❦ ❦ ❦
third person’s
Natutulog na si Seungcheol ng maramdaman niyang may umakyat sa higaan sa tabi niya. It was . . . heavier than a cat should’ve weighted but because of sleepiness, he didn’t question it.
A warm and plump arm snaked around his waist and he groaned. “Hmm, Jihoonie, are you back?” he sleepily mumbled.
Ramdam na ramdam niya ang mainit na hiningang dumadampi sa hubad niyang likuran. It felt comfortable. Nararamdaman niya na ang paghatak sa kanya ng mas malalim na tulog. At hinayaan niya ang sarili niyang mahulog.
But before completely falling into deep sleep, hindi niya alam kung guni guni niya lang o panaginip. Pero may narinig siyang sumagot.
“I'm back, master.”
❦ ❦
The sun rose, shining Seungcheol’s face angrily. Sa sobrang liwanag ng sinag ng araw walang na siyang nagawa kundi ang gumising at bumangon. Maybe he'll sleep at the couch since that's shaded.
“Jihoon?” Tawag niya sa alaga niya ng maalala niya. Nasapo niya ang majestic forehead niya ng maalalang kahapon niya pa nga pala hindi napapakain 'yun.
Nakalimutan niya eing mag-iwan ng pagkain.
Agad niyang itinapon ang kumot niya at lumabas ng kwarto para hanapin ang pusa niya. Hindi na rin siya nag-abalang magsuot ng damit dahil, wala lang, tinatamad siya e.
“Jihoonie? Where are you?”
Pumunta siya sa banyo, sa sala, pati ata yung veranda niya napuntahan niya na pero wala pa rin talaga. Hindi kaya nilayasan na ako nun kasi hindi ko siya pinakain? But he shook of the thought just as quickly, naramdaman niyang may tumabi sa kanya kagabi.
Hindi naman pwedeng multo yun diba?!!
“Baby Jihoon~ I prepared your food. Come out.” Tawag niya muli dito. Ilang minuto pa siyang naghintay pero miski kaunting kaluskos wala siyang marinig. Inihagis niya ang dala dalang treats at inis na ginulo abg buhok niya.
He felt like bawling his eyes out.
Nakakafrustrate lang. Oo nga't hindi niya gusto ang mga pusa, but Jihoon is . . . different. Iba yung hatak niya kay Seungcheol e. The way those hazel brown eyes stare at him, like he's reading him like an open book. It makes him shiver in anticipation— teka, puta, ano 'to?
Idinukdok niya ang mukha niya sa unan at doon sumigaw. Putangina. Pag talagang nalaman niyang nilayasan siya ni Jihoon, hindi niya na alam gagawin niya. Baka magkulong na lang siya at magpaka-monghe.
“Meow~”
His ears twitched, mabilis pa sa pagsabi ng 'bulteoreonae' ang paglingon niya sa pinanggalingan ng tunog.
“Jihoooooonie! My baby, saan ka ba galing?”
“Meow.” Ngumiti na lang si Seungcheol ng maramdaman niya ang pagdila ni Jihoon sa mukha niya. He giggled.
“Don't ever leave like that, hmm? You scared me. Akala ko nilayasan mo na ko.”
The feline hissed as it gave Seungcheol a playfrul bite, “Meow~”
“Are you hungry? Kahapon ka pa hindi kumakain.”
“Meow. Meow. Meow.”
“Okay, okay, wait here baby. I'll get you food. Baka hindi kasya sayo treat e.”
“Meow~”
Nang makaalis si Seungcheol sa sala ay agad na tumuntong ang puting pusa sa couch. A smoke rose from his body, enveloping him. A few seconds and the smoke dissipate, a silhouette of an unknown man with milky white skin appeared.
Nakasimangot ito at masama ang tingin sa pintong pinasukan ni Seungcheol. Pinagcross niya ang kamay niya at nag-indian sit. His white pointy ears is twitching, tail flicking side to side.
He licked his hands when he smelled the aroma of cat food in the air. Ngumuso siya ng marinig niya ang pagkalam ng kanyang sikmura.
“Master is so mean. He didn't gave Jihoonie anything yesterday, Jihoonie had to go back to Jeonghan's master for food. Hmp.”
It was the cat.
❦ ❦ ❦
+ahsjsjkd im in love
with hybrid!aus gosh
