Dallge Zjarri

01

Ndodhi gjithcka papritur.

E di që ka kaluar pothuaj një vit që nga hera e fundit që të kam shkruar, dhe disi i kisha premtuar vetes se nuk do të të shkruaja më, se vetëm dëmtoja veten me doza nga ti.

Shkollën as nuk e mora mundimin ta nisja përsëri. Nuk e ndjej!
Punën në kafene e lashë për pak kohë, pasi pronarja e mbylli për një farë kohe ngaqë do largohej nga Shqipëria. Kështu vendosa të gjeja punë në Call Center. Ishte mirë mjaftueshëm, duke qenë se është e përkohshme.

Vendosa të zbatoja planet e mia në të zbuluarit cepet më të bukura të Tiranës dhe me ardhjen e pranverës edhe copëza të Shqipërisë.
Të kam thënë që e adhuroj detin në pranverë?
Është bosh, pa frymë njeriu, dhe një puhizë e lehtë është vazhdimisht në kërkim të dickaje, dhe kërkon trupin e cilitdo që gjendet aty. Përkëdhel lehtaz me duar të padukshme duke lënë një drithërimë në trup. E adhuroj!

Vëllanë tënd e shikoj më rrallë, por sigurohem të marr pjesë në cdo ndeshje futbolli tijën. Është shumë i aftë, por më ka thënë që nuk mendon ta vazhdojë. Është njeri me këmbë në tokë, mund të them një ndër të preferuarit e mi.
Ka vendosur të vazhdojë për menaxhim biznesi, ndryshe nga ne të dy është mjaft i mirë në matematikë.
Më shkruan cdo ditë, copëza të vogla mendimesh dhe ndjenjash të shkëputura nga jeta e tij dinamike. E kam paksa zili, ka jetën shkollore për të cilën un shkruaja libra.
Ndonjëherë më merr malli për të, dhe bisedat zona konservative në stolin e shkollës. Të kam përmendur se është zhvendosur në Tiranë? E gjithë familja jote në fakt, mesa duket nuk rrinë më në qytezën tonë të kalbur.

Dukej sikur jeta ime kish rënë në një lloj paqeje.

Por oh, gjithcka ndodhi shumë shpejt!

Ishte një nga netët e ngrohta të majit, dhe po drejtohesha të zbrisja shkallët e politeknikut që gumëzhinte nga njerëzit. Kisha shkuar me shoqet, po, kam gjetur njerëz art atje, dhe po, ndihem mirë me to. Ndihem e lirë me to dhe mendoj se është mjaftueshëm.

Ishte një moment shumë blur. Di vetëm se kapa krahun e dikujt që për pak sa do të binte dhe e tërhoqa fort, aq fort sa rashë vetë përtokë.

U kthye menjëherë nga unë, dhe po, isha gati të qeshja me vete por kur sytë e mi u përplasën me një palë sy të zinj katran, ndala.

Ishte e pamundur të mos humbje në atë të zezë infinite që dukej se pushtonte sytë e tij, duke i kapluar deri në rrënjë, duke ju marrë atyre jetën por duke ju dhënë kaq shumë mister në këmbim.

Mos mendo se rashë në dashuri me të. Jo, aspak! Po atë person kisha gjithë jetën që e kërkoja, pa e ditur as vetë.

E mban mend c'të kam thënë për plumbat?

FILLIM

Letrat u mblodhën nga një shpirt i humbur, pasi qenë dërguar në adresën e Renard Kokës, për tu ruajtur përjetësisht dhe për të mos u lexuar kurrë.

HELLO MAJ BITCHIES, ERDHEM NE FUND TE LETRAVE TE YEASSSS YES MY NIGGAS THIS IS THE END. I MEANT IT. IM SERIOUS. DEAD SERIOUS. BUT, SEPSE GJITHCKA E KA NJE POR, ESHTE THJESHT FUNDI I LETRAVE.
SHKONI TE MERRNI VESH SE WHAT HAPPENDS ME DEAN EDHE ME KET SYZIUN NE LIBRIN DOMINICUS TE translucentt ESHTE THJESHT DASHURI!!

KAM MENDUAR TË SHKRUAJ HISTORINE E DEAS ME RENARDIN BC MY LOVIES KA ME SHUME RRTH HISTORISE SE TYRE PASI ATA NUK ISHIN THJESHT DY PERSONA QE SHKARRAVISNIN BANKA BASHKE.

GJITHSESI, PËR PREQUELIN DO NJOFTOHENI NË VAZHDIM, NDERSA SEQUELI ESHT I PUBLIKUAR. GO CHECK IT OUT, KA KAQ SHUME NDJENJA TE PERZIER ATY SADO DO BINI NE DASHURI.

FALENDEROJ FORT translucentt PASI KA MARRË PËRSIPËR TË SHKRUAJË PËR JETËN E DEAS DHE PËR MUA DO TË THOTE SHUMEEE. NUK DO KISHA ARRITUR KURRË TA PËRCILLJA KAQ BUKUR SA AJO HISTORINE.

DUA TE FALENDEROJ TE GJITHE QE ME KAN PERKREAHUR NE KETE HISTORI, JU DUA SHUME TE GJITHEVEEEE.
JU PUTH FORT.
SHIHEMI SE SHPEJTI.
POR, KY ESHTE FUNDI!
LOL