Hapishane Kaçkını

59. Bölüm- Kaçış

Tüm okurcuklarıma selamlar!!!

Sizleri seviyorum!!!

Üvey Abim ve Tatlı İntikam'ı da okumayı ihmal etmeyin!!!

Tekrardan teşekkürler!!!🖤💙💫♥️🖤💙💫♥️

••°°••°°••°°••°°••°°••°°••°°••°°••°°••

Mina'dan🌙

"Güzel kızmış."

"Aynen."

Gaipten sesler duyuyor gibiydim ancak bunun sadece hayal ürünü olmadığını biliyordum. Tepemdeki mırıltı dolu konuşmalar benim yüzümü buruşturmama sebep olmuştu. Tam anlayamıyordum ancak ara ara cümlelerini anlıyordum. Kolumda bir sızı hissetmiştim. Damarlarımda dolaşan kan beni hissizleştiriyor gibiydi.

"Uyanacak gibi sanki?"

Yanağımda hissettiğim parmaklar beni ürpertmişti. Kim dokunuyordu bana?

"Bartu..?"

Fısıldamam sonucu sert bir nefes aldı başımda duran kişi ve elini yanağımdan çekti.

"Uyanınca bağlarsınız bunu."

Ne konuşuyorlardı hiçbir şey anlamıyordum!

Aklıma kaçırıldığım geldiğinde kalbim korkuyla atmaya başlamıştı. Taşlar yavaş yavaş yerine oturmaya başladığında Bartu'nun yanımda olmasını istemiştim. Ona ihtiyacım vardı benim!

Gözlerimi aralamadım bilerek ve uyuyormuş numarası yapmaya devam ettim. Çünkü adamın biri uyanırsam beni bağlayacaklarını söylemişti. Ellerim ve ayaklarım serbestti, bunu hissetmiştim. Tepemde bir hareketlilik hissettiğimde kapı açılmıştı.

"Timur Abi, kız uyanmadı daha. Ben bir lavaboya gitsem?"

Şuna bak ya! Resmen uyurken bile başıma birini dikiyorlardı!

Timur denen adam "Tamam git ama çabuk gel. Her an uyanabilir, zorluk çıkarmadan bağlayalım." demişti soğukça.

"Tamam abi."

Kapı kapandığında gözlerimi usulca araladım ve etrafa bakındım. Bomboş bir odadaydım ve yattığım yerde sadece bir koltuk vardı! Yalnız bir tane bulunan küçük bir pencere içeriyi az da olsa aydınlatmaya yetiyordu. Korkuyla ayağa kalkıp kapıya baktım. Gelen olmadığına emin olduktan sonra da yukarıda duran pencereye doğru adımladım. Koltuğa basarak üstümde duran pijamalara lanet ettim. Beni bu halimle kaçırmışlardı resmen!

Pencerenin pervazına tutunarak etrafa baktım. Dışarısı ormanlık alandı ama az ileride beliren hareketli mavi ışığı görmüştüm. O neydi bilmiyordum ama sürekli hareket halindeydi ve hiç sönmüyordu. Buraya yaklaşık 1 km uzaklıkta diyebilirdim.

Ayak sesleri duyduğumda elimle pencereden çıktı çıkacak olan vidayı söküp aldım. Bu işime sonra yarayabilirdi. Artık göt kadar pencereden kaçamayacağım için paşa paşa koltuğa yattım ve gözlerimi kapadım. Uyuyormuş numarası yapıp bağlanmamak en iyisi gibi duruyordu şu an için. Kapı açıldığında adam konuşmuştu.

"Abi uyanmamış hâlâ, isterseniz böyle bağlayalım?"

"Pekala."

Ah! Yine de kurtulamamıştım bağlanmaktan!

Adamın bana dokunmasıyla hızla gözlerimi açtım ve adama sert bir tekme savurdum. Adam yere düştüğünde koşar adım dışarı çıktım. Kolumdaki sızlama geçmişti. Kapının önünde bekleyen adamın yanından geçtiğimde o da peşime düşmüştü! Korkuyla koşmaya başlamıştım! Kalbim ağzımda atıyordu resmen!