Hapishane Kaçkını

3.Bölüm-Kaçış İçin İlk Adım

~Herkese kitabımı okuduğu için binbir teşekkürümü sunuyorum. İyiki varsınız...
~Diğer kitabım olan Tatlı İntikam'ı da okumadan geçmeyin...
~Multimedyada Kaan❤️

~<=•=•=•=•=•=•=•=•=•=>~

Bartu'dan

"Nereye daldıysan çabuk çık oradan."

Stajyer bozuntusu kızın söylediği söze ve bileğimdeki kelepçeye aldırmadan yatakta doğrularak oturur pozisyona geldim. Kaan denen manyaktan duyduğum şeyleri hazmetmeye çalışıyordum ama bu nedense saatlerdir gözümü duvara dike dike mümkün olmamıştı. Ellerim yumruk halinden çıkmazken bileğimdeki kelepçenin bu sayede gevşediğini hissetmiştim. Kaşlarım çatıktı ama bakışlarım sabit ve donuktu. Kaan'ın dediğini bir türlü unutamıyordum.

Benim bir abim mi vardı?

Hah! Kulağa bile o kadar saçma geliyor ki!

O densiz ne dediğini bilmiyor bence! Dört duvar arasında senelerce durmaktan beyni yanmıştır. Piç herif!

Birde koğuş ağası olacak! Yalan söylediği için elaleme kızan adam bana yalan söylüyor! Pezevenk ya!

Kendi kendime olan tartışmamı yumruk halinde olan elime dokunan ılık eller bozmuştu. Ellerim halen kasılı dururken gözlerimi tutan kişiye çevirdim. Bakışlarımdaki tondan ürksede belli etmemeye çalıştı.

"Sakin olmalısın yoksa kelepçe kopacak."

Gözlerimi ondan ayırmadan buz gibi bir sesle "Kopsun." dediğimde elimin üstündeki elini hızla çekti. Sanki bir el bombasıydım da pimimi çekmeye korkmuştu.

Bakışlarını kaçırıp diğer tarafa baktı ve derin bir nefes aldı. Ellerim gevşediğinde bende derin bir nefes aldım. Bu lanet olası yerden bir an önce çıkmam gerekiyordu benim! O kaçıkların yanında kaldıkça ya aklımı kaçıracaktım ya da canımı verecektim. Ama ben hiçbiri olsun istemiyordum. Sadece şu mahvolasıca yerden kaçıp gidesim vardı ama nasıl??

Kapı açıldığında içeri giren polise çevirdim baygın bakışlarımı. Gerçekten canımı çok sıkıyorlardı. Suçsuz yere müebbet çekiyordum, ilk günden bıçaklanıyordum ve ayrıca koğuş ağası abimi buluyordum.

Ne kadar saçma lan?!

Polis yanıma gelip kıstığı gözleriyle beni süzdü ve ardından bakışlarını benden ayırmadan Mina'ya "Bütün işlemleri bitti mi?" dediğinde tek kaşımı kaldırdım.

Mina polise değilde bana baktığında ona ufak bir bakış attım. Ben bu odadan çıkarsam hapishaneden kaçamazdım ki! Benim bu yüzden iyi olmamam gerekiyordu ve bunun içinde Mina'nın işlemlerimi bitirmediğini söylemesi gerekiyordu.

Polis Mina'ya çevirdi bakışlarını. Hemen ona minik bir bakış atarak olumsuz anlamda kaşlarımı kaldırdım polise çaktırmadan. Mina gözlerini benden alıp polise çevirdiğinde derin bir nefes alıp tuttum.

"Hayır son bir kontrolü kaldı, izin verirseniz onu da yapayım öyle gelin."

Rahat konuşmasına dua ettim ve nefesimi dışarı yavaşça üfledim. Polis "Pekala, hazır olunca seslen bana." dediğinde Mina başıyla onayladı. Polis yavaş adımlarla dışarı çıktığında ardından göz devirdim. Kendini ağa falan sanıyordu herhalde?? Yürüyüşler falan??

Mina'ya baktığımda bana sorgular biçimde baktığını farkettim. Gözlerimi kısarak "Benim buradan çıkmam gerekiyor." dedim gayet soğuk ses tonumla. Mina tek kaşını kaldırıp sade bir şekilde "Az önceki poliste onun için gelmişti zaten. Neden engel oldun?" dediğinde gözlerimi devirerek "Bu odadan değil, bu hapishaneden çıkmam gerekiyor." dedim.