anak.

"Shouldn't he be living with us because we're a family, mommy?" Napalingon siya kay Jaile ng maramdaman nito ang lungkot at pangungulila sa boses nito. Her daughter looked through his eyes, at nagsimulang magtubig ang mga mata nito.

Kumirot ang puso ng kanyang makita na pumatak ang luha ng kanyang anak habang nakatitig sa mga mata niya.

"Come home, Daddy." Pagsumamo ng anak sakanya.

Oras na para magpakaama ka sa mga anak mo. Rinig niyang sabi ni Luna. Limang taon siyang wala sa piling ng mga anak. Lumaki ito ng hindi niya nakikita ay nagagabayan.

Pero si Leen. Hindi niya pwedeng iwan ito. Masasaktan ito at ayaw niyang mangyari iyon. Itinuring na niyang anak si Leen, napamahal na ito sakanua na parang tunay na kanya. At hindi naman niya ito.badta pwedeng iwanan lamang. He became her father.

"We'll talk again, sweetheart. Matulog ka na ha? I love you." Rinig na sabi ni Kathryn sa anak. Pinunasan ni Jaile ang kanyang luha at tumango bilang pagsunod sa sinabi ng ina.

His Jaile looked at him, "I love you, Daddy."

At nang marinig niya iyon ay alam na niya ang kanyang desisyon.
-

100+votes! 💙